Ντάξει μωρέ, δεν είναι ναζιστής.
Απλά εμπνεύστηκε από το βαθύ μπλε του τοίχου και είπε να γράψει από πάνω τον συγκινητικό τελευταίο στίχο του εθνικού μας ύμνου – προς τιμήν της 25ης Μαρτίου. Τα πράγματα ήταν δύσκολα – όπως θα θυμάστε, το κράτος είχε αποφασίσει να απαγορεύσει την επιτόπου παρακολούθηση της παρέλασης κι όλοι οι μπαγλαμάδες της χώρας πάλι μείνανε σπίτι – μείνανε ασφαλείς – και βλέπανε τα τανκς στην τηλεόραση, που δεν είναι το ίδιο, γιατί δε νιώθεις τις δονήσεις.
Οπότε; Φασίστας ή τηλεθεατής τανκς;
Ας κοιτάξουμε προσεκτικότερα:
Μιας κι έγραψε τη στιχάρα, είπε να βάλει και καμιά περισπωμένη…
Μιας και έβαλε την περισπωμένη, είπε να χώσει κι ένα σταυρό απ’ αυτούς που βάζουνε στο πλάι των τανκς…
Μιας και έβαλε το σταυρό, είπε να σβήσει και το διπλανό σύνθημα του Ατρομήτου…
Οπότε μάλλον φασίστας.
Μιας όμως και έκανε νιάου νιάου στα κεραμίδια, είπαμε να τον τεστάρουμε.
Ορίστε, τεσταρίστηκε:
Ντάξει.
Αγάπη για την ποίηση του Διονύσιου Σολωμού, τσεκ.
Περισπωμένη, τσεκ.
Σταυρός ορθόδοξος άσπρος, τσεκ.
Γράφει 1821 και σβήνει 1923, τσεκ.
Σόρος, τσεκ.
Άρα φασίστας!
Ακολούθησε σύντομη μάχη…
Φάση 1: «Μπάτσοι Σκουπίδια» (έχουμε τις εμμονές μας)
Φάση 2: «Σκουπίδια του Σόρος» (κι αυτός τις δικές του)
Φάση 3: «Και ναζί και φλώρος σε μάρανε ο Σόρος» (Σπόρος//Πόρος// Χώρος// Ομφάλιος λώρος… μια μέρα ψάχναμε ρίμα με το «Σόρος», αυτό βρήκαμε, τι θέλετε τώρα;;)
Τέλος πάντων, η μάχη εξελίσσεται και πάει όπως τα περιμένετε.
Δηλαδή πάει κατά διαόλου για τον μοναχικό ναζιστή, γιατί εμείς έχουμε και τη βοήθεια του κοινού. Εδώ, για παράδειγμα, κάποιος περαστικός αδερφός είδε το «anti-antifa» και είπε να μας βοηθήσει. Αφού δεν είχε σπρέι, μάζεψε ένα πεταμένο χαρτόνι και ξηγήθηκε απόκρυψη μέχρι να καταφτάσουμε.
Τρεις δρόμους παρακάτω, κάποιος άλλος είπε να σημειώσει ότι τελικά ο μεγαλέξαντρος και ο Διονύσιος Σολωμός ίσως να μην έχουν ιδιαίτερη σχέση.
Ενώ εδώ, ένας τρίτος σύντροφος/ισα μετατοπίζει αριστοτεχνικά τη συζήτηση, από την καταγωγή του έθνους, στους τωρινούς τρόπους αναπαραγωγής του (που οπωσδήποτε πάσχουν και πρέπει να εμπλουτιστούν).
Αντιμέτωπος με ετούτη την πλημμύρα παράξενων απόψεων, ο μοναχικός φασίστας αναγκάστηκε να καταφύγει στα μεγάλα μέσα. Δηλαδή προμηθεύτηκε αυτοκόλλητα από την οργάνωση (πιθανόν με το ταχυδρομείο ώστε να μένουν όλοι οι ναζιστές ασφαλείς) και άρχισε να τα κολλάει σε δύο σημεία. Το πώς πάει αυτό είναι εμφανές για τον προσεκτικό παρατηρητή.
Ε, αυτό ήτανε, θέλατε κι άλλο;
Εντάξει, να και λίγες παρατηρήσεις ακόμα.
Α. Το δεύτερο κόλημμα μετά τον Σόρος πρέπει να είναι ο Ατρόμητος.
Β. Το άσπρο σπρέι είναι σήμα κατατεθέν του μοναχικού φασίστα.
Γ. Το πράγμα είναι σοβαρότερο από ό,τι φαίνεται: με το όριο νόμιμης συγκέντρωσης στα εννέα άτομα, η Χρυσή Αυγή είναι σε θέση να πραγματοποιεί νόμιμες συγκεντρώσεις, ενώ εμείς όχι (άτιμο κράτος!). Ότι οι ναζιστές δεν έχουν πάρει ακόμη χαμπάρι το γεγονός, δεν σημαίνει ότι θα τους διαφεύγει μια ζωή. Συντρόφισσες επαγρυπνείτε!
Αν καμιά θέλει αυτοκόλλητα, ας μη διστάσει να μας στείλει mail ([email protected]). Τα αυτοκόλλητα του μοναχικού ναζιστή περιμένουν να πατηθούν. Ο ναζιστής αντέχει ακόμα (αν και έχει αρχίσει να λαχανιάζει, οπότε βιαστείτε γιατί όπου να ‘ναι θα τελειώσει). Η φάση είναι όποιος προλάβει, αλλά είμαστε διατεθειμένες να περιμένουμε λίγο ώστε και οι πιο τεμπέλες να μπορέσουν να συμμετάσχουν.
Αυτά και τέλος (τώρα στ’ αλήθεια).
