Το Σάββατο, 18 Οκτωβρίου, διαδηλώσαμε έξω από μια μικρή αποθήκη απορρυπαντικών στα Πετράλωνα. Ο κύριος Τζιρώνης, ιδιοκτήτης της αποθήκης, συνάπτει συστηματικά συμφωνίες με το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Το αντικείμενο των συμφωνιών είναι η υποστήριξη των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης Μεταναστών Εργατών του ελληνικού κράτους, με αναλώσιμα πάσης φύσης. Χαρτιά, λάμπες, κλιματιστικά, κολώνες διαχείρισης πλήθους, από όλα έχει ο κύριος Τζιρώνης. Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο κύριος Τζιρώνης έχει εισπράξει 250.000 ευρώ τους τελευταίους 18 μήνες.
Διαδηλώνοντας στην ταπεινή αποθηκούλα του κυρίου Τζιρώνη θέλαμε να καταδείξουμε κάτι που όλοι μας κατά βάθος γνωρίζουμε: ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του ελληνικού κράτους δεν περιορίζονται μέσα στους τοίχους τους. Αντιθέτως, τείνουν να βγαίνουν από τους τοίχους, ως νοοτροπία και κοινωνικές σχέσεις, να δημιουργούν μια κοινωνία στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αυτή τη στιγμή χιλιάδες (αλήθεια!) εταιρίες του ιδιωτικού τομέα και «ΜΚΟ» θρέφονται από την αρμονική σχέση μεταξύ ελληνικού κράτους, φύλαξης των συνόρων και ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Εκατοντάδες μικρά ιδιωτικά παραρτήματά του υπουργείου δημόσιας τάξης γεμίζουν τις γειτονιές μας.
Αυτή η μεταμοντέρνα ιδιωτικοποίηση της δημόσιας τάξης είναι εκτός των άλλων διαφωτιστική. Γιατί εκεί που νομίζαμε ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι μακριά, ότι δεν μας επηρεάζουν, ότι δεν τα φτάνουμε, ανακαλύπτουμε ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι δίπλα μας, είναι τα αφεντικά μας που βρίσκουν νέες δουλειές και αναπτύσσουν νέες αστυνομικές νοοτροπίες.
Εκεί που νομίζαμε ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι αόρατα, η αποθηκούλα του κυρίου Τζιρώνη και χιλιάδες μαγαζάκια σε ολόκληρη την επικράτεια μας φωνάζουν:
Για δες!
Να άλλο ένα!