Προκήρυξη που μοιράζεται πόρτα-πόρτα ή σε πλατείες, πάρκα, καβάτζες, πεζοδρόμους, παρμπρίζ | autonome antifa | Οκτώβριος 2023
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την προκήρυξη σε μορφή pdf εδώ.
Πόλη-Ζούγκλα
Καλά ρε, τι διάολο γίνεται; Αν πιστέψει κανείς δελτία ειδήσεων θα νομίσει ότι η πόλη μας είναι μια ζούγκλα εγκληματικότητας με πιτσιρικάδες που πλακώνονται χωρίς προφανή λόγο και τρομοκρατούν τους φιλήσυχους πολίτες.
Κάθε μέρα εμφανίζονται «Ραντεβού θανάτου μεταξύ μαθητών», «15χρονη βάρεσε 13χρονο», «80 συλλήψεις ανήλικων οπαδών για εγκληματική οργάνωση» και άλλα τέτοια παλαβά! Πράγματα που συνέβαιναν ανέκαθεν, όπως μια σχολική φάπα, ένας καυγάς μεταξύ γειτονιών ή οπαδών αντίπαλων ομάδων, βαφτίζονται «πρωτοφανή ξεσπάσματα βίας» και οι δράστες τους κερδίζουν την ταμπέλα του «αδίστακτου εγκληματία»· δεν πα’ να είναι δεκατριών χρόνων.
Μπούρδες, αδέρφια, και το ξέρουμε καλά!
Αλλά αυτή η στοχοποίηση που μας βλέπει όλους και όλες σαν «εγκληματίες» δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε ξεκίνησε χτες. Είναι ένα κρατικό σχέδιο που εκτυλίσσεται εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια. Ένα κρατικό σχέδιο που έχει στόχο να επιτεθεί σε όλη τη νεολαία της εργατικής τάξης. Είναι εργατική πολιτική: γιατί το κράτος ξέρει καλά ότι λέει «συμμορίες» και «χούλιγκανς» και εννοεί «εργάτες και εργάτριες». Πρώτα μας βαφτίζουν «ανεξέλεγκτους εγκληματίες», «ψεκασμένους συνωμοσιολόγους», «ανεγκέφαλους χούλιγκαν», ακόμα και «φασίστες» και μετά μας διαχειρίζονται με το βούρδουλα των μπάτσων και τις καταδίκες των δικαστών.
Και μπορεί τους μπάτσους και τα δικαστήρια να τα καταλαβαίνουμε μια χαρά στο πετσί μας, αλλά δεν πρέπει να περνάμε καθόλου στο ντούκου και τα θεμέλια αυτού του σχεδίου: την επίθεση στα λόγια και στα μυαλά μας, αυτές τις νέες ιδεολογίες που κατασκευάζονται εναντίον μας, τις κρατικές τεχνικές εγκληματοποίησής μας. Αυτές οι τεχνικές έχουν κάμποσα κομβικά επεισόδια μέσα στα τελευταία χρόνια.
«Τεχνικές, τόσο πολεμικές, που τα μικρόφωνα γίνονται μηχανές φονικές»
Επεισόδιο #1: Το φαινόμενο Χρυσή Αυγή
Από το 2010 και μετά, όταν ξέσπασε η κρίση, μας πετάξανε στη μούρη τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Μας είπαν ότι οι φασίστες κάνουν κουμάντο σε όλα τα σχολεία και όλα τα γήπεδα. Ο στόχος ήταν να χεστούμε όλοι απάνω μας και να κάτσουμε να φάμε το σκατό της κρίσης ήσυχα και πειθαρχημένα. Το σχέδιο δε δούλεψε πολύ καλά. Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια, αντί να κάτσουμε ήσυχα, βρήκαμε τα κοινά μας και τα βάλαμε με τους φασίστες στο δρόμο. Το σχέδιο δηλαδή αντί να μας πειθαρχήσει, μας ένωσε απέναντι στον κοινό εχθρό.
Το σχέδιο αναπροσαρμόστηκε. Το κράτος αποφάσισε να αποσύρει τους φασίστες. Μέσα στην απόσυρση όμως, οι χρυσαυγίτες είχαν να προσφέρουν και κάτι τελευταίο: η περίφημη δίκη της Χρυσής Αυγής είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστεί το κράτους ως «εχθρός του φασισμού», τα δικαστήρια και οι φυλακές ως κάτι «καλό» και οι φρεσκοφτιαγμένες ειδικές νομοθεσίες περί εγκληματικής οργάνωσης ως «νίκη ενάντια στους φασίστες».
Από τότε, το «αντιφασιστικό» κράτος μας πάει όλους κλωτσώντας· τα δικαστήρια μοιράζουν τις ποινές σα στραγάλια· και η κάθε παρέα πιτσιρικάδων κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση και περνάει μια βολτούλα από τις φυλακές.
Επεισόδιο #2: Οι «συνωμοσιολόγοι» της καραντίνας
Όταν έσκασε ο τρομερός ιός, το κράτος μας έβαλε φυλακή στο σπίτι μας, υποτίθεται για να μην κολλήσουμε και πεθάνουμε. Κι έπειτα όποιοι έβγαιναν απ’ το σπίτι τους, δεν φορούσαν μάσκα ή εξέφραζαν οποιουδήποτε είδους αμφισβήτηση για τις κρατικές απαγορεύσεις, βαφτίστηκαν «αρνητές», «συνωμοσιολόγοι», «ψεκασμένοι», «ακροδεξιοί».
Έτσι ακριβώς αντιμετωπίστηκαν κι οι δύο Περιστεριώτες πιτσιρικάδες που μοίρασαν δυο κλωτσιές σ’ έναν φασιστοτραμπούκο που παρουσιάστηκε ως «καλόκαρδος σταθμάρχης». Όλοι οι διαθέσιμοι ρουφιάνοι τόνιζαν με κάθε αφορμή ότι τα δύο «κτήνη», όπως αποκαλούσαν τους δυο έφηβους, ήταν «από το Περιστέρι», ότι «δε φορούσαν μάσκες», ότι «φορούσαν τα ίδια μαύρα μπουφάν»: δηλαδή πάλι για εμάς έλεγαν, για την νεολαία της εργατικής τάξης. Η απόλυτη κρατική μονοφωνία ουσιαστικά απαγόρευε οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη. Στο στόχαστρο μπήκαμε πάλι όλοι και όλες εμείς (μαζί και με τις οικογένειές μας), που ασφυκτιούσαμε με τα μέτρα, που κρατούσαμε ζωντανά τα πάρκα και τις καβάτζες μας, που συνεχίσαμε να προσπαθούμε να ζούμε κανονικά· που τελικά αντιμετωπιστήκαμε πρώτα με τη διαπόμπευση και μετά με το κυνήγι της αστυνομίας και τα δεκάδες πρόστιμα.
Επεισόδιο #3: Οι «φασίστες» των ΕΠΑΛ
Θυμάστε την ιστορία με το ΕΠΑΛ Σταυρούπολης; Σ’ εκείνη την κατασκευασμένη κρατική προβοκάτσια, στήθηκε ένα ολόκληρο μηντιακό τσίρκο που προσπαθούσε να παρουσιάσει τα ΕΠΑΛ, τα πιο πολυεθνικά σχολεία της χώρας, ως «φασιστοκρατούμενα». Τι κι αν δέκα χρόνια τώρα, όποτε εμφανίστηκαν ναζί στα σχολεία μάζεψαν μόνο φάπες; Οι μαθητές κι οι μαθήτριες των ΕΠΑΛ, δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής νεολαίας, δαιμονοποιήθηκαν.
Αυτή η δαιμονοποίηση χρησίμευσε για να νομιμοποιηθεί η αστυνομική διαχείριση των μαθητών ΕΠΑΛ. Λίγες μέρες αργότερα, η αστυνομία συνέλαβε δεκάδες μαθητές σε ένα άλλο ΕΠΑΛ, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, γιατί η λέξη ΕΠΑΛ είχε γίνει συνώνυμο της λέξης φασίστας και επομένως τα ανήλικα «καθάρματα» που συνελήφθησαν δεν άξιζαν καμιά αλληλεγγύη. Για την ακρίβεια, αν πήγαινε κανείς να ψελλίσει κάποιον καλό λόγο για τους μαθητές των ΕΠΑΛ, χαρακτηριζόταν κι αυτός με τη σειρά του φασίστας. Η επίθεση εναντίον μας καταφέρνει λοιπόν να φοράει ενίοτε ακόμα και την προβιά του αντιφασισμού.
Επεισόδιο #4: Οι «αιμοβόροι» χούλιγκανς
Ο μεγαλύτερος μπαμπούλας των τελευταίων χρόνων είναι η «οπαδική βία». Βάζοντας στο επίκεντρο τις δολοφονίες του Άλκη Καμπανού και του Μιχάλη Κατσούρη, τα media έχουν αναλάβει εργολαβία να σκυλοβρίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν όποιον πηγαίνει στο γήπεδο, ανεξαρτήτως συμμετοχής του ή όχι σε «περιστατικά βίας». Ειδικοί πάσης φύσεως υποστηρίζουν με τα σωστά τους ότι όσοι πηγαίνουν στο γήπεδο, «όλοι και όλες, είναι φασίστες και εν δυνάμει δολοφόνοι». [1]Αυτά τα σιχαμένα έγραφε ο Θανάσης Τριαρίδης: «Οπαδισμός, η προπαιδεία του φασισμού», Η Καθημερινή, 11/6/2023.
Φυσικά, η εργατική καταγωγή όσων συχνάζουν στα πέταλα τονίζεται με κάθε ευκαιρία. Για παράδειγμα, στη δίκη της υπόθεσης Άλκη Καμπανού, η εισαγγελέας, στάζοντας ταξικό μίσος, ζήτησε να μη γίνει δεκτό το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας των 18χρονων κατηγορουμένων, επειδή, λέει, «μπορεί να είναι νέοι, αλλά εργάζονται και συνδράμουν τις οικογένειές τους».[2]«Δίκη Άλκη Καμπανού: Κανένα ελαφρυντικό στους 12 καταδικασθέντες», Το Πρώτο Θέμα, 12/07/2023.
Αυτή η δαιμονοποίηση στη συνέχεια οδηγεί στην αντιμετώπιση όλων αυτών με ακόμη πιο σκληρούς αστυνομικούς όρους. Δεκάδες πιτσιρικάδες όλων των ομάδων συλλαμβάνονται κάθε χρόνο για ένα καπνογόνο και έρχονται αντιμέτωποι με τις ειδικές νομοθεσίες (π.χ. παρόν στο τμήμα) που προβλέπει ο αθλητικός νόμος. Η αστυνομία αποκτά όλο και μεγαλύτερες δυνατότητες ελέγχου και πίεσης των οπαδών, με μπούκες σε συνδέσμους, εξευτελιστικούς ελέγχους, ψαχτήρια πριν την είσοδο στο γήπεδο και άλλα πολλά. Και χάρη σ’ όλο το μελάνι που έχει ήδη χυθεί για να λοιδορηθούν οι οπαδοί, όποιος πει τσιμουδιά ενάντια σ’ αυτή τη μεταχείριση θεωρείται κι αυτός «κατάπτυστος».
Ο στόχος: Πειθαρχία σε καιρούς κρίσης και πολέμου
Η ρητορική των μηντιακών ρουφιάνων λοιπόν δεν πηγαίνει στο βρόντο. Αφού πρώτα μας βαφτίσει εγκληματίες, το κράτος μας μεταχειρίζεται ως εγκληματίες.
Τον τελευταίο χρόνο, το ελληνικό κράτος συλλαμβάνει σχεδόν τους διπλάσιους ανήλικους από πέρυσι και τους φορτώνει κατηγορίες του είδους «σύσταση εγκληματικής οργάνωσης».[3]«Συμπλοκές ανηλίκων με ωμή βία για… πλάκα», Η Καθημερινή, 28/09/2023. Πράγμα που βέβαια δε σημαίνει ότι αυξάνονται οι εγκληματικές οργανώσεις· σημαίνει ότι διευρύνεται το τι θεωρεί η αστυνομία «εγκληματική οργάνωση». Όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της πολυεθνικής νεολαίας βρίσκονται ήδη αντιμέτωπα με «αναστολές, παρόντα και αυτόφωρα». Και το κράτος ετοιμάζει ακόμα πιο σκληρές ποινές για τα πλημμελήματα. Σχεδιάζει να στέλνει για κοινωφελή εργασία ή ακόμη και για ένα πέρασμα απ’ τη φυλακή όσους καταδικάζονται για πλημμελήματα με ποινή άνω του ενός χρόνου.[4]«Χωρίς αναστολή ποινές πάνω από 3 έτη», Η Καθημερινή, 1/10/2023.
Το ελληνικό κράτος γνωρίζει πολύ καλά ότι οι καιροί που έρχονται δε θα είναι ρόδινοι. Ήδη ο παγκόσμιος πόλεμος αγγίζει το κατώφλι μας. Το διακρατικό πλάκωμα και ο εμπορικός πόλεμος έχουν ήδη αρχίσει να βιώνονται ως «στερήσεις» και «θυσίες». Καθημερινά γίνεται κι από κάτι που οδηγεί σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».
Η εγκληματοποίηση της εργατικής νεολαίας έχει σαφείς στόχους: την προληπτική πειθάρχηση του πιο ζωντανού, του πιο πολυεθνικού κομματιού της εργατικής τάξης. Το χτίσιμο μιας νέας εθνικής ενότητας με όχημα το βρίσιμο της κάτω μεριάς του (όλο και μεγαλύτερου) ταξικού χάσματος. Την απαγόρευση κάθε δημόσιας εργατικής έκφρασης. Τη διάλυση κάθε μορφής οργάνωσης και αλληλοϋποστήριξης μας. Την επιβολή της μοναξιάς. Τη νομιμοποίηση της διαρκούς αστυνομικής βίας. Την προετοιμασία μας για μια αγορά εργασίας που μοιάζει όλο και περισσότερο με σκλαβοπάζαρο. Και τελικά την εμπέδωση του μηνύματος ότι θα ζούμε με λίγα και θα τρώμε και φάπα.
Η πειθαρχία μας είναι το ζητούμενο αδέρφια. Γι’ αυτό έχουν βαλθεί λυτοί και δεμένοι να μας βρίζουν στα κανάλια. Γι’ αυτό μας μεταχειρίζονται με όλο και πιο σκληρούς αστυνομικούς όρους. Μπορεί κάθε φορά να μιλάνε για ένα μόνο περιστατικό: για τους μαθητές ενός ΕΠΑΛ, για μία 15χρονη, για τους οπαδούς μίας ομάδας· στην πραγματικότητα όμως μας αντιμετωπίζουν όλους και όλες ως ένα πράγμα: ως τη σύγχρονη εργατική τάξη, που πρέπει με κάθε τρόπο να κάτσει στ’ αυγά της.
Τα αφεντικά μας κι οι ρουφιάνοι τους, μας βλέπουν ως ένα πράγμα.
Πρέπει να μας δούμε κι εμείς έτσι.
Πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι και να φωνάξουμε
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Ραντεβού Θανάτου
Η μαγεία της δημοσιογραφίας και του βίντεο. Δυο κλωτσιές μεταξύ δεκαπεντάχρονων, μετατρέπονται σε «ραντεβού θανάτου». Το «πρόβλημα» κατασκευάστηκε. Με την «επίλυσή» του θα ασχοληθεί όπως πάντα η αστυνομία.
Νέα Ιωνία: 87 προκλητικοί χούλιγκαν… ετών 15
Στις αρχές Οκτώβρη η αστυνομία συνέλαβε 87 άτομα (62 εκ των οποίων ανήλικοι) που πήγαιναν να δουν τον αγώνα Νέα Ιωνία – Ηράκλειο. Η διατύπωση «αποτράπηκε ραντεβού θανάτου» κρύβει εσκεμμένα ότι δεν συνέβη απολύτως τίποτα μεμπτό, καθώς η αστυνομία τους μάζεψε απλώς την ώρα που πήγαιναν στο γήπεδο! Με κάτι καπνογόνα, μερικές κροτίδες, λίγο μπάφο και μια λίμα, οι ανήλικοι που πήγαιναν να δουν τις ομάδες της γειτονιάς τους μετατράπηκαν σε «εγκληματικές οργανώσεις», δίχως καν να κάνουν «επεισόδια». Οι χειρονομίες στους δημοσιογράφους μάλιστα τούς χάρισαν την ταμπέλα «ανεξέλεγκτοι κι αμετανόητοι».
Τη φωτογραφία αυτή με τη λεζάντα «Free The Boys» την δημοσίευσαν οι οπαδοί της μίας εκ των δύο ομάδων σημειώνοντας: «Ζητάμε την άμεση απελευθέρωση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ. Μπάτσοι και δικαστικοί καταστρέφετε οικογένειες! Στους συλληφθέντες υπάρχουν πόσα ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ.»
| ↑1 | Αυτά τα σιχαμένα έγραφε ο Θανάσης Τριαρίδης: «Οπαδισμός, η προπαιδεία του φασισμού», Η Καθημερινή, 11/6/2023. |
|---|---|
| ↑2 | «Δίκη Άλκη Καμπανού: Κανένα ελαφρυντικό στους 12 καταδικασθέντες», Το Πρώτο Θέμα, 12/07/2023. |
| ↑3 | «Συμπλοκές ανηλίκων με ωμή βία για… πλάκα», Η Καθημερινή, 28/09/2023. |
| ↑4 | «Χωρίς αναστολή ποινές πάνω από 3 έτη», Η Καθημερινή, 1/10/2023. |