Τελικά όλα εξηγήθηκαν. Στην δημόσια πολιτική συζήτηση με τίτλο «Το Πείραμα» που έλαβε χώρα «στο μπασκετάκι, τέρμα της οδού Τρώων, Πετράλωνα». Προτού όμως σας πούμε πώς εξηγήθηκαν τα πάντα, θα ασχοληθούμε λιγάκι και με τον χώρο διεξαγωγής. Που λέτε, αυτό το μπασκετάκι τέρμα θεού, όπου επιλέξαμε να στήσουμε τη συζήτηση, ήταν πολύ καλύτερο από το Γκίνη! Πρώτον, γιατί διέθετε προλεταριακές αρνήσεις εγγεγραμμένες στα σίδερα και τα τσιμέντα, και δεύτερον γιατί ήταν διακοσμημένο με πολύ καλύτερα συνθήματα από ό,τι το Γκίνη.
Προλεταριακές αρνήσεις εγγεγραμμένες στα σίδερα και τα τσιμέντα, βρίσκουμε εδώ:
Όπως βλέπουμε, τα σίδερα έχουν λυγίσει με ανεξιχνίαστο τρόπο, ώστε ο καθένας να έχει πρόσβαση στη μπρίζα που δίνει ρεύμα σε προτζέκτορες, ηχεία που παίζουν τραπ και φώτα για διακριτικό νυχτερινό φωτισμό.
Οι ίδιες αρνήσεις εκφράζονται και εδώ:
Όπου το συρματόπλεγμα απέναντι από την κανονική πόρτα του γηπέδου έχει επίσης πάθει βαβά, επιτρέποντας απρόσκοπτη και γρήγορη οπισθοχώρηση προς το κοντινό δάσος σε περίπτωση εμφάνισης της αστυνομίας (παρόμοιες σκηνές έχουν περιγραφεί γλαφυρά σε μεσοπολεμικά ρεμπέτικα).
Υποθέτουμε ότι αυτού του είδους οι ελαφρά παραλλαγμένες υποδομές χρησιμοποιήθηκαν δεόντως κατά τη διάρκεια της καραντίνας από ανθρώπους που, σαν καλά επαναστατικά υποκείμενα, φρόντιζαν να τηρούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας, δηλαδή πρόσεχαν να μην τους πέσουν οι μπάφοι ενώ στριμώχνονταν για να την κάνουν από την τρύπα. Με την ευκαιρία θα θέλαμε να ζητήσουμε συγνώμη από κάποιους από αυτούς, που αναγκάστηκαν να διακόψουν πρόωρα τον ανελέητο αγώνα μπάσκετ στον οποίο είχαν επιδοθεί όταν καταφτάσαμε μαζί με τις καρέκλες «για να κάνουμε εκδήλωση», και τους ξενερώσαμε ανεπανάληπτα.
Και αφού υποσχεθήκαμε και συνθήματα πολύ καλύτερα από αυτά που κοσμούν το κτίριο Γκίνη, κοιτάξτε και εδώ:
«Πετράλωνα working class 1312», προφανώς γραμμένο από περιστασιακούς χρήστες της τρύπας στο συρματόπλεγμα, για να μην πούμε από τους κατασκευαστές αυτοπροσώπως. Όπως καταλαβαίνετε, ότι θεωρούμε αυτό το σύνθημα πολύ καλύτερο από αυτά που κοσμούν το κτίριο Γκίνη, κάτι μας λέει, όχι μόνο για ετούτο το σύνθημα, αλλά και για τα συνθήματα που κοσμούν το κτίριο Γκίνη. Ή εν πάση περιπτώσει για τα συνθήματα που κοσμούσαν το κτίριο Γκίνη προτού αποχωρήσουμε, όχι γιατί μας έδιωξε το κράτος, αλλά γιατί επιδείξαμε κοινωνική υπευθυνότητα και μπράβο μας.
Ναι.
Όσο για το «οι αυτόνομοι εξηγούν τα πάντα», θα θέλαμε να σημειώσουμε τα συμπεράσματα της συζήτησης με τίτλο «Το Πείραμα», όπως τα καταλάβαμε μετά, πίνοντας μπύρες σκαρφαλωμένοι σε ένα γκρεμό που μόνο πετραλωνίτες γνωρίζουν:
Συμπεράσματα της Πολιτικής Εκδήλωσης «Το Πείραμα»
1. Το γεγονός ότι η ερώτηση «υπάρχει ή όχι ο ιός» έχει καταστεί η αρχή και το τέλος κάθε συζήτησης περί των όσων βιώνουμε, είναι ένα μεγάλο κατόρθωμα των αφεντικών.
2. Αυτή η –κατά τη γνώμη μας ζαβούτσικη- ερώτηση απαντιέται εύκολα: Ο ιός υπάρχει, όπως και πολλοί άλλοι. Η «πανδημία» επίσης υπάρχει. Γιατί, για να υπάρχει «ιός» και «πανδημία», πρέπει κάποιος κρατικός οργανισμός να πει ότι υπάρχει ιός και πανδημία. Ο οργανισμός υπάρχει και τον λένε ΠΟΥ και είπε ότι υπάρχει ιός και πανδημία. Οπότε τι σκατά συζητάμε;
3. Για να μην συζητάμε μπούρδες λοιπόν, το ζαβούτσικο ερώτημα που τόσο απασχολεί όσους Έλληνες είδαν πολύ τηλεόραση σε λάθος συγκυρία, θα πρέπει να αντικατασταθεί από ερωτήματα γονιμότερα και πιο στριμωχτικά για τους κάθε λογής επιδειξίες κοινωνικής υπευθυνότητας. Όπως:
– Είναι ο κόσμος μας ο καπιταλιστικός κόσμος;
– Είναι τα κράτη τα κόμματα των αφεντικών;
– Είναι ο κόσμος μας οργανωμένος γύρω από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας;
– Το κράτος θέλει το καλό μας και πρέπει να κάνουμε ό,τι μας λένε οι ειδικοί του;
– Λέει πάντα την αλήθεια η ελεύθερη τηλεόραση;
– Είναι η κρίση καπιταλιστική κρίση, ή μπας και είναι ηθική κρίση, υγειονομική κρίση ή κύριος οίδε τι άλλο;
– Όντως ο ιός ευθύνεται για την καπιταλιστική κρίση, ή μήπως η καπιταλιστική κρίση προϋπήρχε του ιού;
– Γιατί οι κρατικοί οργανισμοί να λένε ότι υπάρχει ιός και πανδημία, φέτος και όχι πέρυσι;
– Γιατί διάφοροι άλλοι, που δεν είναι κρατικοί οργανισμοί, να επιμένουν τόσο ότι υπάρχει ιός και πανδημία, παριστάνοντας ότι κάθε άλλη ερώτηση είναι δίχως νόημα;
Με αυτά τα ερωτήματα διατυπωμένα και συζητημένα, αποχωρήσαμε όλες μαζί. Για την αποχώρησή μας χρησιμοποιήθηκε η άνωθεν εικονιζόμενη τρύπα στα σύρματα, γιατι οι αυτόνομοι μόνο από τρύπες στα σύρματα καταδέχονται να αποχωρήσουν.
Και για όποιον έφτασε ως εδώ, μπορούμε να παραθέσουμε και το κλείσιμο της εισήγησης, καλά προστατευμένο από ανθρώπους που απλά σκρολάρουν με τη μπίλια του ποντικιού και μετά έχουν και γνώμη για το τι σκατά λέμε.
Που λέτε, το κλείσιμο της εισήγησης πήγαινε κάπως έτσι:
The truth is out there: Τι μπούρδα ε;
Αξίζει νομίζουμε για το τέλος να αναρωτηθούμε: γιατί τα σχέδια των αφεντικών μας ήταν τόσο επιτυχημένα; Πώς μας έκαναν ό,τι μας έκαναν; Πώς θα συνεχίσουν στο μέλλον; Και βέβαια, τι θα κάνουμε εμείς;
Θα αφήσουμε τα πρώτα ερωτήματα για τη συζήτηση, των επόμενων ωρών και των επόμενων ετών.
Θα απαντήσουμε λιγάκι ξεκούδουνα στο ερώτημα «τι να κάνουμε», με κάτι που μάθαμε κατά τη διάρκεια της καραντίνας.
Λοιπόν:
Όταν το κράτος και οι ρουφιάνοι του ανήγγειλαν τον υποχρεωτικό μας εγκλεισμό, υποδεχθήκαμε το γεγονός με μια αφίσα που ήταν κάπως έτσι.
Η φράση «Οι αυτόνομοι εξηγούν τα πάντα», μας ήρθε σχεδόν από διαίσθηση σε μια στιγμή κινδύνου.
Πολλοί δεν το κατάλαβαν, αλλά ήταν μια φράση σαρκαστική.
Μπήκαμε στην καραντίνα κοροϊδεύοντας μια βαθιά πεποίθηση των κοινωνιών μας, ένα από τα αυτονόητα των τεχνοσακατεμένων του διαδικτύου, που νιώθαμε ότι στις μέρες που θα έρθουν θα γίνεται όλο και περισσότερο κυρίαρχο.
Λέμε για την πεποίθηση σύμφωνα με την οποία το άτομο, περιηγούμενο σε όλες τις αλήθειες, σε όλες τις εκδοχές του κόσμου, σε ολόκληρο το ηλεκτρονικό καρναβάλι των «γεγονότων» και των απόψεων, δεν μπορεί παρά τελικά να ανακαλύψει την Αλήθεια με το Άλφα κεφαλαίο. Και τότε τα πάντα θα εξηγηθούν. Και όλα τα προβλήματα του προβληματισμένου ατόμου θα λυθούν.
Αυτή η τόσο διαδεδομένη ιδέα, είναι στην πραγματικότητα εξόχως παράδοξη. Διόλου τυχαία βρισκόταν πίσω από το σλόγκαν μιας παλιάς αμερικανικής, προ διαδικτύου, τηλεοπτικής σειράς, που λεγόταν X files: «The truth is out there», έλεγαν τα X Files.
Ε, ξέρετε τι αδέρφια; Δεν είναι έτσι!
Οι αλήθειες, όσο παραμένουν ατομικές αλήθειες, αδυνατούν να οδηγήσουν σε αυτόνομες πράξεις.
Οι αλήθειες, όσο παραμένουν ατομικές αλήθειες, ένα μόνο έχουν να προσμένουν:
Την τελική οργάνωσή τους από το κράτος.
Τη μετατροπή των φορέων τους σε κράτος.
Απεναντίας, εμείς, δεν αναζητήσαμε την αλήθεια «εκεί έξω»:
Ξεκινήσαμε από συγκεκριμένες συλλογικές απόψεις και φτιάξαμε και μερικές επιπλέον στην πορεία.
Κινηθήκαμε μέσα στην καραντίνα. Ξεπεράσαμε τους φόβους μας. Βρήκαμε και άλλους σαν κι εμάς.
Αναγκάσαμε όλους τους ρουφιάνους του κράτους να ασχολούνται μαζί μας, αν και όχι αποκλειστικά, γιατί είχαν κι άλλες δουλειές.
Με λίγα λόγια, αρνηθήκαμε να συμμορφωθούμε.
Αυτό το κατόρθωμα, η άρνηση της συμμόρφωσης, δεν έχει να κάνει με εξυπνάδα, αναλυτική ικανότητα και «αλήθεια».
Πολύ περισσότερο έχει να κάνει με συγκεκριμένους τρόπους οργάνωσης, που είναι και τρόποι ζωής.
Είμαστε οργανωμένοι σε αυτόνομες αντιφασιστικές ομάδες.
Φροντίζουμε οι γνώμες και οι πράξεις μας να είναι συλλογικές.
Βρισκόμαστε αναμεταξύ μας μέρα με τη μέρα κι εβδομάδα την εβδομάδα.
Η συνύπαρξη και η εμπιστοσύνη δεν μας δίνονται στο χέρι από καλώδια και διασυνδεδεμένες μηχανές.
Δεν επιτυγχάνονται αυτομάτως επειδή «όλοι αναρχικοί είμαστε».
Εργαζόμαστε σκληρά για πετύχουμε τη συνύπαρξη και την εμπιστοσύνη. Εδώ και δεκαέξι χρόνια.
Αυτή η σκληρή εργασία με στόχο τη συνύπαρξη, η καθημερινή προσπάθεια πολιτικής οργάνωσης, είναι αυτό που έχουμε να προτείνουμε για το μέλλον. Βρίσκουμε πως πρόκειται για μονόδρομο.
Στο μέλλον, μέλλον κρίσης και ζόφου, θα χρειαστεί να κάνουμε τον κόπο για να ανεχθούμε ο ένας τον άλλο.
Θα χρειαστεί να σκεφτούμε πέρα από το άτομό μας.
Θα χρειαστεί να δείξουμε εμπιστοσύνη.
Θα χρειαστεί να οργανωθούμε.
Αυτά και σας ευχαριστούμε για την υπομονή σας.
-Τέλος της εισήγησης-
Όπως τα είπαμε και στην αρχή δηλαδή: σε τούτη τη συζήτηση εξηγήθηκαν τα πάντα!
Ακολουθούν φωτό από τη διεξαγωγή και προετοιμασία, γιατί φοβόμασταν μήπως αν δεν έχει φωτό, δεν το πιστεύετε ότι έγινε εκδήλωση.
