Όταν πέρυσι μας ανακοινώθηκε δια μέσου πολιτικών εκπροσώπων και ειδικών ότι απαγορεύεται να κυκλοφορήσουμε στους ίδιους μας τους δρόμους, ήταν αμέτρητοι και αμέτρητες όσοι αρνήθηκαν να το δεχθούν αδιαμαρτύρητα. Οι παρέες κάθε γειτονιάς, ας πούμε, απ’ την πρώτη στιγμή ξεκίνησαν να ξεμυτίζουν και να δοκιμάζουν τα όρια των μέτρων στην αρχή δειλά κι ύστερα με ολοένα και περισσότερο θράσος. Το ίδιο κάναμε και εμείς, το Athens Antifa. Mόνο που ως μέλη μιας αντιφασιστικής κοινότητας, το κάναμε οργανωμένα. Με τα ταπεινά μας αυτοκόλλητα στις τσέπες και τα σπρέι μας στις τσάντες πήραμε σβάρνα τους δρόμους των γειτονιών μας προκειμένου να μάθουμε από τι διάολο υλικό ήταν φτιαγμένες οι απαγορεύσεις. Και συνειδητοποιήσαμε αυτό που δίχως αμφιβολία συνειδητοποίησαν και οι παρέες της κάθε συνοικίας καθώς πλήθαιναν και ανακτούσαν τις καβάτζες τους. Τα μέτρα ήταν τόσο καθολικά και απαράβατα όσο αφήναμε τους εαυτούς μας να πιστέψουμε ότι ήταν. Όσο λιγότερο παραδινόμασταν στην ευκολία του να επικοινωνούμε μέσω facebook και να σαπίζουμε στη μοναξιά του σαλονιού μας, τόσο περισσότερο καταλαβαίναμε ότι υπήρχαν ρωγμές στα κρατικά σχέδια και μοριακοί τρόποι να αμφισβητείς τις κρατικές προσταγές. Και το σημαντικότερο απ’ όλα; Υπήρχαν άλλοι τόσοι εκεί έξω με διάθεση να ανοίξουν ρωγμές και ν’ αμφισβητήσουν.
