Η διάλυση της Συρίας που εξελίσσεται εδώ και πέντε χρόνια · η διάλυση του Ιράκ από το 1990 και μετά· η κλιμακούμενη αποσταθεροποίηση της Τουρκίας· η εμφάνιση των τζιχαντιστών· η αναζωπύρωση του κουρδικού ζητήματος· όλα τους παρουσιάζονται ως γεγονότα αποκομμένα, ασύνδετα, ακατανόητα.
Κι όμως. Η διάλυση της Μέσης Ανατολής που εκτυλίσσεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας είναι το πιο πρόσφατο επεισόδιο του Παγκοσμίου Πολέμου που μετράει ήδη δυο δεκαετίες ζωής.
Το ελληνικό κράτος κάνει τους δικούς του λογαριασμούς και προετοιμάζεται. Συμμετέχει στη διεθνή συμμαχία κατά του ISIS, στέλνει σφαίρες στους Κούρδους του Ιράκ, προωθεί και βαθαίνει τις συμμαχίες του με την Κύπρο, το Ισραήλ και τη δικτατορία της Αιγύπτου. Ταυτόχρονα κοιτάει να εκμεταλλευτεί το σφαγείο της Συρίας για να εντείνει τις διαλυτικές τάσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας. Το ελληνικό κράτος περιμένει κι ονειρεύεται. Μέχρι στιγμής τα όνειρά του βγαίνουν αληθινά. Μέσα σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, η ταξική εχθρότητα απέναντι στο στρατό και στον πόλεμο αποκτά κομβική σημασία. Μια αναδρομή στην ιστορία των τελευταίων εικοσιπέντε χρόνων είναι αποκαλυπτική.
Ολόκληρη η εισήγηση της εκδήλωσης δημοσιεύτηκε στο τεύχος #49 του περιοδικού antifa τον Ιούνιο του 2018. Διαβάστε την εισήγηση της εκδήλωσης εδώ.
