Το κράτος και οι νόμοι θα μας σώσουν απ’ το φασισμό; Εδώ γελάμε!
Η ανέλιξη των χρυσαυγιτών από μια δράκα πρακτόρων και αποβρασμάτων, σε κοινοβουλευτική δύναμη ήταν αποτέλεσμα μακρόχρονης κρατικής στρατηγικής και όχι της «κρίσης που κάνει το λαό φασίστα». Οι όποιες άνωθεν «εξελίξεις» μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν είναι παρά τμήμα της κρατικής στρατηγικής που ακολουθείται σταθερά εδώ και χρόνια. Δηλαδή της σύστασης και της γιγάντωσης ενός αστυνομικού κράτους.
Με άλλα λόγια η στρατηγική διαχείριση της κρίσης έχει στον πυρήνα της το φασισμό και τη δημόσια τάξη. Και η δημόσια τάξη αυτή τη στιγμή μιλάει, συντονίζει τις πρόσφατες εξελίξεις, καμώνεται πως καθάρεται ενώ στην ουσία διευθετεί τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς της.
Όσο για το άλλο κομμάτι αυτής της στρατηγικής, τη «θεωρία των δύο άκρων», άκρο δεν είναι ούτε ο κεντρώος Σύριζα, ούτε και οι έμμισθοι παρακρατικοί. Η θεωρία αυτή στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στις απείθαρχες συμπεριφορές των εργατών που η «κρίση» δεν τους «έκανε φασίστες», σε εκείνους που δε γουστάρουν τις μαφίες, τα μπραβιλίκια και τις σβάστικες, σε εκείνους που παλεύουν κόντρα στο διανοητικό και υλικό σακάτεμα. Γιατί είναι γεγονός ότι η εκστρατεία τρόμου των μίντια εδώ και ένα χρόνο να μας πείσει για την «κυριαρχία» της Χρυσής Αυγής στους δρόμους και τα σχολεία έχει αποτύχει. Κι έχει αποτύχει από τους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες που βρίσκονται στις γειτονιές, οργανώνονται και δίνουν τις μάχες τους. Δεν είναι λίγοι, δεν είναι και ακίνδυνοι. Το κράτος και οι νόμοι που δήθεν θα μας σώσουν απ’ το φασισμό, αυτούς στοχεύουν. Εμάς στοχεύουν.