Κούμπωσε ένα ζάναξ και βλέπουμε: υγειονομικός κεϋνσιανισμός και προβολή της κρίσης στο μέλλον «Η ανεξέλεγκτη χρήση και τιμολόγηση ιατρικών υλικών μεγαλώνει την «τρύπα» στα οικονομικά των ασφαλιστικών Ταμείων, που δεν αποτελούν μόνο βορά επιτήδειων και χρηματιστηριακών εταιρειών αλλά επί σειρά ετών πληρώνουν την έλλειψη ενός αυτονόητου ελέγχου στο σύστημα Υγείας»....

Καιρό είχαμε να ασχοληθούμε με τις λατρεμένες μας διεθνείς σχέσεις! Και αυτό ενώ το ξέρουμε ότι το θέμα απασχολεί σφοδρά τις αναγνώστριες του κακόφημου μισοβάιραλ σάιτ μας, ειδικά όταν γυρίζουν σπίτι από την πλατεία τρέχοντας, με τους μπάτσους στο κατόπι τους. Οπότε θα επανορθώσουμε! Περιηγηθήκαμε σε αυτά που γράφονται τελευταία...

Για κάποιο λόγο, τώρα τελευταία το περιοδικό antifaTM τείνει να εξαντλεί όλα του τα τεύχη. Γιατί άραγες; Ιδέα δεν έχουμε! Παρόλ’ αυτά, στο τεύχος που κυκλοφορεί, έχουμε: - Σπάνια χειροποίητη εξωφυλλάρα από διάσημο γκραφιτά, απ’ αυτούς που γίνονται διάσημοι με τη δουλειά τους, δηλαδή βανδαλίζοντας ασύστολα τοίχους, όχι σαν τον...

Σε όποιον έχει περάσει από το ελληνικό σχολείο, σίγουρα το πρώτο που του έρχεται στο μυαλό όταν ακούει το όνομα του Μουσολίνι είναι οι στίχοι από το τραγούδι της Σοφίας Βέμπο: «βάζει ο Ντούτσε τη στολή του και τη σκούφια την ψηλή του μ’ όλα τα φτερά». Λιγότερο ή περισσότερο...

Το παρόν κείμενο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 73 του περιοδικού Antifa. Είχαμε υποσχεθεί ότι θα το ανεβάζαμε στο διαδίκτυο ώστε να μπορούν όλοι με άνεση να πατήσουν τα λινκς και μετά να τα στείλουν στους φίλους τους (χωρίς να τα διαβάσουν). Αλλά το είχαμε αμελήσει, γιατί έχουμε το ελάττωμα ότι...

-- Αντηχεί Ringtone X Files -- Μπάμπης ο Αυτόνομος (ΜοΑ): Έλα ρε! Antifa: Έλα, καιρό έχουμε να τα πούμε. ΜοΑ: Κάμποσο καιρό, αλλά και πάλι δεν έχω νέα. Εκτός που τελικά βρήκαμε μια μόντα για να μπορώ να παίρνω καφέ από το κυλικείο του ΨΝΑ Δαφνί δίχως να βάζω μάσκα....

Το πιο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού εξαντλήθηκε (και αυτό), λόγω του ακαταμάχητου συνδυασμού μεταξύ ανεπανάληπτης εξωφυλλάρας και προχώ διαφημιστικών μεθόδων.  Αναλογιζόμενες όσους δεν πρόλαβαν, αποφασίσαμε να αναδημοσιεύσουμε εδώ επιλεγμένα κείμενα από το εξαντλημένο τεύχος. Για παράδειγμα, αυτό που ακολουθεί είναι το editorial, με δύο αλλαγές: (α) εμπλουτίσαμε τις υποσημειώσεις με...

Το παρακάτω κείμενο που δημοσιεύουμε στάλθηκε από αναγνώστρια που δουλεύει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Επιλέξαμε να το δημοσιεύσουμε καθότι η αναγνώστρια εξέφρασε το παράπονο ότι το δημοφιλέστερο site των εκπαιδευτικών alfavita.gr, όπου είχε αρχικά απευθυνθεί, της απάντησε ότι «στερείται αξιοπιστίας, βρίθει ψεμάτων», καθυβρίζοντάς το μάλιστα ως «fake news» της εκπαίδευσης. Και...

Μια πρώτη ανάγνωση του χάρτη δείχνει το προφανές: το δημόσιο χρέος όλων των κρατών, από το 2019 που ήταν ήδη άστα να πάνε, εκτινάχθηκε μέσα σε ένα χρόνο, εν έτει 2020, σε ακόμα πιο άστα να πάνε ύψη.

Απ’ όσο ξέρουμε, οι τεχνοκαμένοι του διαδικτύου έχουν τρελαθεί να μιλάνε για την πάρτη μας. Κι όμως, παρά τους ποταμούς συζήτησης, τα σημαντικότερα από τα ιδιαίτερά μας γνωρίσματα περνούν απαρατήρητα. Πρόκειται για τη διάθεση συμμόρφωσης και τη μετριοφροσύνη. Κοιτάξτε για παράδειγμα το ολοκαίνουργιο τεύχος 73. Αντιληφθήκαμε ότι οι υπόλοιποι αντικαπιταλιστές...

Το επόμενο τεύχος του περιδικού Antifa άργησε λιγάκι, ως συνήθως. Εν τω μεταξύ όμως, το πατοκούμπημα πάει σύννεφο, και μαζί με το πατοκούμπημα φουντώνει η σύγχυση. Στα πλαίσια της μάχης ενάντια στη σύγχυση, αποφασίσαμε να συνοψίσουμε εδώ γνώμες που θα περιλαμβάνονται στο τεύχος #73. Όπως θα δείτε, πρόκειται για τη...

Ναι αδέρφια. Στο επόμενο τεύχος θα... εκφράσουμε κάποιες αμφιβολίες σχετικά με τις «ΜΕΘ» και αυτούς που, οκτώ μήνες τώρα, δεν έχουν βαρεθεί να ζητάνε κι άλλες! Και ώσπου να ‘ρθει η ώρα, θα σας δώσουμε και ένα preview.

Το κείμενο είναι γραμμένο το 1934, δηλαδή λίγο αφότου τέθηκε σε ισχύ ο γερμανικός νόμος περί υποχρεωτικής στείρωσης των ατόμων με κληρονομικές ασθένειες. Ο αμερικανός W.W. Peter εξυμνεί το γερμανικό νόμο και προτείνει την αντιγραφή του γιατί «τα άλλα κράτη τους κοιτάζουν από μακριά». Το 1934 βέβαια είναι και ένας...

Αν έχετε αμφιβολίες, μπορείτε να πάρετε ως παράδειγμα το άρθρο που επιλέξαμε να μεταφράσουμε και να παραθέσουμε παρακάτω. Έχει τον τίτλο «Για τις ΗΠΑ και την Κίνα, δεν υπάρχει γυρισμός» και το βρήκαμε στο έγκριτο σάιτ που ονομάζεται Geopolitical Futures. Είναι απ' αυτά που χρησιμοποιούμε κατά καιρούς για να τεκμηριώσουμε...

Ο Μπάμπης σκανδαλωδώς ισχυριζόταν ότι η ηγεσία των αριστερών οργανώσεων της χώρας συνηθίζει να στέλνει τη βάση για να φάει ξύλο, ότι αυτό το ξύλο πέφτει συνεννοημένα, και ότι υπάρχει τρόπος ώστε μετά κανείς να μην θυμάται τι ακριβώς έγινε. Με άλλα λόγια ο τύπος μας είχε βγάλει εντελώς από...

Δυστυχώς για μας, αυτό που συμβαίνει είναι πολύ χειρότερο απ’ ό,τι θα ήταν μια επίθεση μεταλλαγμένων μινκ. Τουλάχιστον τότε θα αποτελούσαμε καλή πρώτη ύλη για ταινία.

Ένα παράξενο κενό στο ημερολόγιο του Μπάμπη εξηγείται από την πρώτη παράγραφο. Κατά τα άλλα, ο μοναχικότερος των αυτόνομων προβληματίζεται περί σημαντικότατων ζητημάτων που έχουν να κάνουν με τις διεθνείς σχέσεις. Αγαπημένο μου ημερολόγιοΟ Μεγάλος Ασθενής (8 Νοεμβρίου 2020) Σταμάτησα να γράφω. Λόγω «προσωπικών προβλημάτων», που λένε και στα Εξάρχεια...

Η ιστορία όμως! Η ίδια η ιστορία, οι τρόποι μας να αφηγούμαστε το παρελθόν και η δύναμή τους· δεν πρέπει να υποτιμούνται ετούτα εδώ! Ας λένε οι στραβοί, είτε στραβώθηκαν από «μαρξιστική θεωρία», είτε από «θετικές επιστήμες». Η ιστορία είναι ο μοναδικός τρόπος που διαθέτει η εργατική τάξη για να...

Έπειτα από τη διαδικτυακή επιτυχία του ημερολογίου του, ο Μπάμπης την ψώνισε τελείως και μας ζήτησε λεφτά για πνευματικά δικαιώματα. Τελικά συμφώνησε να συνεχίσει, μόνο όμως έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις: τον απειλήσαμε ότι θα του κόψουμε την καλημέρα και θα χρησιμοποιεί το κινητό μόνο για επικοινωνία με τον Χαρδαλιά. Πάντως,...

Σπουδές στο Γαλανόμαυρο:Τόμος Β’: Τι ήταν και τι ήθελε το ΕΑΜ & άλλες ιστορίες περί της ταξικής σύνθεσης της εργατικής τάξης (1900-1943) · antifa scriptaΑ’ Έκδοση: Οκτώβριος 2020 Τα όσα γράφονταν επί εφτά χρόνια και τώρα αποτελούν τα κεφάλαια αυτού του τόμου, δεν αποτελούν μια ιστορία της εργατικής τάξης ή...

Όπως ίσως θα προσέξατε, τώρα που μιλάμε, η ψυχική υγεία των αυτόνομων βρίσκεται ξανά εν κινδύνω. Αυτό δημιουργεί βαριές ευθύνες στη συντακτική ομάδα antifa scripta. Γιατί, όπως το πρώτο μέλημα του πρωθυπουργού μας είναι η υγεία των Ελλήνων πολιτών, έτσι και το δικό μας πρώτο μέλημα είναι η ψυχική υγεία...

«Ο διαρκής στόχος είναι η κατασκευή ενός νέου εθνικού «εμείς». Όχι έτοιμου να πολεμήσει, αλλά έτοιμου να συνδράμει εκείνους που πολεμούν. Όχι έτοιμου να το βουλώσει, αλλά έτοιμου να συνεισφέρει καντάρια βλακείας, τόνους φόβου, οροσειρές ηλίθιου ενθουσιασμού και ωκεανούς μίσους στην δημοκρατική μαζική παραγωγή του συνολικού λόγου της εθνικής καπιταλιστικής...

Την τελευταία φορά που απαριθμούσαμε τα πλεονεκτήματα του έντυπου έναντι του καλωδιωμένου λόγου, είχαμε ξεχάσει δύο από τα σημαντικότερα. Το ένα πλεονέκτημα είναι ότι το έντυπο δεν χρειάζεται μπρίζα, απλά περιμένεις να βγει ο ήλιος. Το άλλο είναι ότι ο τυπογράφος έχει πολύ λιγότερο λόγο επί του περιεχομένου από ό,τι...

Οπότε οι αριστερές θέσεις όπως «η κρίση κάνει τον λαό φασίστα», «η Χρυσή Αυγή κυριαρχεί παντού», και πάνω απ’ όλα «υπάρχει πρόβλημα με τους μετανάστες, ας δείξουμε κατανόηση» μας φαίνονταν... «αφελείς». Ο μοναδικός «αφελής» της όλης υπόθεσης ήταν η αφεντιά μας.

Το τεύχος Οκτωβρίου είναι επερχόμενο, αλλά τώρα που βλέπουμε όλα τα κείμενα μαζί, το πράγμα έχει καταντήσει κάπως γκροτέσκο. Όλα τα μέλη της συντακτικής ομάδας, αλαφιασμένα από τις κατηγορίες περί «αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας των οδηγιών του ΠΟΥ» που μας απηύθυνε γκοτζάμ you tube, έχουν βαλθεί να αποδείξουν... την αποτελεσματικότητα της...

Εν όψει του επερχόμενου τεύχους Οκτωβρίου, διοργανώνουμε μεγάλο διαγωνισμό! Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί. Το έχει γράψει ο μεγάλος μας λογοτέχνης Παύλος Νιρβάνας, και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Εστία», στις 24 Μαρτίου του 1933. Το χρησιμοποιούμε ως πηγή για ένα κείμενο με προσωρινό τίτλο «Σύμβολα, Κράτος, Μεταμφιέσεις», που προορίζεται για το...

Κάπου στα μέσα Ιουλίου, βρεθήκαμε να τεστάρουμε άθελά μας τη δύναμη του ίντερνετ. Ετοιμαζόμασταν να κυκλοφορήσουμε το κακόφημο τεύχος Ιουλίου. Και έχοντας καμιά δεκαριά τεύχη Ιουλίου στις αποσκευές μας, ξέραμε ότι τα σίγουρα στη ζωή είναι οι φόροι, ο θάνατος και ότι το τεύχος Ιουλίου δεν το διαβάζει κανένας. Κάπως...

Όλοι το έχουμε ακούσει. Και συνήθως το ακούμε από ανθρώπους που δε νοιάζονται για κανέναν άλλο πέρα από την πάρτη τους. Από ανθρώπους ικανούς να σου πατήσουν το κεφάλι στη λάσπη για να μη λερωθούν τα παπούτσια τους. «Δεν σκέφτομαι εμένα», λένε με δακρύβρεχτο ύφος. «Τους παππούδες και τις γιαγιάδες...

(Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στο τεύχος #55, του περιοδικού Antifa πόλεμος ενάντια στο φόβο, πριν από ακριβώς τρία χρόνια, τον Μάρτιο του 2017 και μας φαίνεται εξόχως επίκαιρο, ακόμα και χωρίς τις απαραίτητες συστάσεις.) Εκεί που ελπίζαμε η ντάλα του δεκαπενταύγουστου να μας βρει, μακριά από μασκοφορεμένα ζόμπι αντιστεκόμενα στον...

Δεν ξέρουμε τι κάνατε εσείς χτες, αλλά εμείς χτες, ξυπνήσαμε πρωί πρωί, στο νησιωτικό κωλοχώρι όπου μένουμε, και πήγαμε για νερό και για ψωμί, ξέρετε, τα βασικά. Για νερό πήγαμε στο μπακάλικο. Εκεί ένας χωρικός (κανονικός, όχι των Εξαρχείων), που δεν τηρούσε όλα τα αναγκαία μέτρα, ανέλυε ενδελεχώς στη μπακάλισσα...

Θα έπρεπε να το έχουμε καταλάβει από το 1992, αλλά το καταλάβαμε για τα καλά φέτος, είναι ότι στην δημοκρατική κοινωνία μας δεν υπάρχει τρόπος να μιλήσει κανείς πέρα από αυτές τις οργανώσεις, πέρα από αυτό το πολιτικό σύστημα που όποτε χρειαστεί μετατρέπεται σε κράτος.

Μια ομάδα που βγάζει ένα περιοδικό για πανω από δέκα χρόνια (αν ξέρετε κι άλλη πείτε μας), κάποια στιγμή μαθαίνει να βλέπει τις κανονικότητες που διέπουν την έκδοσή του. Για παράδειγμα, δείτε το περιοδικό antifa και το διαρκές πρόβλημα που λέγεται «τεύχος Ιουλίου».  Πρόβλημα, γιατί το τεύχος Ιουλίου δεν το διαβάζει κανένας: όλοι είναι απασχολημένοι πώς να χωρέσουν τα βατραχοπέδιλα...

Η καθηγήτρια επιδημιολογίας κ. Λινού, καλωδιωμένη σε ένα τηλεοπτικό παράθυρο του ΣΚΑΪ, χτύπησε το καμπανάκι του κινδύνου για τις πιθανές εστίες αναζωπύρωσης της «πανδημίας». «Η θρησκευτική μειονότητα της Θράκης ήταν μια κερκόπορτα», είπε η έγκριτη επιδημιολόγος, εγκαλώντας την κατά λάθος αφύλαχτη πόρτα από την οποία, σύμφωνα με τον βυζαντινό ιστορικό...

Αυτές τις μέρες, η σειρά κειμένων με γενικό τίτλο «Το πείραμα» ολοκληρώνει τον πρώτο κύκλο της, με τη δημοσίευση του έκτου και τελευταίου κεφαλαίου στο τεύχος Ιουλίου του περιοδικού Antifa. Με την ευκαιρία, θα θέλαμε να πούμε και κάποια πράγματα για το κείμενο με τίτλο «Social Contagion: Microbiological Class War...

Κοιτάξτε: ακόμη και τρεις αιώνες μετά, εμείς, οι «σύγχρονοι αναγνώστες» ετούτου του παλιού χαρακτικού, είμαστε τόσο προετοιμασμένοι να υιοθετήσουμε κάποια «ορθολογική» εξήγηση (ότι τα βότανα εμποδίζουν τον ιό), που καταντάμε τυφλοί στην κυριολεξία!

Από τον... πολύ ιό που φάγαμε τους τελευταίους μήνες, ξεχάσαμε κάπως ορισμένα από τα υπόλοιπα σημαντικά τεκταινόμενα της περιοχής. Όπως τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον στρατηγό Χαφτάρ και την υπόλοιπη εξωτική και τόσο φιλική στους Έλληνες πανίδα της Ανατολικής Μεσογείου.

H σύγχρονη ιατρική μάσκα, που τόσο φυσικά μετατράπηκε στην τελευταία μεταμφίεση του Έλληνα μικροαστού: η συγκυρία στην οποία εμφανίστηκε η μάσκα ήταν ο ανταγωνισμός μεταξύ Κίνας, Ιαπωνίας και Ρωσίας για την κυριαρχία στη Μαντζουρία και βασικά για τον έλεγχο της πρόσβασης στη θάλασσα που παρείχε η περιοχή.

Η εξέγερση στις ΗΠΑ βρέθηκε για λίγο σε αυτό που κοινότοπα λέγεται «επίκεντρο της επικαιρότητας», προτού σκεπαστεί ξανά από την «τουρκική προκλητικότητα» και την «αναζωπύρωση των κρουσμάτων». Από τη δική μας σκοπιά, ήταν άλλη μια περίσταση όπου ένα παλιό μας μότο επιβεβαιώνεται: καλά είναι να περιμένεις προτού ανοίξεις το στόμα...

Οι γνώμες άρα γύρω από τις οποίες ενωνόμαστε και οργανωνόμαστε δεν είναι «αναλύσεις» ούτε «εξηγήσεις» ούτε «η αλήθεια». Είναι καταστατικά η συλλογική έκφραση και οργάνωση των αναγκών μας ως τάξη. Ακριβώς γι΄αυτό είναι γνώμες διαποτισμένες από ταξική καχυποψία και μίσος ταξικό· ιδέες διαποτισμένες με συλλογική ταξική μνήμη. Γι΄αυτό και κουβαλούν...

Τα τελευταία 4 χρόνια η σβάστικα μεγάλωσε τόσο που κατέλαβε ολόκληρο το οπτικό μας πεδίο. Αλλά πίσω από τις εξελίξεις αυτών των χρόνων θα βρούμε διαδικασίες  χωρίς ίχνος σβάστικας. Η γιγάντωση του εγκληματικού κεφαλαίου, η σύνδεση αυτού του κεφαλαίου με το ελληνικό κράτος, η μαφιοζοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, μπορεί να...