Ξέρετε, καμιά φορά, τυχαίνει η αντιφασιστική συνέλευση autonome antifa να συζητάει, να γράφει και να στήνει αφίσες που στο τέλος… δεν κολλιούνται. Το ξέρουμε ότι αυτό στεναχωρεί πολύ κόσμο που εκτιμά τις παρεμβάσεις μας, αλλά τι να κάνουμε; Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Η αφίσα που ακολουθεί είναι μια τέτοια περίπτωση. Συζητήθηκε, γράφτηκε και στήθηκε τον Απρίλιο του 2021, δηλαδή ακριβώς ένα χρόνο πριν. Και τελικά δεν κολλήθηκε.
Γιατί δεν ταίριαζε με το πλάνο εργασιών του Μαΐου 2021.
Γιατί μας είχε ωθήσει σε βαθύ προβληματισμό σχετικά με το τι είναι ο πόλεμος και τι η προετοιμασία του.
Και γιατί ακόμη και η επιμονή μας να αδιαφορούμε για την «κατάσταση της κοινής γνώμης», έχει τα όριά της.
Τη μοστράρουμε εδώ, όχι μόνο γιατί, όπως θα δείτε, σήμερα ταιριάζει πολύ καλύτερα με την «κατάσταση της κοινής γνώμης». Αλλά και γιατί η αναθύμηση του παλιού μας εαυτού είναι πάντα βοηθητική, γιατί το ερώτημα «πως και κανείς δεν κάνει τίποτα» απασχολεί πολλούς και πολλές, και τέλος γιατί πρόσφατα κάποιος καλός σύντροφος (εδώ είχαμε γράψει «βλάκας» και το σβήσαμε) μας αποκάλεσε «σασταλεγάκηδες» και θέλουμε να επιβεβαιώσουμε ότι έχει δίκιο.
Μόνο που δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι καλός σασταλεγάκης.
Ποια χαλάρωση;
Αυτό είναι προετοιμασία για πόλεμο!
(αφίσα που δεν κολλήθηκε τον Απρίλιο του 2021)
Μα τι πλάκα που έχει η ωραία μας Δημοκρατία! Οι τουρίστες ετοιμάζονται να βουτήξουν στα καταγάλανα νερά μας, τα πρώτα κοκτέηλ έχουν ήδη καταναλωθεί, μέχρι και πάρτι στήθηκαν στις πλατείες. Αλλά πόσο κάλπικη αυτή η αίσθηση χαλάρωσης ε;
Πίσω απ’ τα φύκια για «επανεκκίνηση της οικονομίας», τ’ αφεντικά μας κάνουν ήδη τους λογαριασμούς τους και προετοιμάζονται για τα χειρότερα: ήδη οι τράπεζες απαιτούν όλο και περισσότερη κρατική ενίσχυση για να μην καταρρεύσουν, ήδη οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραβιάζονται τόσο συχνά που κάθε κράτος-μέλος έχει μείνει μόνο του, ήδη οι άνεργοι εργάτες πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς πολυβόλου.
Είναι εξαιτίας αυτών των χειρότερων που είναι να ’ρθουν που η κοινωνία μας έχει αποκτήσει όψη και λειτουργία στρατοπέδου. Είναι γι’ αυτό που οι χώροι εργασίας έχουν μετατραπεί σε μικρούς στρατιωτικοποιημένους θύλακες. Είναι γι’ αυτό που τα σχολεία θυμίζουν όλο και πιο πολύ κέντρα κατάταξης. Είναι γι’ αυτό που παρατηρούνται «μικρές ελλείψεις» στην αγορά. Είναι γι’ αυτό που εδώ κι εκεί οι ρομά φυλακίζονται μέσα στους οικισμούς τους υπό αστυνομική επιτήρηση. Είναι γι’ αυτό που η απαγόρευση κυκλοφορίας μια σφίγγει και μια ξεσφίγγει, αλλά ποτέ δεν καταργείται. Είναι γι’ αυτό που οι μάσκες κι οι μαζικές κι επαναλαμβανόμενες ιατρικές εξετάσεις του πληθυσμού έχουν καταστεί υποχρεωτικές κι «αυτονόητες».
Καθώς η καπιταλιστική κρίση οξύνεται, τ’ αφεντικά επιφυλάσσουν στρατιωτική διαχείριση για την εργατική τάξη. Στόχος είναι να διαχυθεί η ιδέα ότι «κάτι συμβαίνει». Στόχος είναι να εμπεδωθεί η γενική κοινωνική πειθαρχία προς τις εντολές που έρχονται απ’ τα πάνω. Στόχος είναι αυτή η κοινωνία να προετοιμαστεί για πόλεμο, πιστεύοντας ότι μάχεται για την υγεία. Έχουν ξαναγίνει τέτοιες τερατώδεις προετοιμασίες. Λίγο πριν οδηγηθεί στο σφαγείο, μια ολόκληρη κοινωνία βάδιζε προς το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη»…