Διαδήλωση στόμα με στόμα στον Κορυδαλλό. Κάποιο απόγευμα του Νοέμβρη.
Λίγη ώρα πριν. Ήδη νύχτα. Παίρνουμε μετρό από το Αιγάλεω. Ινκόγκνιτο.
Μετρό Αιγάλεω – Κορυδαλλός. Αποχετευτικός σωλήνας που κάπως γέμισε με κρέας και μηδενική ανοχή. Σύριγγα όπου κάποιο ηλεκτρικό έμβολο σπρώχνει κορμιά. Σωληνάριο οδοντόκρεμας που το πατάει το κράτος.
Μετρό Αιγάλεω – Κορυδαλλός. Οι γκιλοτίνες για τον έλεγχο των τζαμπατζήδων έχουν ψηλώσει – για να μην τις πηδάμε πια. Τα κινητά τηλέφωνα κολλάνε στα μούτρα των επιβατών σαν το μωρό του άλιεν. Ο μπατσοσωλήνας στριγγλίζει – μη και ανοίξει κανείς το στόμα του. Η τούρτα της παθητικής επιθετικότητας και το κερασάκι της: ένοπλοι μπάτσοι. Ένοπλοι μπάστακες στην αποβάθρα. Ένοπλοι μπάστακες μέσα στα βαγόνια.
Μετρό Αιγάλεω – Κορυδαλλός. Οι ένοπλοι κοιτάνε. Δεν τους κοιτάζει κανείς. Όλοι μούγκα. Ο μπατσοσωλήνας στριγγλίζει χαρούμενος – μετατρέπει τα λεπτά της σιωπής μας σε απόσταση. Οι ομιλίες ξαναρχίζουν δειλά μόνο όταν οι κυλιόμενες μας ξεράσουν στην πλατεία Κορυδαλλού. Κι άλλοι ένοπλοι μπάστακες. Μηχανόμπατσοι και μετρόμπατσοι που έχουν μπλέξει αρμοδιότητες. Ψάχνονται να ψαχουλέψουν περαστικούς.
Μπατσοσωλήνας τέρμα. Εμείς ακόμη ινκόγκνιτο – μένει να βρούμε την αφετηρία της διαδήλωσης. Δηλαδή να περπατήσουμε στον κεντρικό εμπορικό δρόμο του Κορυδαλλού. Οδός Αθηνάς – μόνο εμπορεύματα και καταναλωτές για κανά χιλιόμετρο. Μόνο ανταλλαγή χρήμα με εμπόρευμα. Μόνο χαμόγελα μαγαζάτορα. Μόνο πληθυντικοί της έλλειψης εμπιστοσύνης.
Μισή ωρίτσα αργότερα. Πάει και το χιλιόμετρο των μαγαζατόρων. Πάει και το ινκόγκνιτο. Μαζευόμαστε από το πουθενά. Από μαλάκες γινόμαστε διαδήλωση. Σημαίες. Κράνη. Αγκώνες σε αλυσίδες. Συνθήματα με θέμα το ιδιαιτέρως επίκαιρο υπουργείο πολέμου.
Ή τρελάκιας ή νεκρός – δε γαμιέται κι ο στρατός.
Είμαστε χιλιάδες περήφανοι γιωτάδες – μισούμε το στρατό και τους καραβανάδες.
Τα πλάσματα της οδού Αθηνάς μας κοιτούν αποσβολωμένα. Δεν προβλέπεται να είμαστε εδώ που είμαστε – στον εκπολιτισμένο Κορυδαλλό. Δεν προβλέπεται να λέμε αυτά που λέμε – σκατά στο στρατό. Δεν προβλέπεται να στεκόμαστε όπως στεκόμαστε – όλες μαζί αλυσίδες. Δεν προβλέπεται η τεχνοπολιτική βία της διαδρομής Αιγάλεω – Κορυδαλλός – οδός Αθηνάς να επιστραφεί στον αποστολέα.
Όμως, αν επιμένεις, επιστρέφεται. Πίσω στην πλατεία Κορυδαλλού – όχι ινκόγκνιτο, we are antifa. Ο μπατσοσωλήνας – τώρα πολύ φιλικότερος. Οι μπάτσοι άφαντοι. Ούτε μηχανόμπατσοι, ούτε μετρόμπατσοι – καλά πληροφορημένοι όλοι τους. Οι ελεγκτές απληροφόρητοι – βλέπουν τις δύο πρώτες από εμάς να κρατάνε τις γκιλοτίνες ανοικτές και ορμάνε. Βλέπουν τους υπόλοιπους που ακολουθούμε και αντιστρέφουν πορεία. Ένας παραπατάει.
Γέλια. Ούτε αυτά προβλέπονται. Κάποιος φωνάζει «Μη φοβάστε ρε, δε σας πειράζουμε».
Ψέματα. Τους πειράξαμε και με το παραπάνω.
