Τις τελευταίες μέρες, η λέξη «ΕΠΑΛ» χρησιμοποιείται ως κωδικός.
Οπότε να ξεκαθαρίσουμε το νόημά της:
Το κράτος, τα αφεντικά και οι ρουφιάνοι των ΜΜΕ λένε «ΕΠΑΛ» και εννοούν τη νεολαία της εργατικής τάξης.
Ακριβώς επειδή είναι εργατική τάξη, οι μαθητές και μαθήτριες των «ΕΠΑΛ» είναι το τμήμα της νεολαίας που έφαγε τις περισσότερες εξακριβώσεις, το περισσότερο κυνηγητό, τα περισσότερα πρόστιμα και την περισσότερη οικονομική πίεση κατά τη διάρκεια της καραντίνας.
Συνεπώς, οι μαθητές και οι μαθήτριες των «ΕΠΑΛ» συγκαταλέγονται μεταξύ αυτών που έχουν μαζέψει την περισσότερη οργή απέναντι στα «υγειονομικά μέτρα» και απέναντι σε αυτούς που κανόνισαν να μας τα φορέσουν καπέλο.
Τις τελευταίες μέρες, τα «ΕΠΑΛ», τα πιο πολυεθνικά σχολεία της χώρας, το σημείο της πιο πυκνής συγκέντρωσης της νεολαίας της εργατικής τάξης, δαιμονοποιούνται (απ’ όλα τα πράγματα του κόσμου…) ως «φασίστες». Γιατί έτσι βολεύεται ένα σωρό κόσμος, με πρώτους τους φασίστες, που ήδη χρησιμοποιούν το σχετικό hype για να αναστήσουν τις πεθαμένες οργανώσεις τους, βασικά στο διαδίκτυο.
Κυρίως όμως τα «ΕΠΑΛ» δαιμονοποιούνται γιατί έτσι νομιμοποιείται η αστυνομική τους διαχείριση. Ήδη η αστυνομία χρησιμοποίησε αυτού του είδους τη νομιμοποίηση για να συλλάβει δεκάδες μαθητές, στο λύκειο Ευόσμου στη Θεσσαλονίκη.
Στο μέλλον, αυτή η βία θα εφαρμοστεί ξανά και ξανά. Το ελληνικό κράτος έχει σχέδια για την εργατική νεολαία. Τα σχέδια περιλαμβάνουν «αναμόρφωση του παραγωγικού μοντέλου», «πληθωρισμό» και «ακρίβεια». Με άλλα λόγια, μισθούς που δεν φτάνουν, και βία που περισσεύει. Είναι αυτή η βία που νομιμοποιείται προκαταβολικά με την οργανωμένη προσπάθεια να μετατραπεί το «ΕΠΑΛ» σε συνώνυμο του «φασίστα».
Αυτές οι μαθήτριες και αυτοί οι μαθητές είναι σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης, σάρκα από τη σάρκα μας. Είναι αυτοί και αυτές που καταλαβαίνουν με τη μεγαλύτερη διαύγεια την πειθαρχική και ταξική ουσία όλων των «αναγκαίων μέτρων». Είναι αυτοί και αυτές που μπαίνουν στο στόχαστρο με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο.
Όλοι εμείς, που αντιλαμβανόμαστε την επίθεση που δεχόμαστε ως αυτό που είναι, δηλαδή ως ταξική επίθεση, πρέπει να το φωνάξουμε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο:
