Κατασκευάζοντας εγκληματίες: η εργατική πολιτική του ελληνικού κράτους σε καιρούς φασισμού.
Πάνω από ένα χρόνο οι ρουφιάνοι των μήντια μας βομβαρδίζουν με ειδήσεις για «παραμέληση ανηλίκων» καθώς και για ξυλοδαρμούς, ληστείες και συμπλοκές που αφορούν ανθρώπους νεαρής ηλικίας. Μιλάνε για «συμμορίες ανηλίκων» στα σχολεία. Για «συμμορίες αλλοδαπών» που ληστεύουν και πουλάνε ναρκωτικά στις πλατείες των γειτονιών μας. Για μάνες που παραμελούν τα παιδιά τους. Για ακατάλληλες οικογένειες. Για «εγκληματικές οργανώσεις» χούλιγκανς που κάνουν επεισόδια και δολοφονούν στα γήπεδα. Σύμφωνα με τα μήντια συμμορίες κάθε είδους λυμαίνονται τις γειτονιές μας και το δημόσιο χώρο σε όλη την επικράτεια.
Πάνω από ένα χρόνο, κάθε κομμένη κεφαλή αριστερή και δεξιά, σωστή κρατική ηχώ, δημιουργεί το «πρόβλημα» και ζητά λύσεις. Χρειάζονται λένε παραπάνω ειδικοί, νέοι νόμοι, παραπάνω αστυνομία, νέες ποινές και πάει λέγοντας.
Εμείς έχουμε εντελώς αντίθετη άποψη.
Λέμε ότι τα σχολεία μας δεν είναι άντρα φασιστών. Τα σπίτια μας δεν είναι ακατάλληλα. Οι γειτονιές μας δεν έχουν μετατραπεί σε ζούγκλες εγκληματικότητας. Τα γήπεδα δεν είναι εκκολαπτήρια δολοφόνων.
Το μόνο που βλέπουμε και καταλαβαίνουμε στο πετσί μας είναι επίθεση που εξελίσσεται εναντίον μας. Το κράτος μας ονομάζει εγκληματίες και μας επιτίθεται γιατί είμαστε εργατική τάξη.
Μας αποκαλούν εγκληματίες γιατί είμαστε όλες αυτές που υποτιμούμαστε καθημερινά από τα αφεντικά στις σκατοδουλειές, γιατί είμαστε αυτές που ο μισθός δεν φτάνει ούτε μέχρι τη μέση του μήνα. Είμαστε αυτοί που ζοριζόμαστε να πληρώσουμε τα νοίκια που έχουν φτάσει στο θεό και δεν την παλεύουμε με τις τιμές στα σούπερ μάρκετ και τους λογαριασμούς ρεύματος.
Την ώρα λοιπόν που οι ζωές μας πάνε από το κακό στο χειρότερο, το κράτος φροντίζει να μας υποτιμήσει και στα λόγια. Μας ονομάζει εγκληματίες με το ζόρι ώστε να είμαστε αυτοί και αυτές που επιβάλλεται να μας διαχειριστεί η αστυνομία και κάθε λογής κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, καθηγητής και προνοιακός μηχανισμός. Κανονίζει να βρισκόμαστε συνεχώς στην πίεση, μην τυχόν και σκεφτούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Μην τυχόν και μέσα από τα κοινά μας ζόρια αποκτήσουμε κάποιας μορφής κοινότητα.
Το λέμε εδώ και καιρό, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε: Η εγκληματοποίηση της τάξης μας είναι μια εργατική πολιτική.
Αυτά λέμε στην προκήρυξη που συζητήσαμε, γράψαμε και μοιράσαμε πόρτα πόρτα στις γειτονιές μας, στο Γαλάτσι και στη Λαμπρινή. Αυτά θα δείτε γραμμένα σε μεγάλα ρολά πάνω από τον Άγιο Ανδρέα. Με αυτά γεμίζουμε τους τοίχους τρείς μήνες τώρα. Αυτά τα συνθήματα είχαν πάνω τα πανιά που κρεμάσαμε σε διάφορα σημεία της περιοχής. Κι αυτά λέγαμε Γαλατσίου και Βεϊκου, ένα απόγευμα Παρασκευής, στο δημόσιο μοίρασμα με μουσική που κάναμε.
Είπαμε δηλαδή δημόσια με πολλούς τρόπους πως δεν είμαστε εγκληματίες. Πως είμαστε η περήφανη εργατική τάξη αυτής της πόλης, όλες αυτές και αυτοί που κρατάνε την πόλη ζωντανή. Είμαστε αυτοί που φτιαχνόμαστε από τα ζόρια της εποχής κι όλες αυτές που βγάζουν γλώσσα σε κάθε εθνική αφήγηση. Μέσα από την πόλωση φτιαχνόμαστε και ανακαλύπτουμε τρόπους να μιλάμε. Και την ώρα που όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί λυσσομανάνε εναντίον μας εμείς λέμε περήφανα πως: εγκληματίες είναι οι ρουφιάνοι στα δελτία ειδήσεων!
Ασυνήθιστη η άποψή μας αν αναλογιστεί κανείς τις απόψεις που κυκλοφορούν . Μπορεί όμως και να σας φανεί χρήσιμη αν παίρνετε κι εσείς βασικό μισθό ή νιώθετε ότι η δημόσια τάξη σας έχει βάλει στο μάτι..
Διαβάστε ολόκληρη την προκήρυξη πατώντας εδώ:
