-Ρε φίλη τι θα γίνει, πότε θα τ’ ανεβάσουμε εκείνο το κομμάτι στα βοτσαλάκια; Πάνε δυο μήνες από τότε που το κάναμε.
-Εσύ δεν είχες πει ότι θα πας να το βγάλεις πρωί; Ε, δεν πήγες ποτέ.
– …
-Εντάξει, δεν πειράζει. Θα το ανεβάσουμε τώρα μαζί με τα υπόλοιπα. Και χωρίς πρωινή φωτό, δε γαμιέται;
-Δε σου φαίνεται κάπως ανεπίκαιρο; Να σου θυμίσω ότι το γκράφιτι το κάναμε αρχές Μάρτη και γράφει «9 με 5 να ‘ναι οι ώρες σας». Τώρα πια δεν έχει απαγόρευση κυκλοφορίας στις 9.
-Ε και; Έχει τρεις ώρες αργότερα. Μια χαρά επίκαιρο μου φαίνεται. Κατ’ αρχάς μη νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες με την απαγόρευση κυκλοφορίας με το που δύει ο ήλιος. Αυτή θα μείνει να μας κάνει παρέα, μαζί με άλλα χειρότερα. Κάτσε να φύγουν οι τουρίστες, να φθινοπωριάσει και μετά θα μας πουν για καμιά «τουριστική μετάλλαξη» και θα το ξαναφάμε το πακέτο.
-Ώχου, πάλι θες να μου μαυρίσεις την ψυχή καλοκαιριάτικα. Άσε μ’ ήσυχο.
-Αυτός είναι ο δεύτερος λόγος που το κομμάτι είναι επίκαιρο. Τώρα που έχουν βγει όλοι οι «κανονικοί» έξω με κρατική εντολή και πίνουν τα κοκτεϊλάκια τους μέχρι το πρωί σα να μη συμβαίνει τίποτα, τώρα που σηκώνονται απ’ την πλατεία και φοράνε τη μάσκα τους για να πάνε στο μίνι μάρκετ, τώρα που έχουν συμφωνήσει άρρητα να αδιαφορούν για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, το κομμάτι θυμίζει σε όλους ότι δεν ήταν πάντα έτσι. Ότι έπαιζε απαγόρευση κυκλοφορίας στις 9 που στην αρχή δεν ήταν και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να την αγνοήσεις.
-Δεν έχεις κι άδικο. Τώρα που το λες θυμήθηκα τη φάση όταν το βάφαμε. Πρέπει να είχε πάει 10 κ μισή και νιώθαμε λες κι ήταν 3 το βράδυ. Είχαμε συνεχώς το νου μας.
-Ισχύει, αλλά τουλάχιστον τότε που όλα τα ζόμπι κάθονταν μέσα, έβρισκες συνεχώς έξω τους δικούς σου. Μ’ έχουν τσαντίσει πολύ που έχουν ξαμοληθεί έξω ρε συ. Οριακά προτιμούσα την προηγούμενη κατάσταση, που όποιον πετύχαινες έξω του έλεγες «αδερφέ αντιφά» και μόνο που δε σ’ έπαιρνε αγκαλιά.
-Ναι, ήταν εντυπωσιακό, αλλά μη λες μεγάλα λόγια γιατί δεν ήταν και ωραία φάση γενικώς. Πάντως όντως ένιωθες λες και όλοι ήταν αντιφά. Από κει δε μας ήρθε και το «we are the virus» που βάψαμε στο πάρκο το ΣΕΦ; Επειδή νιώθαμε ότι εξαπλωνόμασταν σαν ιός;
-Α, δεν το είχα σκεφτεί. Εγώ απλά σκεφτόμουν ότι εννοεί ότι ο ιός για τον οποίο λένε ότι γίνονται όλα είμαστε εμείς, η εργατική τάξη. Ότι εμάς πολεμάνε όταν λένε «πολεμάμε τον ιό», ότι εμείς είμαστε ο «αόρατος εχθρός» τους. Κι η Μαρία που τα ‘χει πάρει με τους αριστερούς λέει ότι είναι diss στο «ο ιός είναι ο καπιταλισμός». Οπότε οι ερμηνείες ποικίλουν. Όπως και να’ χει, μας έκανε κλικ.
-Κλικ μας είχε κάνει και το τοιχάκι στο Πασαλιμάνι. Οπότε κοιτάξαμε να μαζευτούμε με τους ίδιους που μαζευόμασταν μέσα στην καραντίνα και να συζητήσουμε για τη φαινομενική «χαλάρωση των μέτρων». Μου φαίνεται πως όλοι συμφωνούσαν ότι δεν ξεμπερδεύουμε έτσι απλά με τις κρατικές προσταγές.
-Και όλοι συμφωνούσαν ότι τα ‘χουν πάρει κρανίο με τους μασκοφόρους κοκτεϊλάκηδες που είχαν ξεχάσει πως μοιάζει ο ήλιος και τώρα το παίζουν poker face.
-Ε, και στο τέλος αποφασίσαμε να πάμε όλοι και όλες μαζί και να βάψουμε αυτό το κομμάτι στο τοιχάκι. Και μπορεί εκείνη την ώρα να έλεγες «άντε, τελειώνετε γιατί απέναντι είναι το λιμεναρχείο», αλλά τώρα το βλέπεις και γουστάρεις. Το βλέπουν κι οι φίλοι μας από απέναντι και γεμίζουν θάρρος. Το βλέπουν κι οι φασίστες και σκυλιάζουν.
-Καλά, κάτσε να βγουν απ’ το σπίτι πρώτα για να το δουν. Γιατί έτσι όπως τους έχω κόψει, αυτοί ακόμα «μένουν σπίτι»…
Για περισσότερα, στείλτε μας μέηλ στο [email protected]
