Χίλιες κρίσεις ταλανίζουν τον καπιταλιστικό κόσμο μας!
Το κλίμα, ο πληθωρισμός, η ενέργεια, οι μικροοργανισμοί, οι Τούρκοι, οι παιδεραστές, οι εγκληματίες προεφηβικής ηλικίας… όλες οι κακόβουλες οντότητες του κόσμου τούτου αποτρελλάθηκαν. Κι όλες μαζί αλωνίζουν στα δελτία ειδήσεων.
Σύγχυση από τις λίγες βασιλεύει μεταξύ των καλωδιωμένων πιστών. Εμβολιάζονται για να μην κολλήσουν, αλλά ο ιός μεταλλάσσεται και πρέπει να εμβολιαστούν κι άλλο. Προστατεύουν τα παιδιά τους από τους παιδεραστές, όμως αυτά κολλάνε ιό· μετά μεγαλώνουν και γίνονται ναρκέμποροι χούλιγκαν. Κλειδαμπαρώνονται για να αποφύγουν την τελευταία επώνυμη κακοκαιρία, αλλά έτσι συνεισφέρουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, χώρια ο λογαριασμός ρεύματος. Εκδίδουν εσωτερικό διαβατήριο μπας και αγοράσουν ρούχα, αλλά στα ράφια βρίσκουν τα προπέρσινα. Αγαλλιάζουν με τα ραφάλ πάνω από την Ακρόπολη, αλλά μετά μαθαίνουν ότι οι Τούρκοι αγόρασαν καλύτερα.
Βέβαια, η σύγχυση διαλύεται αν σκεφτεί κανείς ότι οι χίλιες κρίσεις έχουν μία κοινή πηγή. Ο «πληθωρισμός», ο «ιός», η «ενεργειακή κρίση», η «κλιματική αλλαγή» και η «κρίση των εφοδιαστικών αλυσίδων» είναι οι απόκρυφες γλώσσες που περιγράφουν την κατάρρευση του συστήματος διεθνών σχέσεων. Η «νεανική εγκληματικότητα», οι «παιδεραστές» και τα επώνυμα καιρικά φαινόμενα είναι επίσης αναμενόμενα: η υποτίμηση της εργατικής τάξης και η αστυνομική της διαχείριση είναι η ενιαία λύση που προκρίνεται από κάθε κράτος για τη διαχείριση του «πληθυσμού». Η προετοιμασία για πόλεμο είναι η πιο ειλικρινής στιγμή του κρατικού λόγου.
Οι χίλιες κρίσεις έχουν μία κοινή πηγή. Η πηγή είναι η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και η κατά τόπους κρατική της διαχείριση. Τα κράτη του κόσμου πλακώνονται. Κλείνονται στο εσωτερικό τους. Και ανακατασκευάζουν το «έθνος» ως εμπόλεμη, παρανοϊκή αγέλη υπό κρατικό έλεγχο.
Ο τρόμος και η σύγχυση είναι η πλέον ενδεδειγμένη συναισθηματική κατάσταση γι’ αυτή την αγέλη.
Η τυφλή εμπιστοσύνη και ο εθισμός στην υπακοή ακολουθούν.
Η παρανοϊκή ετοιμότητα για την επόμενη «κρίση» επισφραγίζει τη διαδικασία.
Οι χίλιες κρίσεις είναι μία.
Τα έθνη κράτη έχουν αναλάβει τη διαχείριση.
Με τη σύγχυση και με τους μπάτσους.