Δεν είναι τυχαίο: όποτε οι έγκλειστοι μετανάστες εργάτες εντός των στρατοπέδων συγκέντρωσης του αριστερού μας κράτους εξεγείρονται, οι πρώτοι που αναγκάζονται να φύγουν τρέχοντας είναι οι υπάλληλοι των ΜΚΟ.
Βέβαια οι ανθρωπιστές πάντα ξαναγυρνούν έπειτα από λίγο, ενίοτε υπό την προστασία των ΜΑΤ, όπως συνέβη πρόσφατα στη Χίο. Σε κάθε περίπτωση όμως, η άμεση στοχοποίησή τους από τους υποτιθέμενους «ωφελούμενους» έχει να μας μάθει πολλά.
Πράγματι: οι έγκλειστοι στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης έχουν το αμφιλεγόμενο προνόμιο να βλέπουν τους σχεδιασμούς και τους υπηρέτες του κράτους μας από μια οπτική γωνία ιδιαίτερης ακρίβειας. Από αυτή την οπτική γωνία, η ταύτιση μεταξύ κράτους, ιατρικών και κοινωνικών επιστημών και «ιδιωτικού ανθρωπισμού» που οργανώνεται ως καπιταλιστική εταιρεία και ονομάζεται ΜΚΟ είναι ιδιαιτέρως ευκρινής. Και η μόνη διαφορά μεταξύ υπαλλήλων ΜΚΟ και αστυνομίας είναι η απουσία όπλων.
Η εμφάνιση των ΜΚΟ ως κομματιών του κράτους, η αυξανόμενη πολιτική σημασία τους που φτάνει μέχρι την ανάληψη του «υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής» από έναν πρώην πρόεδρο ΜΚΟ, είναι σημάδι των καιρών μας. Σηματοδοτεί την ανάθεση κρατικών λειτουργιών στην «κοινωνία των πολιτών», δηλαδή στα τμήματα της μεσαίας τάξης όπου ασαφώς διακρίνονται κάποιες αριστερές ιδέες. Ότι αυτές οι κρατικές λειτουργίες αφορούν την πολιτικοεπιστημονική διαχείριση των κατώτερων στρωμάτων της εργατικής τάξης δεν πρέπει να μας εκπλήσσει: οι καιροί μας είναι τέτοιοι που τα «κατώτερα στρώματα» πολλαπλασιάζονται: σήμερα δεν είσαι – αύριο είσαι. Μαζί πολλαπλασιάζονται και τα κρατικά σχέδια.
Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η ευκολία με την οποία οι έγκλειστοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης αντιλαμβάνονται το ρόλο των ανθρωπιστών και η δυσκολία με την οποία τον αντιλαμβανόμαστε εμείς. «Εμείς», δηλαδή οι υπόλοιποι υποψήφιοι «ωφελούμενοι», υποψήφιοι δέκτες ανθρωπισμού, υποψήφια αντικείμενα κρατικής διαχείρισης με εργαλείο τους αριστερούς ανθρωπιστές επιστήμονες.
Κανονικά δηλαδή θα έπρεπε ήδη να το φωνάζουμε με κάθε ευκαιρία:
ΟΥΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΜΕ ΜΚΟ
ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ!
