Προκήρυξη που μοιράστηκε σε διαδήλωση στόμα-με-στόμα στον Κολωνό και πόρτα-πόρτα στα Σεπόλια και τον Κολωνό. Για να τη διαβάσετε όλη σε μορφή pdf πατήστε εδώ.
Γιατί σβήνουμε φασιστικά συνθήματα
Και τι να κάνουμε δηλαδή; Να καθόμαστε να κοιτάμε τις σβάστικες στους τοίχους των γειτονιών μας σαν να μην τρέχει τίποτα; Όχι δα! Εμείς είμαστε… εργατικά παιδιά! Δηλαδή οργανωμένοι αντιφασίστες και αντιφασίστριες που εδώ και 20 χρόνια παίρνουμε σβάρνα όλη την Αθήνα και δεν αφήνουμε καμιά ναζιστική μαλακία στους τοίχους. Εδώ και 20 χρόνια σταθερά κι αμείωτα. Και δεν είμαστε μόνοι μας. Είναι πολλοί και πολλές αυτές που τα ‘χουν πάρει κρανίο με τις φασιστικές μπούρδες. Σβήνουν. Και γράφουνε κιόλας. Απλά κοιτάξτε τους τοίχους.
Σβήνουμε τα φασιστικά συνθήματα γιατί στοχεύουν εμάς. Οι τοίχοι που εκπέμπουν σκατοψυχιά, ρατσισμό και εθνικά σάλια, είναι μήνυμα. Το μήνυμα είναι ο παλιός καλός τσαμπουκάς – να νομίζει κανείς ότι η γειτονιά ελέγχεται από… ναζιστές. Φυσικά καθόλου έτσι δεν είναι – η γειτονιά μας διαθέτει χίλιους πολιτισμούς, μιλάει χίλιες γλώσσες, και κάπου μένουν και πέντε μαλάκες που έχουν πάθει βλάβη με το Χίτλερ. Όμως, όσο αφήνουμε τους πέντε μαλάκες να τσαμπουκαλεύουν τους τοίχους, τόσο τα αποτελέσματα παύουν να είναι αστεία: ρατσισμός στους τοίχους πάει να πει διαίρεση. Πάει να πει φόβος. Πάει να πει να φτάνεις κάθε πρωί στη δουλειά λιγάκι πιο έτοιμος για άλλο ένα «ναι» στο αφεντικό. O ρατσιστικός τσαμπουκάς πρέπει να σπάει. Γιατί υπονομεύει την εμπιστοσύνη και τη συνύπαρξη. Γιατί διαδίδει το φόβο. Γιατί ρίχνει τα μεροκάματα – όχι μόνο των μεταναστών εργατών – όλων μας.
Σβήνουμε τα φασιστικά συνθήματα γιατί δουλεύουν για την ελληνική αστυνομία. Ο φόβος και το στρίμωγμα που όλοι νιώθουμε δεν προέρχεται από τους ναζιστές της γειτονιάς. Είναι αποτέλεσμα των κρατικών στρατηγικών που ξεδιπλώνονται από το 2010 – από τότε που το ελληνικό κράτος χρεοκόπησε. Δηλαδή: άμεση και έμμεση μείωση μισθών – σκληρή υλική εξαθλίωση – και γενικευμένη πειθαρχία ώστε να μην κουνιέται φύλλο.
Βρισκόμαστε δεκαπέντε χρόνια μετά, και το αποτέλεσμα είναι αισθητό: όλες οι όψεις του κράτους έχουν μετατραπεί σε κάποιου είδους… αστυνόμευση. Η καθαριότητα είναι αστυνόμευση – με στόχο να μην μπορούμε να μιλήσουμε στον δημόσιο χώρο. Η υγεία είναι αστυνόμευση – θυμηθείτε μόνο πώς το 2020 οι γιατροί έγιναν μπάτσοι και οι μπάτσοι έγιναν γιατροί. Η εκπαίδευση είναι αστυνόμευση – το «ανήλικοι παραβάτες» έχει γίνει το νέο όνομα του «τελευταίου θρανίου». Η κυκλοφορία είναι αστυνόμευση – η πόλη έχει καταντήσει ένα γιγάντιο μπλόκο. Η ανακύκλωση είναι αστυνόμευση – με βλοσυρές υποδείξεις για τη χρήση του σωστού κάδου. Ακόμη και η «προστασία των ζώων» είναι αστυνόμευση – με ποινές για όποιον δεν βάζει λουρί στον σκύλο του.
Αυτή η μετατροπή των πάντων σε αστυνόμευση ήταν η ουσία του ορίτζιναλ ναζισμού πίσω από τις σβάστικες. Αυτός ο φασισμός χωρίς σβάστικα είναι και η ουσία των καιρών μας. Οι πέντε βλαμμένοι ναζιστές της γειτονιάς μας κολυμπούν σε αυτή την ουσία σαν το ψάρι στο νερό. Ενώ το ελληνικό κράτος έχει αποφασίσει να εμφανίζεται αποκλειστικά ως στρατός και αστυνομία, οι ναζιστές υμνούν στους τοίχους… ακριβώς τον στρατό και την αστυνομία ως το μοναδικό «αδιάφθορο» τμήμα του κράτους. Ρίχνουν τα εθνικά τους σάλια συμπληρωματικά με τις φουστανέλες, τα τσαρούχια και τις παρελάσεις των εθνικών εορτών. Συμπληρώνουν με εθνόσημα στους τοίχους τις καμπάνιες του ελληνικού στρατού στα σχολεία για την εύρεση πρόθυμων ηλίθιων μελλοθάνατων. Και μας λένε ότι τα αφεντικά είναι καλούλια – γιατί είναι όλα τους Έλληνες. Δεν εκπλησσόμαστε που, για χάρη τους, οι εκστρατείες καθαριότητας του δήμου και το άγρυπνο βλέμμα της ελληνικής αστυνομίας… αυτοσυγκρατούνται λιγουλάκι.
Το ξαναείπαμε:ο ναζιστικός έλεγχος της γειτονιάς είναι μια μούφα και μισή. Αλλά σβήνοντας τα φασιστικά συνθήματα αμφισβητούμε τον κρατικό έλεγχο της γειτονιάς. Που είναι πολύ πιο σοβαρό πράγμα.
Σβήνουμε τα φασιστικά συνθήματα για να μη γίνουν οι μπαγλαμάδες επικίνδυνοι. Οι ναζιστές ποτέ δεν είναι σκέτοι ναζιστές. Ακριβώς επειδή διαθέτουν την παράξενη επικαιρότητα που λέγαμε, συνδέονται σταθερά και απαράλλακτα με κομμάτια της μαφίας και της αστυνομίας. Μάλιστα, η τριπλή ιδιότητα του ναζιστή, του μαφιόζου και του πληροφοριοδότη της ελληνικής αστυνομίας, μπορεί να είναι αφετηρία λαμπρής ατομικής καριέρας με καύσιμο τους λιγότερο επιτυχημένους ναζιστές. Ολόκληρη η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής αποτελείται από ανθρώπους που χρωστούν την επιτυχία τους σε τέτοιες δοσοληψίες.
Στις πιο συνηθισμένες περιπτώσεις πάντως, η καριέρα πάει κατά διαβόλου (με τη βοήθεια των επιτυχημένων ναζιστών), και ο αποτυχημένος ναζιστής καταλήγει να ρουφιανεύει όποιον μπορεί. Οι σχετικές υποθέσεις μετατρέπονται σε ζεστό ψωμάκι για τους δημοσιογράφους, τους αστυνόμους, και τους ευαίσθητους αριστερούς που τώρα τελευταία έχουν βαλθεί να δαιμονοποιήσουν ολόκληρη την εργατική τάξη ως «φασίστες».
Η ιδιότητα του ναζιστή είναι περίπλοκο πάρε δώσε μεταξύ μαφίας, αστυνομίας και παλιάς καλής σκατοψυχιάς. Μας δυσφημεί και μας ρουφιανεύει. Τρέφει τους εχθρούς μας. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι μια ιδιότητα που πρέπει να ανεχόμαστε στις γειτονιές μας.
Σβήνουμε τα φασιστικά συνθήματα γιατί έχει πλάκα! Πέρα από αυτά τα σοβαρά πάντως, ας το παραδεχτούμε: πολύ γουστάρουμε να βγαίνουμε βράδυ και να σβήνουμε φασιστικά συνθήματα. Χάρη σε αυτή την ευγενή ενασχόληση, έχουμε μάθει από την καλή και την ανάποδη τη βιομηχανική ζώνη πίσω από το πάρκο. Γνωρίσαμε τους ανήλικους πρόσφυγες που κυκλοφορούν στις πλατείες. Βρεθήκαμε σε μέρη που δεν θα βρισκόμασταν αλλιώς. Μιλήσαμε με εκείνους που ελάχιστοι τους μιλούν – και μας είπαν πράγματα που ελάχιστοι γνωρίζουν. Χαμογελάσαμε στα χίλια πρόσωπα της γειτονιάς μας, τη μάθαμε και και την αγαπήσαμε λιγάκι παραπάνω.
Κυρίως όμως, γουστάρουμε τις παράξενες ενασχολήσεις μας, γιατί διαθέτουν ευρύτερη σημασία. Το ελληνικό κράτος μας θέλει εξαθλιωμένους – και ήσυχους. Καλωδιωμένους. Νομοταγείς. Το δόγμα ησυχία-τάξη-ασφάλεια διαδίδεται όσο ασφυκτικά επιβάλλει ο φασισμός των καιρών μας. Για όποιον δεν αντέχει την ασφυξία, η ποινική μεταχείριση καραδοκεί. Γι’ αυτό σβήνουμε φασιστικά συνθήματα. Γιατί, όχι, εμείς δεν είμαστε καθόλου νομοταγείς. Γιατί η αντιπαράθεση με τους φασίστες είναι αντιπαράθεση με την εξουσία, με τα αφεντικά, με το κράτος, με την αστυνομία. Γιατί είναι αντεξουσία, ειλικρινής και επίκαιρη.
Γι’ αυτό σβήνουμε τα φασιστικά συνθήματα. Γιατί ο αντιφασισμός είναι μάχη με την εξουσία: μια από τις ελάχιστες αξιοπρεπείς και χρήσιμες περιπέτειες που απομένουν.
Αν σκέφτεσαι να το κάνεις κι εσύ, μην το σκέφτεσαι: πάρε ένα σπρέι και σβήσε τις φασιστικές μαλακίες. Αν σου φαίνεται δύσκολο, ρώτα μας να σου πούμε πώς γίνεται. Πού ξέρεις; μπορεί και να πάμε παρέα: [email protected].
Μάχη στην παιδική χαρά
Αυτή είναι τσουλήθρα. Στην παιδική χαρά του Πάρκου Ακαδημίας Πλάτωνος στον Κολωνό. Πριν την παρέμβασή μας. Όπως βλέπετε, οι ναζιστές είχαν σαλέψει κανονικά.
Στην ίδια τσουλήθρα. Κρύο, λάσπες, antifa. Ε, μη μας πείτε ότι δεν έχει πλάκα!
Και ορίστε! Όλα τα παιδάκια λίγο πιο χαρούμενα!
