Αναρωτιέται κανείς: με ποιο τρόπο οι φασίστες που κυβερνούν θα είχαν καταφέρει να μας κλείσουν μέσα δίχως τη βοήθεια της «αξιωματικής αντιπολίτευσης»;
Πώς θα είχε κυριαρχήσει η μούγκα δίχως τη βολική αφήγηση περί «τραμπικών συνωμοσιολόγων»;
Πώς θα είχε επιβληθεί η τεχνοκρατία των «ειδικών» δίχως τα αριστερά σάλια περί «ηρώων»;
Πώς θα είχαν φορέσει τις μάσκες οι μαθητές δίχως τη συμμετοχή των αριστερών καθηγητών τους στην κατάστρωση των «αιτημάτων» των καταλήψεων του Σεπτέμβρη;
Πώς θα είχε αναβαθμιστεί η «δικαιοσύνη» δίχως τη «νίκη επί της Χρυσής Αυγής»;
Πώς θα κανονιζόταν η κρατική επιχορήγηση των ιδιωτικών κλινικών δίχως το «επαναστατικό αίτημα» της «επίταξής» τους;
Πώς θα ξεχνιούνταν οι αυτόνομες διαδηλώσεις, τα νυχτερινά κυνηγητά, η καθημερινή μάχη για το δημόσιο χώρο όπου συμμετέχουν χιλιάδες από εμάς εδώ και μήνες, δίχως την αριστερή σιγή ασυρμάτου;
Μετά από αυτά τα κατορθώματα που κράτησαν ένα χρόνο, η αριστερή μεριά του κράτους τώρα θέλει να μας βγάλει βόλτα. «Ενάντια στην αστυνομοκρατία», λένε οι «αριστεροί», ενάντια δηλαδή σε αυτό που οι ίδιοι έχουν επιβάλει εδώ και ένα χρόνο, σε αγαστή συνεργασία με τους «δεξιούς».
Είναι μια χρήσιμη βόλτα. Υπενθυμίζει στους «δεξιούς» τον ρόλο της «αριστεράς» στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Και διεκδικεί την αριστερή συμμετοχή στη διαχείριση της επόμενης φάσης της κρίσης. Όταν τα επιδόματα θα στερέψουν. Όταν «οι άνεργοι λόγω κόβιντ» (δηλαδή εμείς) θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο ακόμη σκληρότερης στρατιωτικής διαχείρισης.
Οι «αριστεροί» ελπίζουν ότι αυτή η στρατιωτική διαχείριση θα συνεχίσει να περιέχει το απαραίτητο ποσοστό «αριστεράς».
Θέλουν να μας περιφέρουν σαν το μαντρόσκυλο.
Για να επιδείξουν το αριστερό λουρί μας.
