ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ η οργανωμένη συσκότιση. Δουλεύει καλύτερα όταν το πολιτικό θερμόμετρο βαράει κόκκινο. Ακριβώς τη στιγμή που μας λένε ότι έχει κίνημα, οι μηχανισμοί παραγωγής βλακείας και κρατικής προπαγάνδας είναι που κάνουν πιο καλά τη δουλειά τους. Αυτοί οι μηχανισμοί και οι απολήξεις τους γύρω μας είναι που μας βάζουν να διεκδικούμε δυνατότερα πτυχία, τη στιγμή που τόσοι από εμάς δεν έχουν καν χαρτιά· ζητάνε περισσότερο έλεγχο ενώ όλοι μας τρώμε ένα κάρο νέες εξακριβώσεις εδώ και τρία χρόνια· φωνάζουν για ασφάλεια στις μετακινήσεις μας, την ίδια στιγμή που συμφωνούσαν στην απαγόρευσή τους και το κλείσιμό μας στο σπίτι.
ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ είναι και η αριστερά αυτού του κράτους και κάνει μια χαρά τη δουλειά της. Παλεύει με νύχια και με δόντια να μας πάρει το μεγάλο μας όπλο. Από πολυεθνική εργατική τάξη να μας πείσει ότι είμαστε ελληνικός λαός. Και έχει βαλθεί να μας κάνει βλάκες. Να μας κάνει έναν πολτό που όταν εξαγριώνεται και θέλει να βρίσει το αφεντικό του, τις στολές, τους ρουφιάνους και τις άδειες του τσέπες, να καταλήγει να ζητάει περισσότερο κρατικό έλεγχο. Αυτή χτίζει τη νέα εθνική ενότη τα μέσω του αιτήματος για τεχνολογική «βελτίωση» των ζωών μας. Μας κάνει μουγκούς, καθώς αντικρίζουμε σαν μοναδικό σωτήρα μας τα αριστερά κόμματα και οργανώσεις. Και έτσι, χαζούς, μας οδηγεί στα κρατικά διλήμματα. Κάνοντας τη συμμετοχή μας σε αυτά τον πιο πολύτιμο σύμμαχο στα σχέδια του κράτους μας.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ, επιστροφή στα βασικά. Πρέπει να μάθουμε να μιλάμε για την πάρτη μας και την τάξη μας, αυτόνομα από το ελληνικό κράτος και τη γλώσσα που μας επιβάλλει. Αν κάτι ξέρουμε καλύτερα είναι ότι η υποτίμησή μας τραβάει χρόνια και έχει σχέδιο. Έχει κρατικό μηχανισμό σε ασταμάτητη λειτουργία. Όποτε ξεχνάμε την καθημερινότητα και τα ζόρια μας θα κινδυνεύουμε να φάμε τα μούτρα μας και να γίνουμε λίγο περισσότερο αυτό που θέλουν τα αφεντικά μας, δεξιά και αριστερά. Να υιοθετούμε τα προβλήματά τους σαν δικά μας και να παίρνουμε μέρος στις κόντρες τους. Πίσω λοιπόν στα πρώτα μαθήματα που πήραμε. Δεν είμαστε ένα πράγμα που λέγεται λαός· τάξη είμαστε, χίλιες γλώσσες έχουμε και είναι μαλακία να αφήνουμε τους ρουφιάνους να μιλάνε για πάρτη μας.