Η περιγραφή των καιρών μας είναι απλή: όλα είναι έγκλημα – όλα απαγορεύονται – όλα είναι ζήτημα αστυνομίας!
Οι εκστρατείες νόμου και τάξης έχουν μακρά ιστορία· για την ακρίβεια είναι τόσο παλιές όσο κι ο καπιταλισμός. Ειδικά σε καιρούς πολέμου η εγκληματοποίηση της εργατικής τάξης μετατρέπεται σε απόλυτη κρατική προτεραιότητα.
Αλλά, η επιτυχία των κρατικών σχεδιασμών δεν είναι πάντα δεδομένη: στα χρόνια της καραντίνας η απείθαρχη εργατική τάξη αναδύθηκε με πάταγο: αμφισβήτησε την εξουσία, αρνήθηκε τα μέτρα και φανέρωσε κρυφές δυνατότητες. Όπως πάντα έπραξε με ένστικτο επιβίωσης. Και για άλλη μια φορά ανάγκασε τον κόσμο μας να αλλάξει.
Το μετακαραντινικό κράτος, δηλαδή ο συνδυασμός τεχνολογίας και καταστολής, προπαγάνδας και πειθαρχίας, που σήμερα ξεδιπλώνει χωρίς ντροπή την φασιστική του ευρηματικότητα, έχει προκύψει μέσα από μάχη: απ’ τη μια το μέγεθος των αρνήσεων που εμφανίστηκαν το 2020-2022· κι απ’ την άλλη η φωτιά του παγκόσμιου πολέμου. Η ιστορία αυτού του κράτους-αστυνομία είναι η ιστορία της ασφυξίας μας.