Είναι και για εσάς το supermarket το μοναδικό μαγαζί που έχετε μπει από το Σεπτέμβριο;
Νιώθετε κι εσείς ότι με τον ίδιο μισθό αγοράζετε όλο και λιγότερα;
Έχετε παρατηρήσει κι εσείς τις καμπάνιες των μεγάλων αλυσίδων supermarket που αντί να μας καλούν να αγοράζουμε δίχως αύριο, προωθούν την καταναλωτική εγκράτεια;
Μην θορυβείστε· όλα είναι υπό έλεγχο!
Το ελληνικό κράτος πριν μερικά χρόνια αντιμετώπισε κάτι σοβαρούτσικα προβλήματα που αφορούσαν το δημόσιο χρέος του. Διέσωσε τότε τις τράπεζες και τα ντόπια αφεντικά μειώνοντας τους μισθούς μας.
Μια δεκαετία και κάτι αργότερα τα προβληματάκια εκείνα παραμένουν, όσο κι αν θριαμβολογούν περί του αντιθέτου. Από το 2020 και μετά ζούμε όλο και εντονότερα αυτό που ονομάζεται πολεμική οικονομία. Η αύξηση των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων κατευθύνουν τις χρηματικές ροές της κατανάλωσης προς στρατηγικούς για το κράτος τομείς. Για ακόμα μια φορά η ελληνική οικονομία, σώζεται μέσω της μείωσης του μισθού της εργατικής τάξης.
Πως διάολο γίνεται όμως και τεράστιες εμπορικές αλυσίδες τροφίμων μας καλούν να δείξουμε καταναλωτική εγκράτεια; Μα φυσικά γιατί δεν πρόκειται για σκέτα εμπορικές επιχειρήσεις! Τα supermarkets είναι δομικό κομμάτι του εθνικού κεφαλαίου και το κεφάλαιο αυτό έχει κράτος. Αποτελούν το εθνικό δίκτυο διανομής τροφίμων κι αυτό τους προσδίδει ένα νέο πολιτικό ρόλο σε εποχές πολεμικής οικονομίας. Τον ρόλο αυτό τον φάγαμε στη μάπα κατά τη διάρκεια της καραντίνας όταν μέσα στα μαγαζιά αυτά πειθαρχήσαμε όσο πουθενά αλλού να φοράμε μάσκες και να σχηματίζουμε υπάκουες ουρές. Όταν μας είπαν τι επιτρέπεται να αγοράσουμε και τι όχι. Γίνεται κατανοητός από την αστυνομία που περιπολεί εμφανώς, γύρω και έξω από αυτά. Τώρα, τα ίδια supermarket έχουν αναλάβει να μας εκπαιδεύσουν ώστε να ζούμε με λιγότερα.
Το ελληνικό κράτος οργανώνει την μειωμένη κατανάλωση με ομαλό τρόπο. Στο μέλλον αν χρειαστεί θα κάνει το ίδιο σε περίπτωση λιμού.
Καθώς αυτοί οργανώνουν την υποτίμησή μας και προετοιμάζονται για το πολεμικό μέλλον εμείς κοιτούμε απορημένοι τις κρατικές πολιτικές του παρελθόντος, ως πρωτοφανείς. Η άγνοια και η κοντή μας μνήμη συνάδει με αυτά που παθαίνουμε. Μέχρι το επόμενο μήνυμα του 112 να είναι για τα καταφύγια.
Από εμάς, καλές γιορτές!
