ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΨΙΕΣ ότι εδώ στις γειτονιές μας, κάτι βασικές αλήθειες για τον κόσμο στον οποίο ζούμε, καμιά φορά ξεχνιούνται. Οπότε, λέμε να σας θυμίσουμε μία: αυτός ο κόσμος γυρίζει μόνο και μόνο επειδή υπάρχουμε εμείς που δουλεύουμε.
ΡΕ, ΤΟ ΕΝΝΟΥΜΕ! Δίχως εμάς η ζωή των ειδυλλιακών συνοικιών στα Βόρεια θα σταματούσε. Εμείς φτιάχνουμε τους καφέδες, εμείς πηγαινοφέρνουμε τα πακέτα και τις παραγγελίες, εμείς απαντάμε στα τηλέφωνα, εμείς τακτοποιούμε τις αποθήκες, εμείς σερβίρουμε τα ποτά, εμείς οδηγάμε τα βανάκια, εμείς μαγειρεύουμε το φαγητό, εμείς λιώνουμε μπροστά στους υπολογιστές, εμείς πουλάμε τα φορέματα και τα παππούτσια, εμείς προσέχουμε τα πιτσιρίκια και τους γέρους. Εμείς που ανήκουμε σε χίλιες φυλές και μιλάμε χίλιες γλώσσες.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ κανέναν απολύτως λόγο να το κρύψουμε. Όλοι κι όλες εμείς τα έχουμε πάρει στο κρανίο με τις σκατοδουλειές στις οποίες είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε! Ναι ρε, αναγκασμένοι είμαστε, δεν το κάνουμε από βίτσιο. Το ελληνικό κράτος έχει επιστρατεύσει όλη του τη βία προκειμένου να μην έχουμε άλλη επιλογή πέρα απ’ τα χειρότερα πόστα του ελληνικού καπιταλισμού. Το ελληνικό κράτος έχει φροντίσει -με τις τιμές, με τους λογαριασμούς, με τα πρόστιμα και ένα σωρό αδιέξοδα- ώστε τα μεροκάματα της πλάκας και τα ανυπόφορα μούτρα των αφεντικών να είναι μονόδρομος.
ΟΠΟΤΕ ΑΚΟΥΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ: για αρχή κανείς δεν θα υποκρίνεται ότι δεν υπάρχουμε. Και για συνέχεια: όσοι βασίζονται στο ότι θα παραμείνουμε αιώνια μουγγοί, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Διότι όσο αυτός ο κόσμος κατρακυλάει προς τον φασισμό και τον πόλεμο, τόσο τα προσχήματα καταρρέουν και γίνεται σαφές ότι μας έχουν μόνο για να δουλεύουμε και ύστερα να πεθάνουμε ησύχως. Ε, λοιπόν, την ίδια στιγμή, ολοένα και περισσότερο, οι χίλιες γλώσσες που μιλάμε όλοι εμείς που κάνουμε τον κόσμο να γυρίζει γίνονται μία. Σ’ αυτή την κοινή, δικιά μας γλώσσα το πρώτο πράγμα που έχουμε να πούμε είναι: δύναμη στ’ αδέρφια μας και όπως πάντα… ΣΚΑΤΑ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!
