Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος ζώντας σαν να πρωταγωνιστούμε σε επεισόδιο του Black Mirror. «Φονικοί» ιοί, κλείσιμο στα σπίτια, απαγόρευση κυκλοφορίας, υποχρεωτικές μάσκες, κυκλοφορία με χαρτιά είναι κάποες λέξεις/φράσεις που μπορούν να χαρακτηρίσουν αυτό που ζούμε εδώ και καιρό.
Όμως όλος αυτός ο ζόφος που ζούμε, βλέπουμε ότι μας έχει κάνει πιο δυνατούς. Μας έχει κάνει να βρίσκουμε νέους τρόπους να την παλεύουμε στην καθημερινότητά μας, να βρίσκουμε καινούριες καβάτζες, καινούριους φίλους, καινούριους τρόπους να εκφραζόμαστε και να μιλάμε, να γνωρίζουμε καλύτερα τις γειτονιές μας. Και μάλιστα όλα αυτά σε σημείο που ούτε θα μπορούσαμε να το φανταστούμε ένα χρόνο πριν.
Για αυτό θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στο κράτος και στους ρουφιάνους του για όλο αυτό το μίσος που μας προκαλούν. Γιατί αυτό το μίσος είναι η κινητήριος δύναμη για εμάς και για τους ομοίους μας. Αυτό μας κρατάει «ζωντανούς», μας κάνει περισσότερους και μας ωθεί όλο και περισσότερο στο να οργανωθούμε.
Γιατί αυτό το μίσος μας κάνει να θέλουμε να δείχνουμε όλο και πιο έντονα ότι:
Αυτή η πόλη, αυτοί οι δρόμοι, αυτοί οι τοίχοι, μας ανήκουν!
