– Καλά ρε μαλάκα, είπαμε να πάμε για σπρέι κι εσύ κουβάλησες μια τσάντα τιγκαρισμένη; Πόσα έχεις μέσα;
– Επτά. Δεν μπορούσα να αποφασίσω ποιο απ’ όλα να πάρω.
– Κι είπες να φέρεις τρία πορτοκαλί σπρέι; Και δύο ασημί;
– ‘Ντάξει κάπου εδώ έχω κι ένα μαύρο μισοτελειωμένο, κάτσε μήπως το βρω…
– Και κάνει και κρύο…
– Α νάτο το μαύρο! Γαμώ το μου, λείπει η φατ, που είναι η φατ…
– Σκοτάδια και άδεια πόλη… Γαμώ και τα λαμπάκια, γαμώ και το Δήμαρχο, γαμώ και τα σκαμπώ!
– Μη φωνάζεις ρε μαλάκα! Και στο κάτω κάτω τι άδεια πόλη; Εδώ δεν ήταν οι άλλες που προσπαθούσανε να κάνουνε σκέϊτ με τρείς σανίδες τη μια πάνω στην άλλη; Παραπάνω δεν ήταν οι άλλοι που μας είπανε την ιστορία με τους μπάτσους;
– Ναι, οι δικοί μας είναι τρεις, τους πιάνουν οι μπάτσοι, ρίχνουν πρόστιμο στους δύο και τον τρίτο τον αφήνουν γιατί φορούσε γυαλιά και «εσύ φαίνεσαι καλό παιδί που διαβάζει». Ωραία αισιόδοξη ιστορία…
– Α νάτη και η φατ, ήταν πάνω στο δεύτερο ασημί σπρέι. Εφαρμογή στο μαύρο και πάμε.
– Πού σκατά πάμε; Αυτό δεν έχω καταλάβει.
– Ρε μαλάκα, έχεις καταντήσει ανυπόφορος σήμερα, εγώ έχω βραδυνή βάρδια Μενίδι στα καπάκια και πάλι δεν κάνω έτσι, παλιοκοπρόσκυλο.
-…
– Και τι σκοτάδια στο κάτω κάτω; Κοίτα τι γαμάτα λαμπάκια που έχει βάλει ο Δήμαρχος! Λες και μας περίμενε! Κάτσε, θα το κάνω ακόμη καλύτερο..
– Ωραίο το ‘κανες ρε!
– Είδες; Κινείται στην αρχική κατεύθυνση της όλης εγκατάστασης: προσθέτοντας μια ευχάριστη πινελιά κανονικότητας σε ένα κατά τα άλλα απόκοσμο τοπίο, το τοπίο γίνεται… ακόμη πιο απόκοσμο! Έτοιμος για την επόμενη μπιενάλε[1] ο Δήμαρχος!
– Πού ξέρεις; Μπορεί να μας πάρει κι εμάς μαζί.
– Ναι, ειδικά που, απ’ ό,τι ακούω, η επόμενη μπιενάλε θα γίνει με τηλεδιάσκεψη (γέλια).
[1] Μπιενάλε: Διεθνής Έκθεση Τέχνης που βασικά πραγματοποιείται στη Βενετία. Μετά είδανε κι οι Έλληνες το κασέρι και άρχισαν να οργανώνουν δική τους «μπιενάλε» στην Αθήνα. Στόχος ήταν μπας και πέσει λίγο χρήμα από καλλιτεχνοτουρίστες που αγοράζουν μουσακάδες και τη βγάλουμε και φέτος. Μετά όμως έπεσε ιός και η τουριστοτέχνη ακολούθησε τις υπόλοιπες εκδοχές του τουρισμού προς το βάραθρο. Τώρα, από σύγχρονη τέχνη στα Δυτικά, μόνο εμείς μαδαφάκας!