-Να σου πω μέχρι πρόσφατα το βάψιμο το είχα στο μυαλό μου ως τελείως μεταμεσονύχτια φάση. Αλλά τώρα τελευταία έχω αρχίσει να αναθεωρώ.
-Δηλαδή;
-Δηλαδή έχει αρχίσει και μ’ αρέσει που βγαίνουμε για σπρέι έτσι νωρίς.
-Ε, είσαι μαλάκας. Τι, επειδή κάθε φορά που βγαίναμε δωδεκάμιση το βράδυ νύσταζες; Σε λίγο θα μου πεις ότι δε σε πειράζει και που μας έχουν πει 9 η ώρα να πηγαίνουμε για νάνι.
-Όχι, μωρέ, δεν εννοώ αυτό. Μην ανησυχείς, δεν είσαι η μόνη που τά ‘χει πάρει κρανίο.
-Ε, τότε τι;
-Να, ας πούμε προχτές που βγήκαμε και βάφαμε Σάββατο απόγευμα με τίγκα κόσμο έξω. Παρατήρησες πώς μας κοίταγαν;
-Έχεις ένα δίκιο… Είχαν ένα κάπως απλανές βλέμμα. Αλλά τι εννοείς;
-Δεν ξέρω, κι εγώ τώρα το σκέφτομαι. Αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν ήταν πιο ζόρικο από παλιά. Ίσα-ίσα. Το σύνθημα που έγραψε ο άλλος ο τρελάκιας που σκαρφάλωσε στο καφάο μες στο καράκεντρο του Πειραιά πιστεύεις ότι πριν την όλη φάση θα ήταν πιο άνετο;
-Ούτε καν! Ακόμα και μαύρη νύχτα να είχαμε πάει, θα είχε κόσμο. Και σίγουρα θα έπαιζε μανούρα.
-Ε, τώρα όλοι κοιτούσαν, αλλά κανείς δεν είπε κουβέντα. Πώς το εξηγείς;
-Ξέρω γω; Θα μου πεις ποιος κάθεται να μπλέξει ενώ έχει απαγόρευση κυκλοφορίας…
-Ακριβώς! Βασικά, όπως εμείς έχουμε ένα χαρτάκι που γράφει άθληση και το χρησιμοποιούμε για να βάφουμε τα πάρκα, έτσι κι όλοι οι υπόλοιποι που κυκλοφορούν έχουν ένα χαρτάκι που γράφει ό,τι νάναι πάνω.
-Χμ… εννοείς ότι όλοι όσοι είναι έξω είναι κομματάκι παράνομοι, ε;
-Καλά, σιγά την παρανομία. Αλλά τουλάχιστον νιώθουν λίγο παράνομοι· ότι τέλος πάντων έχουν στο νου τους αν δουν μπάτσους να τους αποφύγουν. Κι αυτό προκαλεί μαγκωμάρα. Αν νιώθεις από τα πριν παράνομος, σιγά μην πας να μπλέξεις σε καυγά με κανέναν. Δεν πα’ να γράφει ό,τι του ‘ρθει στους τοίχους.
-Πράγματι. Γιατί και στο κομμάτι δε θυμάσαι; Στο «Δε Μένουμε Σπίτι;»
-Ναι, τι;
-Απέναντι δεν ήταν ανοιχτό το 24ωρο; Μας κοίταξαν στην αρχή και μετά όση ώρα βάφαμε έκαναν πως δε μας βλέπουν. Για να μην πω στα πεζούλια.
-Ντάξει, αυτό δεν ήταν ακριβώς ίδια περίπτωση. Αλλά δεν παύει να έχει το ενδιαφέρον της. Γιατί εκεί δεν είναι απλά ένα κεντρικό σημείο με κίνηση. Είναι και αραγματικό σημείο. Και στα αραγματικά σημεία κανονικά θέλει διπλή προσοχή. Άλλο που τα τελευταία χρόνια η φάση έχει αλλάξει πολύ προς το μέρος μας.
-Ισχύει, σκέψου πώς θα πηγαίναμε πριν από εφτά-οχτώ χρόνια να βάψουμε στα πεζούλια. Θα ήμασταν καχύποπτοι με όλους. Ενώ τώρα εγώ είχα πάρει και μπίρα! Γενικά εγώ έχω την αίσθηση ότι βλέπω παντού δικούς μας στα σποτ που αράζει κόσμος. Στο σχολείο δε θυμάσαι;
-Α ναι! Που πήγαμε και είχε μέσα σαράντα άτομα λες και δεν υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας.
-Ναι, και μόλις βάψαμε τις κερκίδες καραγούσταραν όλοι. Μετά ερχόντουσαν ένας-ένας και ζήταγαν αυτοκόλλητα.
-Και μεγάλα χαρτάκια…. Δεν τα λες όλα!
-Χαχαχα, κι εκεί με τα μεγάλα χαρτάκια είναι που αρχίσαμε να συζητάμε και για τα μεγάλα πανό.
-Α, ναι. Κι αυτά άνετα μπήκαν, ε;
-Ναι, κυρίλα. Πάντως έχεις δίκιο. Τα κορωνοβαψίματα δεν είναι και τόσο άσχημα.
Για επικοινωνία στείλτε στο [email protected]
