Άραγε είναι τυχαίο που τα τελευταία δύο χρόνια οι γειτονιές της Αθήνας κατακλύζονται σύμφωνα με τα μίντια από αυτό που με κινηματογραφικούς όρους ονομάζουν “συμμορίες ανηλίκων”, με πιο πρόσφατη αυτή στον Κολωνό; Έχουν κάποια σχέση οι “συμμορίτες” του Κολωνού με αυτούς στο Βύρωνα, το Γαλάτσι και ένα σωρό άλλες γειτονιές και σαν από συνεννόηση εμφανίστηκαν ξαφνικά όλοι μαζί την τελευταία διετία;
Φυσικά, στον μαγικό κόσμο των μίντια τίποτα δεν είναι τυχαίο και ναι, οι επομονομαζόμενοι ως συμμορίτες των γειτονιών της Αθήνας έχουν κάτι κοινό. Είναι όλοι τους κομμάτι της πολυεθνικής εργατικής νεολαίας και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο στοχοποιούνται από τους κάθε λογής ρουφιάνους σαν συμμορίες. Αυτή η εργατική νεολαία την τελευταία διετία είδε την πίεση από τους μηχανισμούς δημόσιας τάξης να πιάνει ταβάνι μέσω των κρατικών πολιτικών που ονομάστηκαν
“διαχείριση της πανδημίας” που στην πραγματικότητα είναι διαχείριση της κρίσης που τρώμε στη μάπα εδώ και δέκα χρόνια. Στη δουλειά, στο σχολείο και στην πλατεία έχει επιβληθεί μια πειθαρχία άνευ προηγουμένου οπότε λογικό κι επόμενο οι νεαροί και οι νεαρές από τις εργατογειτονιές της πόλης να τα έχουν πάρει κρανίο.
Το κράτος και οι μηχανισμοί του λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τους τη δυσαρέσκεια της εργατικής τάξης που συσσωρεύεται ασταμάτητα τα τελευταία χρόνια και γι’ αυτό κοιτάνε να εξαπολύουν συνεχώς εκστρατείες εγκληματοποίησης και συκοφάντησης εναντίον μας μην τυχόν και σκεφτούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Τον τελευταίο καιρό λοιπόν είμαστε “συμμορίες ανηλικών” που σκορπάμε την βία στις γειτονιές. Πριν από αυτό ήμασταν “ακροδεξιοί μαθητές ΕΠΑΛ” στα σχολεία της Θεσσαλονίκης, “αντικοινωνικοί” που δεν τηρούν τα μέτρα, “ψεκασμένοι Περιστεριώτες” που δείραν ένα σταθμάρχη του μετρό, “χούλιγκανς” και “μαχαιροβγάλτες τράπερς”. Η λίστα των ονομάτων που μας δίνουν δεν έχει τελειωμό. Η υποτίμησή μας πραγματοποιείται επιμελώς στο δημόσιο λόγο ώστε να στρωθεί το έδαφος για την εντατικότερη αστυνομική μας διαχείριση.
Ήδη τη στιγμή που μιλάμε νέα μέτρα μπαίνουν σε εφαρμογή. Η εξακρίβωση στοιχείων και οι αποκλεισμοί μέσω των ελέγχων υγειονομικών πιστοποιητικών έχουν διευρυνθεί σχεδόν σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Η πίεση εναντίον μας θα συνεχίσει να μεγαλώνει, το μίσος μας θα συνεχίσει να συσσωρεύεται. Πρέπει λοιπόν να βρούμε τρόπους να μιλήσουμε ενάντια στην εγκληματοποίησή μας, να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε ότι όταν μιλάνε για συμμορίες στην πραγματικότητα μιλάνε για την εργατική τάξη. Γιατί πίσω από κάθε ρεπορτάζ του υπουργείου δημόσιας τάξης κρύβεται ο φόβος ότι μπορεί όντως να βρούμε τρόπους να οργανωθούμε και να σηκώσουμε κεφάλι. Και άντε να μας κάνουν καλά μετά…
Περισσότερα στο antifapatissia.wordpress.com