Ένα χρόνο καραντίνα και ξαφνικά χαλάρωση. Οι πλατείες γέμισαν μασκοφόρους που τσιμουδιά δε βγάζουν για το τι μας συνέβη, τα κοκτεϊλάκια κοσμούν το χέρι κάθε κοινωνικά υπεύθυνου που θυμήθηκε να βγει από το σπίτι ένα χρόνο μετά και η ζωή περνάει λαθραία. Εμείς φυσικά από την αρχή αυτής της ιστορίας είμαστε έξω ψάχνοντας και άλλους σαν εμάς, όποτε ξέρουμε ποιος ήταν και ποιος δεν ήταν στις πλατείες. Αν είναι κάτι δηλαδή που ξέρουμε καλά είναι ότι οι φασίστες με καραντίνα η χωρίς μένανε σπίτι.
Παραδόξως βέβαια καθώς μοιράζαμε το καταπληκτικό τελευταίο τεύχος του εντύπου μας (το οποίο μπορείτε να βρεθείτε στο σάιτ σε pdf) στην πλατεία Υμηττού ένας από δαύτους ήταν εκεί. Εμείς από την μεριά μας όντας διαλλακτικοί του δώσαμε ενα έντυπο προφανώς όχι για να τον τσαντίσουμε και εκείνος το έσκισε με τόση ευκολία σαν να ήταν απλά ένα κομμάτι χαρτί. Τόσο κακός ήταν. Την επόμενη μέρα λοιπόν η πλατεία είχε πάνω καμία εκατοστή αυτοκόλλητα για να έχει ο φίλος μας με κάτι να ασχολείται τώρα που βγήκε από το σπίτι.
Παράλληλα με αυτό και επειδή όλοι ξέρουμε ότι οι φασίστες είναι οι καλύτεροι φίλοι με τους ρουφιάνους κάναμε τρία γιγαστένσιλ στον Βύρωνα τα οποία μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο. Οποιαδήποτε ομοιότητα του στένσιλ με τεράστιο γάρο είναι εντελώς συμπτωματική. Θελουμε να κάνουμε ξεκάθαρο ότι η ομάδα μας δεν προωθεί τέτοιοι είδους συνήθειες σε καμία περίπτωση. Λέμε ναι στον αθλητισμό.
Περισσότερα στο antifav.wordpress.com