Από το intro του εντύπου που μοιράζεται στις πλατείες και τα πάρκα των γειτονιών μας:
Μας λένε πως η υπομονή και η σιωπή είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να την παλέψουμε. Λες και η ανεργία παλεύεται με υπομονή, λες και η απομόνωση και ο φόβος παλεύονται με υπομονή, λες και η αστυνομική πίεση σε κάθε πτυχή των ζωών λύνεται με υπομονή.
Όχι αδέρφια, η υπομονή δεν είναι επιλογή για εμάς. Ποτέ δεν ήταν όσο και αν θέλαμε να ελπίζουμε ότι τα κακά θα περάσουν ακόμα και αν δεν κάνουμε κάτι.
Οι «επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες» για όσους είναι βολεμένοι και ρουφιάνοι, για όλους τους υπόλοιπους και τις υπόλοιπες κάθε μέρα είναι κρίσιμη. Όχι για να μην αρρωστήσουν, αλλά για να κατανοήσουν όλο και περισσότερο ότι τα ζόρια μας είναι κοινά, τόσο κοινά όσο και οι εχθροί μας. Και αν δεν μιλάμε, δεν βρισκόμαστε και δεν κρατάμε τις γειτονιές μας, τότε είμαστε καταδικασμένοι να ξανανακαλύπτουμε τον κόσμο κάθε δύο εβδομάδες.
Για το φουλ pdf, κάντε κλικ εδώ.
Περισσότερα στο antifaxalandri.wordpress.com
