Tην είπαν “Kάρμελ” κι αυτή ήταν η κωδική ονομασία για ακόμα μία κακοκαιρία που έλεγαν ότι θα σκάσει. Και ξέρετε αυτός είναι ακόμα ένας τρόπος του κράτους, ανάμεσα στους πολλούς, για να μας λέει να κάτσουμε σπίτια μας και να βγάλουμε το σκασμό. Έτσι και πρίν κάποιες Παρασκευές οι “ειδικοί” του καιρού μίλησαν και είπαν να μην πολυκυκλοφορουμε ,ξανά, γιατι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια μίας κακοκαιρίας που έχει όνομα!
Εμείς βέβαια, όχι μόνο δεν κάτσαμε σπίτι, αλλά βρεθήκαμε οργανωμένα στην πλατεία Πολυγώνου για να κάνουμε αυτό που είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε έτσι κι αλλιώς. Δεν αλλάξαμε τα σχέδια μας για την Κάρμελ!
Βρεθήκαμε λοιπόν στο Πολύγωνο στις 17 Δεκεμβρίου και ανοίξαμε τα μικρόφωνα. Με τα λόγια, με τις ρίμες και τα beats μιλήσαμε για εμάς, για τα ζόρια της τάξης μας, για τις ζωές μας. Μακριά από συμβουλές ειδικών, σκαναρίσματα αφεντικών και εξακριβώσεις . Ενάντια στη μούγγα που επιβάλλεται ήμασταν εκεί και για κανένα τετράωρο τα μικρόφωνα άλλαζαν χέρια. Βρεθήκαμε με τους φίλους και τι φίλες μας, γνωρίσαμε κι άλλους. Για τέσσερις ώρες δεν σταματήσαμε να μιλάμε και να χαμογελάμε. Δεν ήμασταν μόνες!
Τα ανοιχτά μικρόφωνα στις πλατείες δεν είναι για μας μόνο μια antifa γιορτή. Δεν είναι ένας εναλλακτικός τρόπος διασκέδασης τώρα που η φάση με τα μαγαζιά έχει στενέψει. Δεν είναι μόνο διεκδίκηση δημοσίου χώρου.
Τα ανοιχτά μικρόφωνα αντηχούν στους δρόμους των γειτονιών μας τις γνώμες μας και την οργή μας. Στην τελική αντηχούν την αντίληψη ότι την ώρα που “οι ειδικοί” αυτού του κόσμου σχεδιάζουν την ατομική καταστροφή μας εμείς οργανώνουμε συλλογικά το φόβο μας! Γιατί δεν είμαστε άτομα, δεν είμαστε μόνες, είμαστε η καρδιά αυτής της πόλης και το ξέρουμε!
Για επικοινωνία στείλτε μέηλ στο [email protected]
