Φασίστες ήταν οι φονιάδες που έψαχναν εργάτες στον Άγιο Παντελεήμονα το 2011, βράδυ με μοτοσυκλέτες, για να εξασκηθούν στο σπορ «δύο με μαχαίρια εναντίον ενός και απροετοίμαστου».
Ήταν όμως και ο διοικητής του Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα· αρχηγός της μαφίας της περιοχής, σύνδεσμος μεταξύ της μαφίας της Συγγρού, της Χρυσής Αυγής και των εκατοντάδων υφισταμένων του.
Φασίστες είναι οι σκατόψυχοι που συμμετείχαν στο τελευταίο πογκρόμ στη Λέσβο. Μπουχέσες με ελιές απ’ τα χωριά που κατέβαιναν όλη τη νύχτα στην πόλη για να συμμετάσχουν στο πέσιμο που τρώγανε οι εργάτες τους στην πλατεία.
Είναι όμως και ο Δήμαρχος Λέσβου· ο πολιτικός εκφραστής των μαγαζατόρων με τα οπτικά και τα rooms to let που «δεν θέλουν αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά» και για εβδομάδες σιχτίριζαν και προετοιμάζονταν, βλέποντας την πλατεία της πόλης κατειλημμένη από μετανάστες εργάτες.
Φασίστες είναι οι κωλόφατσες που πρόσφατα έκαψαν καταλήψεις στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τα «συλλαλητήρια για τη Μακεδονία».
Είναι όμως και οι «διοργανωτές των συλλαλητηρίων»· μια ειδική στην οργάνωση αγώνων ξύλου αλλά και δημοσιογράφος, που ξεκίνησε την καριέρα της το 2003, αποφασίζοντας να «ταξιδέψει στην Ιορδανία και τη Βαγδάτη» με χρηματοδότηση «του θείου της». Ένας βουλευτής Θεσσαλονίκης της Χρυσής Αυγής και για χρόνια υπάλληλος του Παναγιώτη Σαξώνη, πρώην ταμία του Δήμου Θεσσαλονίκης, νυν καταδικασμένου για υπεξαίρεση μαζί με το Δήμαρχο.
Πρόσφατα η εργατική τάξη της χώρας ρώτησε: «ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ;»
Ήταν μια ερώτηση που μας έφερε να ενώνουμε τα χίλια μας πρόσωπα κάτω από κοινές κατευθύνσεις. Ήταν όμως και μια ερώτηση που μας έφερε να ασχολούμαστε με τα χίλια πρόσωπα του ελληνικού κράτους στους καιρούς του φασισμού και της κρίσης.
Η καταπληκτική εμβέλεια της τάχα απλοϊκής μας ερώτησης, προκύπτει με λογικό τρόπο. Η καπιταλιστική κρίση γεννά τον πόλεμο και την παρανομοποίηση, δηλαδή τη στρατιωτική διαχείριση της εργασίας ντόπιων και μεταναστών εργατών. Αυτό το μεγάλο κρατικό εγχείρημα αλλάζει την κοινωνία εκ βάθρων τριάντα χρόνια τώρα: συνδέει το κράτος με τη μαφία· επιστρατεύει μικρά και μεγάλα αφεντικά, μαζί και τους ρουφιάνους τους. Τελικά είναι αυτοί οι ρουφιάνοι που γίνονται εμπειρικά αντιληπτοί στους χώρους εργασίας και τους χώρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης: στα ελιοχώραφα της Λέσβου, στους δρόμους και τις πλατείες της Αθήνας. Είναι αυτοί οι ρουφιάνοι που συνήθως αντιλαμβανόμαστε ως «φασίστες». Πίσω τους όμως, αν είμαστε έστω και ελάχιστα υποψιασμένοι, πάντα θα βρίσκουμε το ελληνικό κράτος, τα συμφέροντα και τις στρατηγικές του.
Είναι γι’ αυτό που πρέπει να επιμείνουμε στο ερώτημα «ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ».
Αντίθετα με τα υπόλοιπα ερωτήματα που μας τίθενται τελευταία, ετούτο εδώ οδηγεί στις σωστές απαντήσεις.