Ανέκαθεν μας συγκινούσαν
οι τόσο λαϊκές εκφράσεις της εθνικής ενότητας.
Χαιρόμαστε τόσο που τις βλέπουμε ξανά!
Τελικά βέβαια, όλοι το ξέρουμε,
οι ντροπές θα ξεπεραστούν,
οι κατευθύνσεις θα καθοριστούν
θα ετοιμαστείτε για το δρόμο.
Και θα βρεθείτε όλοι εκεί
σφιχτά πιασμένοι αλυσίδες.
Οι αριστεροί πολέμιοι των βάσεων του θανάτου από το ’83.
Οι τενεκεδένιοι μεγαλέξανδροι απ’ το ’92 μαζί με τα ψωράλογα.
Οι φασίστες εθελοντές που είχαν πάει Βοσνία το ’95.
Οι Κύπριοι μοτοσυκλετιστές από το ’96.
Οι χαρούμενοι φοιτητές με τις κιθάρες,
φίλοι του Οτσαλάν και του Μιλόσεβιτς από το ’99.
Ένα σχολείο ολόκληρο ενάντια στον Μπους από το ’03.
Τίποτα φίλοι των πογκρόμ και των Ολυμπιακών από το ’04.
Και οι σιωπηλοί μπλόγκερς οικολόγοι από το ’07.
Οπισθοφυλακή οι αγανακτισμένοι θα μουτζώνουν.
Μπροστά μπροστά το τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο το ’73,
θα προσδίδει λίγη ακατανόητα προοδευτική πυγμή.
Και όλοι μαζί, παρέα με το κράτος σας,
με τις διαφορές ξεπερασμένες,
για άλλη μια φορά ώριμο βαλκανικό έθνος,
θα ετοιμαστείτε για το μεγάλο σας έργο.
Για την εθνική ανεξαρτησία,
τη λαϊκή κυριαρχία,
την εξεύρεση μεγάλων ανδρών
και ανιδιοτελών εθνικών στόχων.
Κυρίως όμως,
για την παραγωγή συναισθημάτων
του είδους που θα ταιριάζει
στα ορυχεία πτωμάτων του μέλλοντος.