Περιοδικά, βιβλία, αυτοκόλλητα, άραγμα και ανοιχτά μικρόφωνα.
Τους μήνες που πέρασαν χορτάσαμε από “ειδικούς που θέλουν το καλό μας”. Ειδικούς με στολές και μάσκες, επιδημιολόγους, γιατρούς και παρατρεχάμενους. Όλοι τους είχαν κάτι να πουν για το πώς να ζούμε, πώς να δουλεύουμε, πώς να συγχρωτιζόμαστε. Απαίτησαν το δικαίωμα να μιλάνε για λογαριασμό μας, προσπάθησαν να μας διώξουν από πάρκα και πλατείες και να μας κρατήσουν την κάθε μία μόνη της.
Μπορούμε όμως να μιλάμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας, με τα έντυπα και τα βιβλία μας. Με τις λέξεις που γράφουμε με μαρκαδόρους στα παγκάκια. Με τα συνθήματα στους τοίχους και με τις ρίμες στα μικρόφωνα. Μιλάμε για πάρτη μας, βρισκόμαστε, συζητάμε και έχουμε άποψη συλλογική. Γι’ αυτό τους δημόσιους χώρους, τους χώρους που ζούμε, δεν τους παρατάμε με το πρώτο γάβγισμα του κάθε “ειδικού”. Είμαστε αυτόνομοι αντιφασίστες και αντιφασίστριες, οργανωμένοι/ες σε ομάδες και πυρήνες σε όλη την πόλη. Είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Και το σπίτι μας είναι οι πλατείες στη γειτονιά μας.
Autonome Antifa, Antifa V
