-Ρε μαλάκα συνειδητοποιείς ότι ο κορονοβάιρους έγινε ενός έτους;
-Να τον χαιρόμαστε ρε, να τα χιλιάσει.
-Καλά πλάκα κάνω μη στραβώνεις. Απλά μού ‘σκασε ότι ζούμε σε κορονοπαράνοια ένα χρόνο τώρα και συνεχίζουμε ακάθεκτοι.
-Γάμησε τα. Στη φρίκη είμαι αυτές τις μέρες γι αυτό δεν το χω με τα κορονοαστειάκια. Και δεν μιλάει και κανείς ρε. Μπαινοβγαίνουμε εδώ και ένα χρόνο σε καραντίνα, απαγορεύεται να κυκλοφορούμε έξω μετά τις 9 το βράδυ, οι δικοί μας μένουν χωρίς δουλειά μέρα με τη μέρα και η μάσκα έχει γίνει πιο ανάρπαστη και από το βρακί.
-Ρε πάνε και αφιερώνουν χρόνο να ψάξουν μάσκες με σχεδιάκια, λουλουδάκια, στρασάκια, σκατάκια και ό,τι άλλη μαλακία σκεφτούν για να κάνουν το φίμωτρο τους να φαίνεται κουλ.
-Τις μάσκες γκούτσι ξέχασες να αναφέρεις. Μάσκες γκούτσι, μυαλό κουκούτσι. Έπρεπε να γίνουμε ινφλουένσερς να μας στέλναν δώρο πανάκριβες μάσκες να τις σπρώχναμε να βγάζαμε κάνα φράγκο.
-Άσε μας. Προτιμώ φτώχεια, κουκούλα και πλατεία.
-Μια ζωή πλέμπα θα μείνεις.
-Προσπερνάω τις βλακείες σου, αλλά τώρα που είπαμε για κουκούλες μαλάκα πως δεν μας τσέκαραν τις προάλλες στο Μικρολίμανο που κάναμε τα ρολά με το «βγάζουμε τις μάσκες, φοράμε τις κουκούλες»;
-Φίλη δε ξέρω ειλικρινά. Τέσσερεις ρίεργοι στην άκρη του πιο άκυρου δρόμου που πίναν μπύρα. Γιατί ως γνωστόν είναι τρελό σποτ η άκρη του δρόμου για να πίνεις μπύρες. Και ήταν και 10 το βράδυ.
-Ε τι ήθελες να πιάναμε κουβέντα με κάναν μπάτσο; Θα τρώγαμε πρόστιμο και για μάσκα και για άσκοπη μετακίνηση.
-Καλά προφανώς και όχι αν και εγώ είχα στείλει παροχή βοήθειας. Παρείχα βοήθεια τις τσίλιες μου στους άλλους που έβαφαν. Δεν είναι αυτό μετακίνηση για σοβαρό λόγο κύριε μπάτσε μου;
-Πάντως θυμάμαι που κάποτε γινόταν χαμός από κόσμο στο Μικρολίμανο. Όπως βέβαια και σε όλη την πόλη. Τώρα μείναμε να κυκλοφορούμε έξω εμείς και αυτοί που ζούσαμε και από πριν στους δρόμους. Οι δρόμοι όντως φτιάχτηκαν να περπατάμε εμείς που λέει και το γνωστό πάνκικο άσμα.
-Μια χαρά ρε, έτσι αναγνωρίζουμε πιο εύκολα και τους «δικούς μας». Θα τους δεις έξω στα πάρκα, στις πλατείες και στις καβάτζες. Είναι αυτοί που ψάχνουν μία βαλβίδα εκτόνωσης μέσα στη χούντα που ζούμε και στην επίθεση που τρώει η τάξη μας. Αυτοί που δεν ψήνονται καθόλου για σπίτια – φυλακές, φίμωτρα με χρωματάκια και απαγορεύσεις. Γι’ αυτό πρέπει κιόλας να συνεχίσουμε να επικοινωνούμε με κάθε τρόπο, από κοντά, σε τοίχους, σε κόλλητα, σε αφίσες, να βρισκόμαστε και να οργανωνόμαστε. Η μοναξιά προκαλεί συγχύσεις και θλίψη.
-Καλά τα λες. Μου θύμισες κάτι ωραίο που έιχα διαβάσει σε ένα γκραφιτοβιβλίο που έλεγε ότι «αμφισβητούμε τον κανόνα του ατομισμού, ποντάρουμε τις νύχτες μας στις βόλτες με τις τσίλιες και στον βανδαλισμό μιας πόλης που δεν μας χωράει».
-Πςςς ποιήτρια. Αλλά ναι μας περιγράφει φουλ. Και δεν τα έχουμε πάει και πολύ άσχημα τόσον καιρό με τους τοίχους στον Περαία.
-Είναι που ο Πειραιάς είναι «φασιστογειτονιά» ρε και δεν κυκλοφορούν αλάνια.
-Καλά αυτά τα λένε οι άσχετοι, δεν ασχολούμαι καν. Ας έρθουν μία βόλτα από πεζούλια να δουν την πραγματικότητα. Στο πιο κεντρικό σημείο αράζουν κυρίως αγόρια και κορίτσια με καταγωγή από όπου να ‘ναι, με γνώμες αντιφά και κουλτούρα χιπ-χοπ. Γενικώς πολλές δικές μας φιγούρες. Φασίστες κυκλοφορούσαν στον Πειραιά μόνο όταν τους οργάνωνε και τους αμολούσε το κράτος. Τώρα σταμάτησαν να τους είναι χρήσιμοι και δεν υπάρχουν πουθενά. Άντε μην τα πάρω.
-Ηταν που δεν ασχολείσαι καν…
-Ε μα με τον κάθε άσχετο. Τέλος πάντων. Τώρα βέβαια μας πολεμάει και ο δήμος, που χει βάψει τα μισά μας κομμάτια με αυτό το αηδιαστικό γκρι και λέει ότι «δίνει ξανά ζωή στην πόλη». Έχουν πάρει γραμμή και οι ρουφιάνοι και… ήρθε και έδεσε.
– Στο μεταξύ πόσο αστεία χρήση των λέξεων; Άδειες πλατείες και μονόχρωμες, γαμώ την ψυχιατρική αισθητική τους. Και αυτό είναι «ζωή»; Εμείς δίνουμε ζωή σε αυτή την πόλη με τις παρέες μας, τις μουσικές μας, τα γέλια μας, τα σπρέι μας, τις μπογιές μας.
-Καλά εδώ μας λένε αντικοινωνικούς ενώ είμαστε αυτοί που βγαίνουμε έξω και κοινωνικοποιούμαστε ακόμα. Όλα λέγονται όπως συμφέρει το κράτος.
– Οπως και νά ‘χει οι τοίχοι είναι παντού και ένα κομμάτι τους είναι ακόμα λευκό και τώρα τελευταία και γκρι. Και είναι αρκετοί εκείνοι που δεν ψήνονται καθόλου με αυτό το γκρι όπως εμείς. Οπότε όλα συνεχίζονται…
Για επικοινωνία στείλτε μέηλ στο [email protected]
