Υπάρχει η ιδέα εκείνη που λέει πως κάτι συμβαίνει πραγματικά μόνο όταν υπάρχει σαν γεγονός στον απέραντο κόσμο του διαδικτύου. Ως φωτογραφία, ως βίντεο, ως ποστάρισμα. Συνήθως συνοδευμένο από το ανάλογο χασταγκ και περιγραφή μέχρι 40 χαρακτήρων. Γιατί στην απεραντοσύνη του web οι λέξεις χάνονται και κυριαρχεί η εικόνα. Και υπό αυτή την έννοια δεν τα πάμε και πολύ καλά τελευταία, μας λέτε και διασωληνωμένους στη ΜΕΘ.
Από την άλλη όμως υπάρχει ο πραγματικός- έξω- κόσμος. Αυτός με τις ανθρώπινες σχέσεις, με τη γνώση που ξεχειλίζει από τα μπετά και τις χαραμάδες του. Κι αυτός ο πραγματικός κόσμος απαιτεί πολύ περισσότερη εργασία. Η ύπαρξη μας στο δημόσιο χώρο, η δουλειά μυρμηγκιού στο μικροεπίπεδο που πάει από παγκάκι σε παγκάκι κι από πλατεία σε πλατεία εκτός από εξόχως διδακτική για εμάς είναι και ανεξάντλητη. Δε σταματά ποτέ.
Οπότε ανάμεσα στο δίλλημα τι σκατά γίνεται με την ιντερνετική μας παρουσία και το τι ανακαλύπτουμε πηγαίνοντας από καβάτζα σε καβάτζα μοιράζοντας έντυπα, κολλώντας χαρτοπανώ ή γράφοντας συνθήματα σε τοίχους ξεκάθαρα υπερισχύει το δεύτερο.
Αυτά σκεφτόμασταν και συζητούσαμε λίγο πριν πάμε να κάνουμε ένα ακόμα antifa ρολό στην Κυψέλη, λίγη ώρα μετά από μια βόλτα για συνθήματα στο Γκύζη, την ίδια μέρα το πρωί που κολλούσαμε χαρτοπανώ στους Αμπελόκηπους!
-Sis να δεις που ορισμένες φορές ξεχνάω τι έχουμε κάνει μέσα στην εβδομάδα!
-Καλά κι εγώ μπερδεύω τις μέρες. Δεν ξέρω τι κάναμε και πότε! Αν και στα ραντεβού βλέπεις ότι είμαι πάντα Εγγλέζα!
Η ώρα ήταν ακριβώς.
Τα μάτια στήθηκαν στα κατάλληλα σημεία, η απαραίτητη βόλτα τσεκαρίσματος πριν το μεγάλο σάλτο έγινε, ο ψηλός του crew πέταξε τα κοντάρια μέσα στο σποτ κι εμείς με τις φούστες μας χωρίς ντροπές πηδήξαμε πίσω από τα ψηλά κάγκελα. Οι μπογιές χύθηκαν, τα ρολά μπήκαν στα πτυσσόμενα κοντάρια και τα χέρια μας πήραν φωτιά. Ο τοίχος έζεχνε τη μιζέρια της μητρόπολης που δεν κοιμάται ποτέ κι εμείς τον ντύναμε με τη γλώσσα που του ταιριάζει!
Η κίνηση στους δρόμους της γειτονιάς ήταν ισχνή. Μοναχά τρύπιες εξατμίσεις δίτροχων που αγκομαχούσαν ξεδιάντροπα και περήφανα την ώρα που πήγαιναν το πιτόγυρο στον πελάτη ηχούσαν από το δρόμο. Κι εμείς με πάτημα γατίσιο πάνω στην τσίγκινη οροφή του σποτ προσπαθούσαμε να ολοκληρώσουμε το antifa έργο μας όσο πιο αθόρυβα και σβέλτα γινόταν. Βλέπετε ανάμεσα σε όλα τα πολυεθνικά, φιλικά, γειτονικά παράθυρα, το μόνο ορθάνοιχτο ήταν εκείνο του σκατόψυχου, εθνικά υπερήφανου, θρήσκου λακαμά γείτονα. Μέρφι ακούς;
Έχοντας λοιπόν σε πρώτο πλάνο την τεράστια εικόνα του Άη Γιώργη του καβαλάρη που δέσποζε στη σαλονάρα του λακαμά και ακούγοντας την αγριοφωνάρα του να ωρύεται περί αριστείας και για τα 200 χρόνια από την ένδοξη επανάσταση, φτύσαμε στον τοίχο ένα τεράστιο: «Μισούμε τις στολές, μπλε, χακί, λευκές».
Αυτή λοιπόν η καθόλου ένδοξη μα συνάμα διδακτική εμπειρία προέκυψε σκαλίζοντας χαραμάδες. Μαθαίνουμε την κίνηση στις γειτονιές μας, μαθαίνουμε που μένει ο κλασσικός μαλάκας, μαθαίνουμε να μιλάμε μεταξύ μας ακόμα και με τα μάτια. Γνωρίζουμε τις φάτσες που στραβώνουν βλέποντας τα αντιφασιστικά μας καλλιτεχνήματα απέναντι απ’τα σπίτι τους, όπως γνωρίζουμε και τα χαμόγελα που σκάνε αυτοί κι αυτές που τα γουστάρουν.
Κι αυτή η μικρή μας ιστορία ξέρουμε πως δεν φαντάζει καθόλου ηρωική. Δεν έχει άτομα με εμφανή τα πρόσωπά τους ή κάποια ατομική αποψάρα στα σοσιαλ μίντια με πολλά λαικς. Έχει αυτό ακριβώς που υποτιμάται. Δηλαδή «απρόσωπη» συλλογική εργασία. Ανθρώπους που κάνουν ότι κάνουν επειδή το έχουν συζητήσει και το έχουν αποφασίσει όλοι μαζί. Που μπορεί πολλές φορές να κάνουν και μαλακίες έχουν όμως τις συλλογικές πλάτες για να σηκώσουν τις μαλακίες αυτές. Όπως έχουν και τη συλλογική μνήμη για να μην τις επαναλάβουν.
Στο διάστημα που πέρασε λοιπόν κάναμε αρκετά. Βγήκαμε στις γειτονιές μας όπως πάντα, ρίξαμε συλλογική εργασία, βρήκαμε νέες χαραμάδες, μοιραστήκαμε χαμόγελα με φίλους και άγριες ματιές -ενίοτε και μπινελίκια- με εχθρούς, κολλήσαμε χαρτοπανώ και γράψαμε συνθήματα. Βρήκαμε κι άλλους τρόπους να αρνηθούμε, ανακαλύψαμε κι άλλους τρόπους να ντύσουμε τους δρόμους αυτής της πόλης με τη γλώσσα μας.
Αν γουστάρετε αυτά που λέμε και αυτά που κάνουμε επικοινωνήστε μαζί μας στο μειλ: [email protected]
Χαρτοπανώ, Απρίλης 2021-05-10
Συνθήματα:
