Το τένις έχει την καταγωγή του από τους Βρετανούς γαιοκτήμονες του δέκατου ένατου αιώνα. Αυτοί οι καλοί άνθρωποι σιχαίνονταν να βλέπουν το γρασίδι μπροστά στην έπαυλή τους αχρησιμοποίητο και απερίφραχτο, οπότε του έβαλαν γραμμές και ένα φιλέ μες τη μέση. Το πράγμα είχε και περαιτέρω οφέλη: ανίκανοι οι ίδιοι να χειριστούν εργαλεία, ταπεινωμένοι μπροστά στη χειροτεχνική δεξιοτεχνία των εργατών τους, ανακάλυψαν ένα καινούριο εργαλείο που μόνο οι ίδιοι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν, και το ονόμασαν ρακέτα. Φυσικά, σαν καθώς πρέπει εργαλείο για άμεση χρήση των αφεντικών, η ρακέτα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα χρήσιμο – αλλά το θέμα ήταν η επίδειξη χειροτεχνικής δεξιοτεχνίας δίχως υλικό αντίκρυσμα, όπως αρμόζει στην αστική τάξη. Οι εργάτες, και ειδικά τα παιδιά τους, περιορίστηκαν στον ρόλο αυτού που πάει και φέρνει τα μπαλάκια από του διαόλου τη μάνα, για να μην ξεχνούν ποιος είναι το αφεντικό. Αυτός ο ρόλος (του ball boy), επιβιώνει και στις σημερινές εκδοχές του αθλήματος.[1]
Με τέτοια καταγωγή, αποτελεί δείγμα της ασίγαστης προλεταριακής διάβρωσης του κόσμου των αφεντικών, που ένα από τα δημοφιλέστερα λαϊκά αθλήματα στα μακρινά ανατολικά προάστια, είναι το τένις. Βέβαια, οι σχετικές υποδομές κατασκευάζονται από το κράτος, οπότε πρόκειται για μνημεία μπετονένιας ομοιογένειας που στόχο έχουν να ταπεινώσουν τους προλετάριους τενίστες με τον μπετονένιο όγκο τους.
Κανένα πρόβλημα! Χάρις στις προσπάθειες των συντρόφων και συντροφισών του antifa V (V for Vyronas), οι τενίστες του Υμηττού, συνεχίζουν μεν να ασκούν απρόσκοπτα τις δραστηριότητές τους, μόνο που τώρα, κατά την πρόσβασή τους στο γήπεδο, έχουν μια ευκαιρία να προβληματιστούν περί του τι θα βρεις αν ξύσεις τον γιατρό.
Χάρη μάλιστα στις πολεοδομικά μελετημένες προσπάθειες των συντρόφων του antifa V, στις περιπτώσεις όπου το μπαλάκι ξεφεύγει από την περίφραξη, το βλέμμα του προλετάριου τενίστα πέφτει με εντελώς φυσικό τρόπο σε άλλο πολιτικοκοινωνικό προβληματισμό, που συνεργάζεται αρμονικά με τον προηγούμενο.
Ο στόχος είναι βέβαια να προκύψει θερμή ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των προλετάριων τενιστών, η οποία θα αντικαταστήσει την θερμή ανταλλαγή μπαλακίων, γιατί οι καιροί δεν είναι για τένις. Από εκεί κι έπειτα, η συζήτηση μπορεί να συνεχιστεί σε πιο παραδοσιακούς τόπους προλεταριακής συγκέντρωσης, από αυτούς που επίσης ανθούν στα ανατολικά, συγκεντρώνοντας δεκάδες κοινωνικά ανεύθυνους φίλους της μπύρας κάθε βράδυ.
Εδώ βέβαια, οι προλετάριοι τενίστες θα πρέπει να προσέχουν μήπως τους ψειρίσουν τη ρακέτα. Σε τέτοια περίπτωση, μπορούν να επικαλεστούν τις κοινές αντιχουντικές, προσφυγικές και αριστερές παραδόσεις των ανατολικών συνοικιών μπας και γίνει τίποτα, αν και δεν το βλέπουμε, γιατί αν κάποιος την έχει δει να ψειρίσει μια ρακέτα βραδιάτικα, είναι πιθανόν να μην γνωρίζει τι λέει από μέσα του για την πάρτη του ο ιδιοκτήτης της ρακέτας.
Αλλά και εδώ έχουν μεριμνήσει οι σύντροφοι και συντρόφισες του antifa V. Καθώς ο προλετάριος τενίστας επιστρέφει βραδιάτικα δίχως ρακέτα στην πολυκατοικία με την πυλωτή όπου διαμένει, προβληματιζόμενος περί του πού οδεύει το προλεταριάτο τη σήμερον ημέρα, ανακαλύπτει ένα ακόμη όμορφο σύνθημα πάνω στα ψευδότουβλα.
Αμέσως η διάθεσή του φτιάχνει και ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τον κόσμο με ανανεωμένη αισιοδοξία. Απ’ ό,τι ακούμε μάλιστα, αυτού του είδους η υποστήριξη προς το τένις συνεχιζεται τώρα που μιλάμε.
[1] Καλά ρε, ένα κείμενο για συνθήματα μας είπαν να γράψουμε. Θέλατε και υποσημειώσεις για την ταξική προέλευση του τένις;
