Πραγματικά, δεν μπορούμε να σκεφτούμε ένα λόγο για να μην έρθει κάποια σε τούτη την εκδήλωση.
Ο τόπος; Χλοερός και μαγευτικός, με ιστορικές συνδηλώσεις: η Πλατεία Ταπητουργείου στο Βύρωνα. Εκεί, μετά το 1923, κάποια από τα πιο αισιόδοξα ελληνικά αφεντικά προσπάθησαν να στήσουν μια βιομηχανία «Ανατολικών Ταπήτων» χρησιμοποιώντας την εργασία νεοφερμένων γυναικών προσφύγων. «Ειδικοί» καθώς ήταν, εκείνοι οι μορφωμένοι του παλιού καιρού είχαν σκεφτεί να εφαρμόσουν τεϊλορικές μεθόδους οργάνωσης της εργασίας. Τελικά οι ταπητουργοί συμπεριφέρθηκαν στους «ειδικούς» με τον τρόπο που θα έπρεπε να υιοθετήσουμε κι εμείς σήμερα: τούς είπαν να βάλουν την πειθαρχία τους εκεί που ξέρουν, και τους άφησαν στα κρύα του λουτρού. Σήμερα η πλατεία αποτελεί ένα από τα επίκεντρα της βυρωνιώτικης αντικουλτούρας και το αμφιθέατρο (που μας βολεύει εξαιρετικά) είναι γραμμένο ολόκληρο με συνθήματα όλων των τάσεων του α/α χώρου. Στην απευκταία περίπτωση που ο «εσωτερικός τουρισμός» αρχίσει πάλι να σημαίνει αποκλειστικά «τουρισμός εντός Αθήνας», και φτιαχτεί και το μετρό, ετούτη η πλατεία είναι προορισμένη να αποτελέσει εναλλακτικό προορισμό εφάμιλλο της Πλατείας Μερκούρη, οπότε προλάβετε τώρα, γιατί μετά θα ψάχνουμε άλλη.
Η ώρα; Απογευματάκι του ερχόμενου Σαββάτου 22 Μαΐου, ώρα 19:30. Η ώρα που ο ήλιος πέφτει βάφοντας τον ουρανό με ολάκερη την παλέτα του κόκκινου. Όμως δεν επιλέχθηκε γι’ αυτό, αλλά, (α) μπας και φαίνονται τα slides και (β) για να ταιριάζει με τις μετά τη συζήτηση σαββατιάτικες περιπλανήσεις.
Η πρόσβαση; Πανεύκολη! Πάρτε το τρόλεϋ 11, κατεβείτε στη στάση «Αγορά Βύρωνα» και πείτε σε κάποιον ντόπιο «Ταπητουργείο;». Αλλιώς πάρτε το μεταφορικό σας μέσο (ας πούμε το ηλεκτρικό σας πατίνι) και ανεβείτε τη «λεωφόρο Κύπρου» μέχρι να δείτε μαζεμένους πολλούς μαυροφορεμένους που τηρούν όλα τα αναγκαία μέτρα.
Το περιεχόμενο; Στα γνωστά επίπεδα. Θα εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους τα αφεντικά, το κράτος και οι ρουφιάνοι του, φέρονται όπως φέρονται τον τελευταίο χρόνο. Θα δώσουμε έναν τρόπο ενιαίας περιγραφής των κρατικών μεθόδων πειθάρχησης, από τις μάσκες μέχρι τα εσωτερικά πιστοποιητικά μετακίνησης και από τους ΔΙ.ΑΣ. μέχρι τον απόκοσμο ήχο των κινητών μας. Θα εξηγήσουμε με ποιο τρόπο, ένα χρόνο τώρα, κατορθώνουμε να φαινόμαστε ντούροι, ενώ από μέσα μας τρέμει το φυλλοκάρδι μας. Στο τέλος θα σας πούμε και τι νομίζουμε ότι πρέπει να κάνουμε· γιατί τέτοιες είμαστε.
Τα μπόνους; Καταρχήν το πράγμα είναι τζάμπα, νταξ; Μετά θα έχετε τη χαρά να βρείτε τις εκδόσεις μας σε περίπτωση που κάτι ψάχνετε. Επίσης θα έχετε τη χαρά να τη σπάσετε σε όσους τυχόν διαμαρτύρονται που η πλατεία είναι τιγκαρισμένη γκραφίτι, χώρια που θα βρείτε και το νέο τεύχος του περιοδικού antifa, γιατί κι αυτό το προλάβαμε. Πάνω απ’ όλα όμως, θα έχετε τη χαρά να συζητήσετε για θέματα που απαγορεύεται να συζητιούνται, όπως τι σκατά γίνεται, ποια ακριβώς είναι η σχέση «των μέτρων» με το ελληνικό κράτος και τον πόλεμο Ιράν – Σαουδικής Αραβίας και τι σχέση έχει ο ελληνικός τουρισμός με την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Όλα αυτά δίχως να χρειαστεί να προσκομίσετε θετικό σελφτέστ ή πιστοποιητικό εμβολιασμού: ο τρόπος ζωής μας κατά το τελευταίο έτος, έχει ήδη εξασφαλίσει την ανοσία της αγέληςΤΜ.
Και επειδή, ως γνωστόν, οι Αυτόνομοι εξηγούν τα πάντα, ήρθε η ώρα να εξηγήσουμε και πώς φτάνεις στην Πλατεία Ταπητουργείου:
Είδατε; Η πλατεία Ταπητουργείου βρίσκεται κάτω δεξιά, εκεί όπου η ακτινωτή διάταξη της κρατικής πολεοδομίας του κέντρου αρχίζει να παραχωρεί τη θέση της στον άτακτο καμβά του πρώην προσφυγικού συνοικισμού. Το κράτος επιμένει να την αποκαλεί «Εθνικής Αντιστάσεως», αλλά όλοι την ξέρουν με το όνομα «πλατεία Ταπητουργείου». Η «λεωφόρος Κύπρου» ήθελε να γίνει ίσια, αλλά, αντίθετα με την Υμηττού, δεν τα κατάφερε κι έμεινε «λεωφόρος» μόνο κατ’ όνομα.
Εκεί όπου τα κρατικά σχέδια στραβώνουν, θα βρεθούμε. Μπας και μας αφήσουν ήσυχες να πούμε καμιά κουβέντα.
(Αυτό ήταν preview από την εισήγηση, αλλά δε φτάνει, οπότε κοιτάξτε να κουβαληθείτε).
Κι εδώ είναι ο τόπος της εκδήλωσης, όπως τον είχαμε αποθανατίσει για το οπισθόφυλλο του τεύχους 38 τον Οκτώβριο του 2013 (εξώφυλλο: ο Αντώνης Σαμαράς σε αντιφασιστική φάση).[1]Το τεύχος 38 μπορείτε να το βρείτε πατώντας εδώ Σήμερα τα συνθήματα έχουν ανανεωθεί ώστε να ανταποκρίνονται στις νέες μεθόδους πειθάρχησης, αλλά το πιάνετε το νόημα.
Τέλος, δώρο για όποια τα κατάφερε να σκρολάρει ως εδώ, το εξώφυλλο του νέου τεύχους (Antifa #75), που θα βρίσκεται στην πλατεία Ταπητουργείου το Σάββατο. Όπως καταλαβαίνετε, κι ετούτο το εξώφυλλο συνοψίζει την ιστορική συγκυρία, αριστουργηματικά ως συνήθως. Συγκρίνετε με το τεύχος 38 και τη συγκυρία του Οκτώβρη του 2013, και πείτε ποιο από τα δύο τα καταφέρνει καλύτερα.
| ↑1 | Το τεύχος 38 μπορείτε να το βρείτε πατώντας εδώ |
|---|
