-Λοιπόν, θυμάσαι τι σου έλεγαν παλιά όταν έλεγες ότι είσαι από Νίκαια;
-Ναι, να πάω να μετακομίσω γιατί έχει μόνο φασίστες.
-Τώρα πώς τη βλέπεις την πλατεία;
-Γεμάτη δικούς μας! Καλά, βέβαια και χωρίς να κάνουμε εμείς open mics, πάλι γεμάτη δικούς μας ήταν η πλατεία. Άλλο που κανείς δεν το έλεγε.
-Ε, τι να πει; Αφού είχε παίξει αστυνομικό σχέδιο. Η εκστρατεία «φασίστες στη Νίκαια» που δουλεύτηκε πριν δέκα χρόνια είχε την έδρα της στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Οπότε έλεγε το τμήμα ότι εδώ κάνουν κουμάντο οι φασίστες κι έρχονταν όλοι οι άσχετοι και σου έλεγαν να μετακομίσεις.
-Πάντως ήταν πολύ δυνατά. Καιρό είχα να τη δω έτσι την πλατεία. Πάντα έχει κόσμο, αλλά δεν έχει γίνει ποτέ τίποτα τέτοιο εδώ.
-Ναι, αφού όλοι τις έχουν για πέταμα τις γειτονιές μας, τι να γίνει. Εγώ γνώρισα δυο τύπους που ήρθαν και μου είπαν ενθουσιασμένοι ότι κάθε τρεις και λίγο τρέχουν στην άλλη άκρη της Αθήνας για να ακούσουν λίγο ραπ και επιτέλους έγινε και κάτι στα μέρη μας.
-Ρε, ήταν κάποιου είδους ανάγκη όλων. Άμα τη δεις την πλατεία σφύζει από εργατικές φιγούρες. Από τα πιτσιρίκια και τις καγκούρισες μέχρι τους κουκουλωμένους με τα μηχανάκια και τους γονείς που βγάζουν τα παιδάκια βόλτα, η Χαλκηδόνα βρωμάει working class. Ακόμα κι η παιδική χαρά της βρωμάει working class. Σ’ όλες τις τριγύρω γειτονιές παίζει πολύς κόσμος, φίλη. Και η πλατεία Χαλκηδόνας είναι στρατηγικά τοποθετημένη σε σημείο ανάμεσα σε διάφορες γειτονιές. Πάνε και Νικαιώτες και Κερατσινιώτες και Αμφιαλιώτες και απ’ όλα. Μαζεύει διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικές παρέες, διαφορετικές ομάδες, διαφορετικά σχολεία.
– Βασικά την ένιωθες πολύ ενωτική τη φάση. Είχε πιτσιρικάδες από την Αμφιάλη που μας έλεγαν τι γινόταν στο σχολείο τους το ’13 όταν έφαγαν οι ναζί τον Φύσσα, είχε ντόπιους 30άρηδες που μας έλεγαν για τα χρόνια της παντοκρατορίας του Γιοβανίδη στη Νίκαια, είχε Κερατσινιώτες γκραφιτάδες… και τι δεν είχε; Εγώ σκέψου γνώρισα δυο παιδιά που είχαν έρθει απ’ το Πέραμα! Για να μην πω για τον τρελό που ήρθε από Σαλαμίνα!
-Χαχαχα! Ναι, είχε και κάτι τέτοιους μακρινούς, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία ήταν γέννημα-θρέμμα αυτής της πλατείας. Όποια μέρα κι αν περάσεις θα τους βρεις εκεί.
-Οι θαμώνες της πλατείας την είχαν αγκαλιάσει τη φάση απ’ την αρχή σαν δικιά τους. Αφού το είχε μάθει η μισή Νίκαια χωρίς να κουνήσουμε εμείς το δαχτυλάκι μας. Όπου κι αν πηγαίναμε να μοιράσουμε μας έλεγαν ότι το ξέρουν ήδη.
– Μα γι’ αυτό ήταν πετυχημένα τα open mics. Γιατί ήταν από μας για εμάς, από τους λόκαλς για τους λόκαλς. Ήταν οριακά συγκινητικό. Ο άλλος ο τρελός δε μας άφηνε να φύγουμε μετά, μας έλεγε να το επαναλάβουμε κι αύριο. Οι πιο μεγάλοι έρχονταν και έλεγαν «ευχαριστούμε, μας φτιάξατε το βράδυ, δώσατε ζωή στην πλατεία». Ήταν λίγο σα γιορτή.
-Και τώρα;
-Τώρα τι; Η πλατεία επέστρεψε στους κανονικούς ρυθμούς της. Οι οποίοι, είπαμε, δεν είναι και πολύ διαφορετικοί: μπίρα, ηχειάκι και κουβέντα για τα ζόρια μας…
Για επικοινωνία με το Antifa Peiraias στείλτε μέηλ στο [email protected]
