Τα πρωτοκοσμικά σάλια για τους μουσουλμάνους όλου του πλανήτη ποτίζουν εδώ και δεκαετίες το συλλογικό νου: «Άβουλοι/ ανορθολογικοί/ παρανοϊκοί/ θρησκόληπτοι/ σκοταδιστές/ εν δυνάμει τρομοκράτες/ που δεν-καταλαβαίνουν-από-πολιτική-και-δεν-μπορούν-να-αυτοκυβερνηθούν»… Δεν πρόκειται φυσικά για κάποια θρησκευτική βεντέτα Δύσης – Ανατολής. Η ιστορία είναι παλιά και το όνομά της γνωστό: ταξικός πόλεμος λέγεται. Αυτή η τεράστια δεξαμενή φτηνού εργατικού δυναμικού και πρώτων υλών που βρίσκεται σε Αφρική και Μέση Ανατολή έπρεπε να υποτιμηθεί υλικά και ιδεολογικά από τ’ αφεντικά όλου του πλανήτη – και έτσι έγινε. Αγγίζοντας ακόμα και τα όρια της εξόντωσης.
Την ίδια στιγμή το εξεγερμένο προλεταριάτο σε Αίγυπτο, Τυνησία και Αλγερία υπενθύμισε με το στανιό σε όλον τον πλανήτη κάποιες κοινοτοπίες από τις βασικές: πως, δηλαδή, αν υπάρχει ακόμα αξιοπρέπεια αυτή δε μπορεί παρά να είναι προλεταριακή και πως (για την ώρα) οι κοινωνοί της βρίσκονται (ή έχουν γεννηθεί) πολύ μακριά από τη Δύση. Ρεφάροντας για όλους μας.
