«Σύντροφοι το νου μας στην κατηφόρα!»
Η πρώτη antifa διαδήλωση στόμα με στόμα της σεζόν είναι γεγονός. Μπορεί να το μαθαίνετε διαβάζοντας αυτές εδώ τις γραμμές, μπορεί να σας το είπε καμιά γνωστή σας που συμμετείχε, μπορεί να την ακούσατε αν έτυχε να περάσει κάτω από το σπίτι σας, μπορεί απλά να τη σακουλευτήκατε μιας και μπήκε φθινόπωρο, εποχή που επιβάλλεται να «ξεμουδιάζουμε».
Στα απόμερα στενά της γειτονιάς το πανί βγήκε. Οι σημαίες σηκώθηκαν, πιαστήκαμε αλυσίδες και ξεκινήσαμε. Έχουμε δοκιμαστεί δεκάδες φορές στο ξελαρύγγιασμα από τα συνθήματα την ώρα που διαδηλώνουμε. Τώρα όμως δοκιμάσαμε τα πνευμόνια μας για τα καλά στις ανηφορικές διαδρομές στο Γκύζη. Γειτονιά με τέτοια υψομετρικά σκαμπανεβάσματα στο κέντρο της πόλης δύσκολα βρίσκεις. Κι εμείς τα διασχίσαμε όλα, χωρίς να βάλουμε γλώσσα μέσα. Κι όσο και να γουστάρουμε το ρίσκο το ΄χαμε πει από πριν πολλές φορές: «Το νου μας στην κατηφόρα!». Η γλίστρα ενός θα ήταν ντόμινο για όλο το σώμα της διαδήλωσης.
Και στο δρόμο μας, χωρίς τελικά να φάμε σούπα στην κατηφόρα, εμφανίστηκαν τα διάφορα πλάσματα της γειτονιάς όπως συμβαίνει πάντα.
Πιτσιρίκες που μας έδωσαν τα χέρια, παρέες παιδιών που μας ακλούθησαν μέχρι το τέλος φωνάζοντας συνθήματα μαζί μας , μετανάστριες με υψωμένες γροθιές, θαμώνες της πλατείες χειροκροτώντας, όλοι ένιωθαν στο πετσί τους το κεντρικό σύνθημα της διαδήλωσης: «Όχι άλλες εξακριβώσεις».
Κι από την άλλη κλεισμένοι στα σπίτια τους, πίσω από σημαίες και κατεβασμένα πατζούρια οι διάφοροι ρουφιάνοι του κόσμου αυτού ψέλλιζαν τις απειλές τους. Μόνοι. Απέναντι σε ένα οργανωμένο σώμα ανθρώπων, με μυαλά συντονισμένα, που χώθηκε συνειδητά στην πόλωση της γειτονιάς.
Athens Antifa.
Την έχουμε ψυλλιαστεί τη δουλειά όσα χρόνια υπάρχουμε σε antifa ομάδες, το λέμε ξανά και ξανά. Όσο η καπιταλιστική κρίση οξύνεται το κράτος σκληραίνει την επίθεση στην τάξη μας. ‘Όποιο όνομα κι αν δίνει στις εκστρατείες τρόμου που στήνει, ο στόχος θα είναι το διανοητικό μας σακάτεμα και η υποτίμηση μας με όλους τους δυνατούς τρόπους. Από εξακριβώσεις σε κλωτσιές και από κλείσιμο στο σπίτι σε ανεργία. Άδεια μυαλά και άδειες τσέπες. Για αυτό κι εμείς κρατάμε όσο μπορούμε καθαρές τις γειτονιές μας ενάντια στο φόβο. Για αυτό διεκδικούμε να υπάρχουμε αυτόνομα στο δημόσιο χώρο και λόγο. Και μπορεί να λέμε πως η απειθαρχία είναι η δύναμή μας, όμως δίχως οργάνωση αυτό δεν γίνεται. Και τώρα πιο πολύ από ποτέ δεν έχουμε τίποτα καλύτερο να κάνουμε από το να γνωριστούμε, να μιλήσουμε και να εμπιστευτούμε η μία τον άλλον.
