Το τρελόχαρτο (Ι5) είναι εδώ και δεκαετίες ένα κοινό μυστικό. Κοινό, γιατί δεκάδες χιλιάδες κάθε χρόνο ακολουθούμε αυτόν τον δρόμο για να γλιτώσουμε τη στρατιωτική θητεία. Μυστικό, γιατί τόσα χρόνια το ελληνικό κράτος κρατούσε για πάρτη του τον ακριβή αριθμό των γιωτάδων.

Πρόσφατα, οι αρμόδιοι θεώρησαν χρήσιμο να μας ενημερώσουν: 1 στους 6 φαντάρους παίρνει Ι5. Και στα καπάκια άρχισαν να μας τσαμπουνάνε ότι θα «αυστηροποιήσουν τη διαδικασία». Δεν είναι τυχαίο. Μέρα την ημέρα, ο παγκόσμιος πόλεμος φουντώνει και εξαπλώνεται διαρκώς. Το ελληνικό κράτος συμμετέχει με τα όλα του.

Προετοιμάζεται: αγοράζει όπλα· αναμορφώνει τις ένοπλες δυνάμεις· φτιάχνει εφήμερες συμμαχίες με όποιον βρεθεί πρόθυμος· στρατιωτικοποιεί κάθε πτυχή της κοινωνίας (χρησιμοποιώντας από εκστρατείες ενάντια στην «ανήλικη εγκληματικότητα» μέχρι τα μπλόκα της τροχαίας).

Και μάςπροετοιμάζει: απ’ τις δουλειές και τα σπίτια ως τις τσέπες και τα μυαλά· και φυσικά ως τα στρατόπεδα. Τα αφεντικά μάς εξοικειώνουν με τα εθνικά συμφέροντα (τους) και τις απαιτούμενες θυσίες (μας).

Παρ’ όλα αυτά, εμείς συνεχίζουμε να μην φοράμε το χακί! Τόσα χρόνια το κράτος μας παρίστανε πως αυτή η άρνηση δεν υπήρχε, προφανώς για να μην τη διαφημίσει ακόμη περισσότερο. Τώρα πια, δεν μπορεί να την ανεχτεί άλλο. Και γι’ αυτό αρχίζει να απειλεί πως θα μας την κόψει.

Η άρνησή μας να πάμε στον στρατό είναι σημαντική αδέρφια! Δεν είναι απλώς ότι τη θέλουμε τη ζωούλα μας. Είναι ένας τρόπος να φωνάξουμε πως τα συμφέροντα των αφεντικών δεν είναι δικά μας. Είναι ένας τρόπος να βρεθούμε στην ίδια πλευρά με όλα τα αδέρφια μας χωρίς μπλε ταυτότητα που δεν πάνε στον στρατό ούτως ή άλλως. Είναι ένα εμπόδιο στη μετατροπή της κοινωνίας μας σε σφαγείο. Είναι μια μορφή αντίστασης στον πόλεμο.

Είμαστε η εργατική τάξη της χώρας. Δεν έχουμε καμία όρεξη να πεθάνουμε ησύχως για τα συμφέροντα των αφεντικών μας.

Και πολύ καλά κάνουμε.