Δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι στις δημοτικές εκλογές. Κι όλοι εν τέλει ψηφίστηκαν από τους συγγενείς τους! Μεταξύ τους βέβαια, παρίσταναν ότι διαφωνούσαν. Αλλά οι συμφωνίες που τους ένωναν βρίσκονταν πέρα από την «αριστερά» και τη «δεξιά». Βασικά όλοι τους είχαν κάτι κοινό: ήταν και είναι η μεσαία τάξη της χώρας.
Οι δημοτικές αρχές αποτελούν ομαδοποιήσεις μικρότερων και μεγαλύτερων τοπικών αφεντικών. Οπότε κάνουν τα αναμενόμενα: γειώνουν την κρατική εξουσία στις γειτονιές – στριμώχνουν την εργατική τάξη – και απορροφούν ευρωπαϊκά κονδύλια με το μπουρί που φτάνει μέχρι την τσέπη τους. Ορίστε κάποια παραδείγματα από τις γειτονιές που κινούμαστε:
Οδήθεν ανεξάρτητος δήμαρχος Περιστερίου στέγαζε τους ναζιστές «Σπαρτιάτες» τότε που παρίσταναν την αγνή φιλανθρωπική ΜΚΟ. Τώρα στεγάζει άλλες εξίσου φιλάνθρωπες οργανώσεις. Οι αριστεροί υποψήφιοι του δήμου Φυλής ζητούσαν περισσότερη αστυνομία ενάντια στους Ρομά, ενώ δήθεν κόπτονταν για την κοινωνική τους ένταξη. Ο δήμος Ιλίου σταθερά διαφημίζει τη ρουφιάνικη δράση εκατοντάδων κοινωνικών λειτουργών που σας επισκέπτονται στο χώρο σας – όταν δεν κάθεστε φρόνιμα. Στο δήμο των Αγίων Αναργύρων- Καματερού το βασικό αίτημα της αριστερής αντιπολίτευσης ήταν η δημιουργία μεγαλύτερου αστυνομικού τμήματος. Εν τω μεταξύ όλοι υπόσχονταν πάρκα τσέπης και φωταγώγηση με led – το πρόσχημα ήτην η προστασία του περιβάλλοντος – ο επί της ουσίας στόχος ήταν να μας διώξουν από τις πλατείες.
Τώρα βέβαια, οι κατ’ όνομα διαφωνίες θα ξεπεραστούν. Οι θανάσιμοι αντίπαλοι θα συνεργαστούν αρμονικά στα δημοτικά συμβούλια – μέχρι τις επόμενες εκλογές.
Ε, καλά κάναμε και δεν τους ψηφίσαμε! Γιατί εμείς, η πολυεθνική εργατική τάξη, ξέρουμε ότι δεν έχουμε να κερδίσουμε κάτι απ’ τις εκλογές. Ξέρουμε πόσο εύκολα όλοι αυτοί μπορούν να γίνουν ένα και να συνεργαστούν εναντίον μας, όπως έγινε στην καραντίνα.
Ξέρουμε καλά ότι ο μοναδικός τους αντίπαλος είναι η οργανωμένη απειθαρχία μας.