Το κράτος κι οι υπάλληλοι του, μαζί με τ’ αφεντικά μας, προσπαθούν να μας πείσουν ότι «αντιμετωπίζουν πανδημία και πασχίζουν για την προστασία της δημόσιας υγείας». Πολύ αμφιβάλλουμε! Αυτό που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, είναι η όξυνση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και μαζί η επιτάχυνση της υποτίμησης της πολυεθνικής εργατικής τάξης. Πρόκειται για την ίδια υποτίμηση που τρώμε στη μάπα από το ξέσπασμα της κρίσης μια δεκαετία πίσω τουλάχιστον μόνο που τώρα, με εργαλείο τον ιό που γίνεται λιγότερο η περισσότερο φονικός όποτε οι ειδικοί αποφασίσουν ότι έτσι συμφέρει το ελληνικό κράτος, αποκτά νέα ένταση.
Σας φαίνεται δυσνόητο; Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε μακριά! Πάρτε για παράδειγμα την κοινότητα των Ρομά στη γειτονιά μας. Ξέρουμε καλά τις διαδικασίες που δουλεύουν εναντίον της εδώ και δεκαετίες: αποκλεισμός, καθημερινή υποτίμηση, συστηματική εγκληματοποίηση και τελικά διαχείριση που περιλαμβάνει πότε αστυνομικά πογκρόμ και πότε δημοτικές φιλανθρωπικές παρεμβάσεις ως όψεις του ίδιου ακριβώς νομίσματος, με υλικά οφέλη για όλους τους εμπλεκόμενους.
Ε, δεν ξέρουμε αν το προσέξατε, αλλά αυτές ακριβώς οι διαδικασίες που δουλεύουν εναντίον των Ρομά έχουν πάρει φωτιά απ’ το ξέσπασμα της «πανδημίας». Ο καταυλισμός υφίσταται καθολικό αποκλεισμό επειδή οι «ειδικοί» είπαν ότι μπορεί να γίνει εστία μόλυνσης. Οι κάτοικοί του έρχονται αντιμέτωποι με μπόλικο ρατσισμό επειδή είναι τάχα επικίνδυνοι για το σύνολο και την ίδια στιγμή απαγορεύεται να δουλέψουν, να ψωνίσουν, να κυκλοφορήσουν. Οι διαρκείς αστυνομικοί έλεγχοι επιβάλλουν ότι τα παραπάνω θα έχουν χαρακτήρα όχι και τόσο προαιρετικό. Και τελικά, οι πλέον αρμόδιοι, οι φιλάνθρωποι της δημοτικής αρχής, έχουν αναδειχθεί σε κάποιου είδους διαχειριστές αυτού του άτυπου στρατοπέδου συγκέντρωσης αφού είναι αυτοί που τελικά αποφασίζουν ποιος θα φάει και πόσο, ποιος είναι απείθαρχος και τι πρέπει να γίνει με την πάρτη του και άλλα τέτοια δημοκρατικά.
Ποια προστασία της δημόσιας υγείας; Η κοινότητα των Ρομά υφίσταται ακριβώς την ίδια υποτίμηση που ξεδιπλώνεται εδώ και τόσο καιρό εναντίον της, αλλά με το γκάζι πατημένο! Ε, κοιτάξτε τώρα τι συνέβη και σ’ όλους εμάς τους υπόλοιπους που ανήκουμε στον πάτο αυτής της κοινωνίας: οι μισές φάγαμε απόλυση που πήρε χίλια ονόματα με πιο συνηθισμένο το «αναστολή εργασίας» κι οι άλλοι μισοί βρεθήκαμε να ξεπατωνόμαστε στη δουλειά· είδαμε την αφραγκία μας να χτυπάει κόκκινο· μας είπαν αντικοινωνικούς επειδή δεν φύγαμε απ’ τα πάρκα και τις πλατείες, τα μόνα μέρη που νιώθουμε πραγματικά δικά μας, και μας έβγαλαν πανηλίθιους επειδή αρνηθήκαμε να δοξάσουμε τους «ειδικούς» των αφεντικών. Δηλαδή; Δηλαδή ό,τι ακριβώς τρώμε στη μάπα τα τελευταία δέκα χρόνια, με πατημένο το γκάζι! Προσθέστε στα παραπάνω και την καραντίνα που εξασφάλισε ότι δεν θα μιλάμε με κανέναν για το τι σκατά γίνεται.
Κι όμως, καλούμαστε να πιστέψουμε ότι όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα κι έγιναν λόγω… γρίπης και για το κοινό καλό. Λογικό, από μία άποψη. Πώς αλλιώς θα καταπιούμε αμάσητο των φασισμό των ημερών μας;
Δεν ξέρουμε αν εσείς το λέτε πρόληψη… Εμείς πάντως το λέμε φασισμό χωρίς σβάστικα!
Περισσότερα στο antifaxalandri.wordpress.com