Ε όχι λοιπόν. Αυτό που κάνουμε σήμερα εδώ δεν είναι ένα «κορονοπάρτι», όπως θα προσπαθήσουν ίσως να μας βαφτίσουν.
Δεν είναι ένα κορονοπάρτι, όχι γιατί τάχα δε μας αρέσουν αυτά, αλλά γιατί δεν έχουμε κανένα λόγο να χαιρόμαστε.
Δεν «γιορτάζουμε» τίποτα. Τι να γιορτάσουμε; Τα πρώτα γενέθλια της καραντίνας; Το ότι έχουμε κλείσει ένα χρόνο από τότε που στις ζωές μας τέθηκαν δεκάδες καινούργιες απαγορεύσεις; Δεν έχουμε κανένα λόγο να παρτάρουμε που έχουμε μείνει χωρίς δουλειά, που ζούμε με επιδόματα (και άμα…), που απαγορεύεται να βγαίνουμε απ’ το σπίτι παρά μόνο αν δουλεύουμε, που μόλις νυχτώνει μας λένε «κλείσου μέσα» και που οι μπάτσοι μας κυνηγάνε όπου βρεθούμε. Δεν έχουμε κανένα λόγο να χαιρόμαστε που το κράτος μας έχει απαγορεύσει να βρισκόμαστε αναμεταξύ μας, να συζητάμε τα όσα παθαίνουμε και να λέμε οτιδήποτε παρεκκλίνει από την ορθή γραμμή της γριποϋστερίας.
Αυτό που κάνουμε είναι διεκδίκηση του δημόσιου χώρου.
Όλοι και όλες που έχουμε μαζευτεί σήμερα εδώ δεν έχουμε έρθει «απλά να ακούσουμε μουσική». Έχουμε έρθει και διεκδικούμε τα πάρκα μας, τις γειτονιές μας και τις ζωές μας πίσω. Διεκδικούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα στην πόλη μας, να βρισκόμαστε ελεύθερα όλοι και όλες μαζί, να μπορούμε να καθόμαστε στις πλατείες μας δίχως τραμπούκες απ’ τους μπάτσους και τους ρουφιάνους τους. Διεκδικούμε να κρατήσουμε τα μυαλά μας στη θέση τους και να μην βουτηχτούμε κι εμείς στη συλλογική παράνοια. Γι’ αυτό μαζευτήκαμε σήμερα εδώ. Αυτός είναι ο σκοπός μας, σε περίπτωση που αναρωτιέται κανείς αν πρόκειται για «άσκοπη μετακίνηση» (λες κι υπάρχουν τέτοιες…)!
Κατεβάστε ολόκληρη την προκήρυξη σε μορφή pdf πατώντας εδώ.
Για φωτογραφίες και βίντεο από τα open mics στον Έσπερο πατήστε εδώ.