Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στα Πευκάκια της Νέας Ιωνίας το τελευταίο διάστημα. Τα κανάλια έσπευσαν να μας ενημερώσουν: γυμνά καλώδια από κολώνα φωτισμού προκαλούν ηλεκτροπληξία σε 11χρονο παιδί στο πάρκο του ΑΟΠ. Η δημοσιογράφος υποστηρίζει ότι ο πιτσιρικάς γλύτωσε από τύχη. Η μάνα του πιτσιρικά κάνει δηλώσεις με την πλάτη γυρισμένη στην κάμερα κατά το γνωστό δημοσιογραφικό τρικ ώστε να ενταθεί η αγωνία στο ρεπορτάζ. Ο πατέρας κατηγορεί τη δήμαρχο και αναρωτιέται αγανακτισμένος που διάολο είναι η αστυνομία να φυλάξει τα παιδιά μας από τις ηλεκτροφόρες κολώνες. Η δήμαρχος, λέει ο πατέρας, το ρίχνει στους βανδαλισμούς. “Βανδαλισμός”: ορίστε λοιπόν η λέξη κλειδί όλου του ρεπορτάζ. Ο video editor σ’ αυτό το σημείο αριστοτεχνικά ρίχνει πλάνο από το αμφιθέατρο του πάρκου, όπου… κοίτα να δεις, να ένα σύνθημα του antifa north:
Η υπόθεση αρχίζει και αποκτά πολιτικό ενδιαφέρον με σαφή υπονοούμενα. Βάνδαλοι λυμαίνονται τον ΑΟΠ. Κολλάνε αυτοκόλλητα. Βάφουν συνθήματα. Αφήνουν γυμνά καλώδια ώστε να τα αγγίξει κάποιο παιδικό χεράκι. Η δήλωση της δημάρχου έρχεται για να μετατρέψει την υπόθεση της “παρολίγον τραγωδίας” σε θρίλερ: “Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από δημοσιεύματα ότι μικρό παιδί υπέστη ηλεκτροπληξία, την στιγμή που κατόπιν ελέγχου που διενέργησε η αρμόδια υπηρεσία, δεν υπάρχει καν ρεύμα!”.
Τι σημασία έχει όμως αγαπητοί αναγνώστες και τηλεθεατές του mega αυτή η ασήμαντη λεπτομέρια; Ποιος νοιάζεται αν ο 11χρονος πιτσιρικάς έπαθε ηλεκτροπληξία από κολώνα δίχως ρεύμα; Αφού ο βασικός σκοπός του ρεπορτάζ – όπως και εκατοντάδων παρόμοιων που έχουμε φάει στη μάπα τα τελευταία χρόνια – είναι να υποστηρίξει ότι στις πλατείες των γειτονιών μας υπάρχει πρόβλημα δημόσιας τάξης. Όλα τους πιπιλάνε την ίδια καραμέλα του υπουργείου προστασίας του πολίτη. Οι ανήλικοι, δηλαδή η εργατική νεολαία, σχηματίζουν συμμορίες, πλακώνονται, κάνουν φασαρίες. Οι γονείς τους, δηλαδή οι εργατικές οικογένειες, τους παραμελούν, γι’ αυτό τα παιδιά τους καταλήγουν συμμορίτες. Σε κάθε περίπτωση, ενήλικοι κι ανήλικοι πρέπει να τεθούν στην κρατική εποπτεία των μηχανισμών δημόσιας τάξης, ένστολων και μη.
Επειδή λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά στο δημόσιο λόγο, το antifa north, λίγες μέρες πριν την “παρολίγον τραγωδία” διοργάνωσε στο πάρκο του ΑΟΠ ένα antifa open mics, μια μέρα μάλιστα πριν τον 2ο γύρο των εθνικών εκλογών. Είχαμε οργανώσει μικρές τοποθετήσεις, για να μιλήσουμε εμείς, με δικά μας λόγια για όλα όσα τρώμε στη μάπα. Να περιγράψουμε την καθημερινή μας υποτίμηση δηλαδή, σαν εργατική τάξη από το κράτος, που ξεκινάει απ’ την τσέπη και τους μισθούς που δεν φτάνουν για να ζήσεις, περνάει απ’ την υποτίμηση στο επίπεδο του λόγου μέσα απ’ τα ρεπορτάζ και τις αφηγήσεις των υπουργείων, και καταλήγει σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Και ξέρετε τι; Το event αυτό ήταν ένα πετυχημένο event. Γιατί το υποστήριξαν δικοί μας άνθρωποι από τη Νέα Ιωνία, ραπάδες, πλατειακοί και οπαδοί, ακριβώς οι άνθρωποι που στοχοποιούνται από τα μίντια σαν εγκληματίες. Το υποστήριξαν επίσης δικοί μας άνθρωποι από ένα σωρό γειτονιές των Βορείων από το Χαλάνδρι μέχρι τα Μελίσσια, που τους γνωρίζουμε λίγοτερο ή περισσότερο καιρό, που τα χουμε πει πολλές φορές και θα τα ξαναπουμε στο μέλλον.
Αυτή τη δυνατότητα είναι που πρέπει να διατηρήσουμε στα χρόνια που έρχονται: το να βρισκόμαστε όλοι μαζί και να βρίσκουμε τρόπους να μιλάμε – εμείς για τα δικά μας προβλήματα. Γιατί φυσικά, κομμάτι της καθημερινής μας υποτίμησης είναι και η κρατική προσπάθεια να είμαστε διασπασμένοι, απομονωμένοι ο ένας απ’ την άλλη, ανίκανοι εντελώς να ανακαλύψουμε τα κοινά μας ζόρια. Και δεν έχουμε να ελπίζουμε σε τίποτα πέρα από τις δικές μας κοινότητες, τους δικούς μας τρόπους που σκαρφιζόμαστε για να την παλέψουμε. Διότι το να σταματήσει έτσι απλά η κρατική επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη είναι πιο απίθανο και από ηλεκτροπληξία από κολώνα δίχως ρεύμα.
