1 στους 6 δεν πάει στρατό / Σπρέι στους τοίχους, μια αντιπολεμική συγκέντρωση στα Πετράλωνα  και κάτι κουβέντες απ’ αυτές που δεν συνηθίζονται

-Πού χαθήκατε ρε ψυχές;

-Εμείς χαθήκαμε; Εσύ που είσαι τόσον καιρό;

-Ε, ξέρεις… Μ’ έχει καταπιεί το κάθε-μέρα. Δουλειά, γυμναστήριο, βόλτα.

-Άαα… Και ’μεις νομίζαμε ότι σε κάλεσαν για κατάταξη…

-Ρε μην παίζεις με τον πόνο μου… Από τότε που βγήκε ο Δένδιας και είπε ότι θα κόψει το γιώτα-πέντε έχετε βαλθεί όλοι να με τσιγκλάτε. Μέχρι κι η μάνα μου με πήρε τηλέφωνο να μου πει ότι παίζει να με καλέσουν να υπηρετήσω… Φοβερό! Εδώ και πόσο καιρό, όλο για τον πόλεμο και το στρατό ακούμε. Τη μια μας λένε ότι καλούν τους γερμανούς πολίτες να μαζεύουν προμήθειες για περίπτωση πολέμου, την άλλη βγαίνει ο Υπουργός Άμυνας εδώ και μας λέει ατομικιστικά καθάρματα που λουφάρουμε, αντί να βοηθήσουμε την πατρίδα.^[1]Νίκος Δένδιας: αυστηροποιούμε το πλαίσιο χορήγησης αναβολών, www.kathimerini.gr 02/10/2025 Ξέρω και γω… Τί, δεν βρίσκεις ότι κάτι παίζει με το θέμα;

-Ε, ναι «κάτι παίζει»… Αλλά περίμενε και συ λίγο. Μην χάνεις την ουσία του θέματος. Επειδή βγήκε ο ισόβιος Υπουργός Άμυνας και μας έκανε κάδρο στην τηλεόραση πάει να πει ότι το ζήτημά του είμαστε εμείς; «Φάμπρικα παράνομων απαλλαγών» λέει… Μα τι παράνομες; Εμένα με απάλλαξαν δύο διαφορετικοί στρατιωτικοί γιατροί… Έβαλαν σφραγίδα σου λέω! Κι ο ένας κι ο άλλος! «Τρελός»! Οπότε, τί παράνομος; Μια χαρά νόμιμος είμαι. Γιατί ρε συ εδώ που τα λέμε, το ζήτημα δεν είναι τόσο να πάρουν εμάς που δεν υπηρετήσαμε δέκα χρόνια πριν, αλλά να φτιάξουν τον πατριωτισμό της εποχής. Όταν λέω πατριωτισμό, εννοώ ιδέες, κίνητρα και υλικούς λόγους για να μπορέσει να στρατευθεί, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας γύρω απ’ τις κρατικές προτεραιότητες. Αυτή η στράτευση, όπως το χουμε δει να συμβαίνει ξανά και ξανά, φτάνει μέχρι του σημείου του μαζικού θανάτου.

-Ναι, ναι έτσι είναι. Λέγαμε μ’ έναν φίλο προχτές (ναι έχω και τέτοιους, μόνο με σας κάνω παρέα νομίζετε;) με πόση μαεστρία μεσολαβείται ο πόλεμος από τόνους συναισθηματικού εκβιασμού. Παρουσιάζεται διαρκώς ως μια μάχη «διαβολικών κρατών» εναντίον «ηρωικών λαών». Μόνο που ο κόσμος που ζούμε δεν είναι καλός ή κακός. Είναι ένας κόσμος πέρα για πέρα ταξικός (που λέτε και σεις…), ένας κόσμος υλικών συμφερόντων και κρατικής ισχύος. Οι ιδεολογίες περί «καλών λαών» και «κακών κρατών» δεν είναι σκέτα παιδιάστικες – έχουν στόχο να χτίσουν ένα εθνικό αφήγημα για άμεση κατανάλωση, όταν η ανάγκη το επιβάλλει. Ο «ελληνικός λαός» θα εμφανιστεί με τον τρόπο που έχει εμφανιστεί και στο παρελθόν: ως «αδικημένος», «ηρωικός», «ανάδελφος», «προδομένος» κλπ. Με τη διαφορά πως τα τσαρούχια θα έχουν αντικατασταθεί από crocs.

-Α γεια σου! Και μεις αυτά συζητάγαμε… Δηλαδή βγήκαμε τις προάλλες και ρίξαμε συνθήματα στους τοίχους (στους κανονικούς τοίχους) και για κάποιον περίεργο λόγο είχαμε πολύ αντιπολεμικό και αντιπατριωτικό φίλινγκ. Έχουμε φάει και ’μεις σκάλωμα με τις καινούριες προτεραιότητες του κράτους μας: δηλαδή αναμεταξύ μας κάποια στιγμή αποκαλέσαμε τον Δένδια, Υπουργό Πολέμου. Ξέρεις, ότι αυτός ο τύπος έχει οριστεί υπεύθυνος να διαχειριστεί τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στον παγκόσμιο πόλεμο. Ο Δένδιας κι οι μηχανισμοί που παρατάσσονται γύρω του μας δίνουν την εντύπωση ότι, τη στιγμή που μιλάμε, έχουν μπει σε κανονίσματα. Κατάλαβες τώρα… Κανονίσματα για το τι θα γίνει στο εξωτερικό, και κανονίσματα για το τι θα γίνει στο εσωτερικό. Τα κανονίσματα εξωτερικού περιλαμβάνουν το «καλώδιο», την προβολή ισχύος του ελληνικού κράτους στην Βόρειο Αφρική, τα Βαλκάνια, τον Καύκασο και τη Μέση Ανατολή, την ανάσχεση το τουρκικού κράτους και γενικά την εκμετάλλευση των νέων ευκαιριών που προσφέρουν τα ανοιχτά μέτωπα του παγκόσμιου πολέμου στην περιοχή.

-Τα κανονίσματα εσωτερικού δεν είναι και πολύ δύσκολο να τα καταλάβεις: δηλαδή, έτσι όπως πάει το πράγμα, η «εθνική οικονομία» θα γίνεται όλο και περισσότερο «πολεμική οικονομία», το ποινικό σύστημα θα συνδέεται με την αγορά εργασίας και την εξυπηρέτηση «κοινωφελών σκοπών», η τεχνοεπιστημονική καταστολή θα εξοικειώνει τον πληθυσμό με την πολεμική καθημερινότητα κλπ κλπ. Ε, μέσα σ’ όλα, αναμενόμενο είναι να κάνουν ξανά την εμφάνισή τους κι οι ναζί. Ξέρεις με καμιά οργανωσούλα του κώλου, που αναλόγως χρηματοδότησης θα έχει διάρκεια ζωής από έναν μήνα μέχρι δέκα χρόνια.

-Κι εντωμεταξύ κάπως έτσι δουλεύουν όλες οι κοινωνίες, τουλάχιστον στην Ευρώπη. Δηλαδή σφίξιμο στο εσωτερικό και ακονισμένα νύχια για το εξωτερικό. Σ’ αυτό το περιβάλλον, η πολεμική προπαγάνδα κάνει θαύματα. Ποταμοί οργανωμένης συσκότισης χύνονται στα μυαλά μας γύρω από τα επίδικα του κάθε κράτους. Το «αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη» είναι το πιο κλασικό παράδειγμα, αλλά προφανώς όχι το μόνο.

-Οι εξωτερικές περιπέτειες του κράτους μας (κι εδώ που τα λέμε του κάθε κράτους) πρέπει να προσεγγίζονται με ιστορική ματιά. Η παρακολούθηση της μέρα-τη-μέρα ειδησεογραφίας, ειδικά όταν αυτή γίνεται αποσπασματικά και με συναισθηματική φόρτιση δε βοηθάει.

-Μα το ’χουμε ξαναδεί το έργο. Το ελληνικό κράτος έκανε «αλληλεγγύη στους Κούρδους» για να οξύνει τις διαλυτικές τάσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας. Το ελληνικό κράτος έκανε «αλληλεγγύη στους Σέρβους» για να διεκδικήσει ρόλο στο μεταψυχροπολεμικό βαλκανικό τοπίο. Το ελληνικό κράτος έκανε «αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους» για να έχει θέση στις πολεμικές ισορροπίες της Μέσης Ανατολής – σημειωτέον αυτή τη δουλειά την κάνει με συνέπεια από τη δεκαετία του 1980 κι έπειτα.^[2]«Ένας είναι ο εχθρός…», μέρος ε, το φτιάξιμο της ελληνοπαλαιστινιακής φιλίας, περιοδικό antifa#64, Μάρτης 2019 Τα κράτη και τις δουλειές τους πρέπει να κοιτάμε κι από κει να καταλαβαίνουμε από πού κρατάει η σκούφια του κόσμου μας. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή το ελληνικό κράτος είναι προσκεκλημένο να συμμετάσχει στη «Σύνοδο για τη Γάζα», θα έχει δηλαδή μερτικό απ’ την επόμενη μέρα. Κατάλαβες; Αυτή η πρόσκληση, επιχαίρουν οι διαπιστευμένοι αναλυτές, «αποτελεί κι ένα σημάδι αναγνώρισης της στάσης που κράτησε όλο αυτό το διάστημα η Αθήνα, διατηρώντας διαύλους ανοικτούς και με τις δύο πλευρές και χωρίς αυτό βεβαίως να εμποδίζει να λέγονται οι αλήθειες όταν χρειάστηκε να ειπωθούν».^[3]Νίκος Μελέτης, Τι σηματοδοτεί η πρόσκληση της Ελλάδας στη σύνοδο για τη Γάζα, www.ertnews.gr, 12/10/2025

-Ε, καλά τώρα…Για τα κράτη το «αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη» είναι τρόπος συμμετοχής στον παγκόσμιο πόλεμο. Λίγο να βγεις από τα σύννεφα της ιδεολογίας το καταλαβαίνει με τη μία. Ρε αδερφέ, δεν είδες και τη φάση με τον διεθνή στολίσκο που ξεκίνησε από την Ισπανία για να πάει στη Γάζα; Ε, μέσα στον στολίσκο είχε «ακτιβιστές» και γύρω από τον στολίσκο είχε τα πολεμικά πλοία του ισπανικού και του ιταλικού κράτους που συνόδευαν τους ακτιβιστές. Κι αυτό επειδή «οι διαδηλώσεις και οι μορφές διαμαρτυρίας πρέπει να προστατεύονται», όπως είπε ο Ιταλός Υπουργός Άμυνας…^[4]Ισπανία και Ιταλία στέλνουν πολεμικά πλοία στο σημείο όπου βρίσκεται ο στολίσκος για τη Γάζα, https://gr.euronews.com … Continue reading Κατάλαβες; Θέλουν οι Ιταλοί να προστατεύσουν το δικαίωμα των πολιτών τους να διαδηλώνουν (προφανώς εναντίον άλλου κράτους…)  Το ελληνικό κράτος υπήρξε πιο σεμνό κι έστειλε απλώς τον γιο του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ και Υπουργού Άμυνας στην ίδια αποστολή.^[5]Βλέπει συνεργασία Τσίπρα Κασσελάκη ο Ευάγγελος Αποστολάκης; www.ethnos.gr 07/10/2025. Στο ίδιο άρθρο ο πρώην Υπουργός … Continue reading Γι’ αυτά τα κράτη το «αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη» είναι κρατική πολιτική – αυτή την πολιτική δεν την κάνουν για λόγους φιλανθρωπίας, αντίθετα όλοι κάτι περιμένουν. Δηλαδή να είναι συμπτωματικό που το ισπανικό, το ιταλικό και το ελληνικό κράτος (δηλαδή τα κράτη-σταθμοί στο ταξίδι του στολίσκου για τη Γάζα) βρέθηκαν στην members only σύνοδο που έγινε στην Αίγυπτο με αντικείμενο συζήτησης τα της επόμενης ημέρας στη Γάζα;^[6]Κυρ. Μητσοτάκης: Ελλάδα και Κύπρος στη διάσκεψη για τη Γάζα στην Αίγυπτο, www.kathimerini, 12/102/2025

-Διπλωματία φίλε μου! Η τέχνη του να είσαι με όλους, δίχως να είσαι με κανέναν! Δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή της φύσης του καπιταλιστικού κράτος στις διεθνείς του σχέσεις. Δηλαδή τα κράτη δεν είναι «φιλο-κάτι». Τα κράτη κοιτάνε να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους και μόνο. Για να το κάνουν αυτό θα μετέλθουν όλα τα μέσα. Διαβάζαμε τώρα τελευταία για την εσωτερική κατάσταση στο μέτωπο Ρωσία-Ουκρανία, εκεί να δεις τι πάει να πει ότι τα κράτη «θα μετέλθουν όλα τα μέσα». Μόνο που αντίθετα με αυτό που έχουμε συνηθίσει να καταλαβαίνουμε, «όλα τα μέσα» δε σημαίνει πυρηνικά όπλα στο κεφάλι του αντιπάλου. «Όλα τα μέσα» σημαίνει πρώτα και κύρια επιστράτευση του ντόπιου πληθυσμού και πέταγμα του στο σφαγείο, δίχως κανένα έλεος. Φρέσκο κρέας στη μηχανή του κιμά και δώστου απ’ την αρχή. «Στη Ρωσία η κατάσταση είναι τόσο φρικτή που πολλοί προτιμούν να μπουν φυλακή για να μη σταλούν στο μέτωπο: οι δικηγόροι πληρώνονται για να καταδικάζουν κι όχι για να αθωώνουν». Αυτό είναι από την προκήρυξη που τυπώσαμε και μοιράζουμε αυτές τις μέρες. Σπρώχνουμε κάτι χιλιάδες αντίτυπα εκεί έξω. Ξέρω και γω… Μπορεί να ενδιαφέρεται και κανείς…

– Έλα ρε! Μοιράζετε ακόμη προκηρύξεις; Γιατί δεν κάνετε έναν λογαριασμό στο ίνσταγκραμ, να έρχεται ο λαός σε επαφή με τις απόψεις σας; Θα αποκτήσετε χιλιάδες μέλη έτσι και σιγά σιγά θα κάνετε επανάσταση. Ντάξει πλάκα κάνω, ξέρω ότι είστε κολλημένοι με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις πλατφόρμες, λίγο μαλακία σας αλλά καταλαβαίνω…

-Καλά μαλάκα κορόιδευε. Και στη Ρωσία – Ουκρανία με κάτι τέτοιες τεχνοφετιχιστικές μαλακίες τους έχουν κάνει ώπα. Να, τώρα θα βγάλουμε το νέο τεύχος του περιοδικού μας (σπόιλ) που θα λέει τι έπαιξε με το ρωσικό και το ουκρανικό gov και τις γαμωπλατφόρμες. Σου χουμε κρατήσει μια γωνίτσα στο σχετικό εξασέλιδο και σε λοιδορούμε.

-Ρε σου λέω μη βγάζετε περιοδικά και αναλύσεις. Μόνοι σας τα βγάζετε, μόνοι σας τα διαβάζετε. Ο λαός θέλει βίντεο. 

-[…] Συνεχίζω. Σ’ αυτό το τεύχος θα χουμε μια εξιστόρηση της άρνησης στράτευσης από τα μετόπισθεν των εμπόλεμων κοινωνιών. Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά και οδηγούν για άλλη μια φορά σε κάτι που δεν το λέει το ίνσταγκραμ. Δηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης αρνείται να πάει στον πόλεμο και κάνει ό,τι μπορεί για να τον αποφύγει. Δε λέμε για αυτούς που είχαν τη δυνατότητα να φύγουν στο εξωτερικό. Λέμε για αυτούς που βρέθηκαν αναγκασμένοι να παραμείνουν στην κόλαση. Σ’ αυτό το αφιέρωμα οι πρωταγωνιστές δε θα είναι ήρωες, αλλά αντιήρωες· δε θα είναι μαχητές με αυτόματα, αλλά άνθρωποι που κρύβονται στη ντουλάπα του σπιτιού τους· δε θα είναι χειρίστριες drone, αλλά μανάδες που πετροβολούν τα στρατολογικά γραφεία που απήγαγαν τους γιους τους· δε θα είναι πατριώτες έτοιμοι να θυσιαστούν για την πατρίδα, αλλά εργάτες που πυροβολούν το πόδι τους μπας και σωθούν απ’ την πατρίδα.

-Καλά τώρα μη σε πιάνει το μελό. Εγώ μια χαρά σας είδα. Πέρασα κι από Δεξαμενή στα Πετράλωνα. Ωραία ήταν. Είδα φάτσες δικές μας. Πατήσατε ξανά και το κομμάτι «Ούτε μια ώρα στο στρατό». Μια χαρά.

-Ναι μωρέ. Αυτοί που ήταν να ’ρθουν ήρθαν. Κι από Πετράλωνα κι από Καλλιθέα κι από Νέα Σμύρνη. Αλλά είχε κι άλλους που δεν τους ξέραμε. Κι απ’ ό,τι φάνηκε απ’ τις κουβέντες στα όρθια είναι πολλοί και πολλές που νιώθουν την ίδια ασφυξία με μας. Δηλαδή ξέρεις, εκεί στο χαλαρό, με μπύρα στο χέρι ειπώθηκαν σημαντικές κουβέντες – πρωταθλητής στα θέματα η απέχθεια για τον στρατό και τον πόλεμο. Κι αυτό μεσ’ στην απαισιοδοξία των καιρών είναι κάτι το αισιόδοξο.

-Πες ρε για κείνον τον dj…

-Ε τι να πω; Μας βρήκε ένα παιδί και μας είπε ότι τον έχουν καλέσει στο Κίεβο να παίξει σε ένα techno party! Αλλά πως αυτός που τον κάλεσε δε μπορεί να πάει να τον παραλάβει γιατί φοβάται μήπως τον τσιμπήσει η στρατολογία. Είπαμε να ξαναβρεθούμε μετά το Κίεβο… Τι φάση ρε;

-Και η τύπισσα στο τραπεζάκι;

-Ε, μας ρώτησε γιατί δε λέμε για την ολική άρνηση στράτευσης. Απαντήσαμε την αλήθεια. Λέμε για το γιώτα πέντε γιατί αυτό κάνουμε κοντά τριάντα χρόνια, τι άλλο να πούμε; Κάνουμε αυτό που λέμε και λέμε αυτό που κάνουμε. 

-Κι ο φίλος «άνω των 50»;

-Α, ναι μας είπε ότι ο χώρος έχει διαλυθεί και δε μπορεί κανείς να πάει σε μια γειτονιά να κάνει «κάτι». Ε, όπως το δει κανείς. Εμείς για παράδειγμα «κάτι» βλέπουμε στις γειτονιές, γιατί φοράμε εκείνα τα ειδικά γυαλιά που εντοπίζουν αυτό το «κάτι» έξω και πέρα από τα πολιτικά σύμβολα των προηγούμενων εποχών.

-Τι να πω; Τρέχουν τόσα πράγματα και σεις μαζευτήκατε πενήντα μαλάκες και παίζατε μπάσκετ; Χαχαχα, ήθελα ώρα να στο ρίξω!

-Δεν ήμασταν πενήντα. Και δεν παίζαμε μπάσκετ. Τα χουμε ξαναπεί αυτά: διεκδικούσαμε χώρο, διεκδικούσαμε χρόνο και γεμίζαμε το κενό με εθνικώς μη-ευαίσθητα στοιχεία.^[7]Ενδεικτικά δες εδώ: 10 χρόνια antifa, antifa live στην Καλλιθέα 2013-2017 περιοδικό antifa#58, Δεκέμβρης 2017 Αν δε σ’ αρέσει, τράβα μια βόλτα από την Ουκρανία και θα σου κοπεί το χιουμοράκι μαχαίρι…