Αγαπητές αναγνώστριες και αναγνώστες του περιοδικού antifa, γνωρίζουμε πολύ καλά με πόση ανυπομονησία περιμένετε να βγει το νέο τεύχος του περιοδικού τούτου. Λοιπόν, καινούργιο τεύχος δεν έχουμε ακόμα (τι έγινε, το φάγαμε το clickbait;), αλλά σας υπενθυμίζουμε ότι κυκλοφορεί το παλιό τεύχος, δηλαδή το τεύχος #93!!! Αν το έχετε ήδη διαβάσει, θυμηθείτε μαζί μας την θεματολογία, και μην διστάσετε να μοιραστείτε μαζί μας τις σκέψεις σας. Αν δεν το έχετε πάρει ακόμα, θα είναι σαν καινούργιο για σας έτσι κι αλλιώς. Και για να πειστείτε για την χρησιμότητα του, ιδού τα θέματα που θίγουμε στο παρόν τεύχος:
Τεχνολογία: Στην εισαγωγή, θα σας υπενθυμίσουμε ότι βλέπουμε την επιστήμη σαν γλώσσα των αφεντικών και την τεχνολογία σαν υλική απεικόνιση των προσταγών τους (χοντρικά). Για να εμπλουτίσουμε αυτή την άποψη, εγκαινιάζουμε και σχετική νέα στήλη με τίτλο Contre-Tech. Εκεί, ξεκινάμε την μαγευτική sci-fi περιπέτεια μας, καταδεικνύοντας πως το απαραίτητο συμπληρωματικό του λαμπρού κόσμου της τεχνητής νοημοσύνης είναι η υποτιμημένη εργασία.
Εργάτες στην τρίτη ηλικία: Όλες, σε κάποια ατελείωτη βάρδια, έχουμε ονειρευτεί την στιγμή που θα σταματήσουμε να δουλεύουμε λόγω προχωρημένης ηλικίας. Θα σας γκρεμίσουμε τα όνειρα, αναδεικνύοντας την “ακρίβεια” σαν μια κρατική στρατηγική που δίνει την δυνατότητα στα αφεντικά να διευρύνουν το υποκείμενο εκμετάλλευσης τους, φτιάχνοντας για παράδειγμα την κατηγορία του εργαζόμενου συνταξιούχου
Εργάτες ανήλικοι: Και όχι ότι τα πράγματα αν είσαι “παιδί” είναι καλύτερα στον κόσμο που ζούμε. Αναδεικνύουμε την κρατική διαχείριση των ανήλικων μεταναστών ως υποτιμημένων και παρανομοποιημένων εργατών, μέσα από μια σύντομη ιστορική αναδρομή στις μεταβολές της νομοθεσίας, αλλά και από την τωρινή κατάσταση στις δομές φιλοξενίας – στρατόπεδα.
Οικογένεια: Φυσικά, όσες δεν είμαστε οι ίδιες, αλλά έχουμε παιδιά, δεν περνάμε καλύτερα. Αναγνωρίζουμε την συζήτηση για τις “Μήδειες” ως μια αφορμή ώστε το κράτος να μας πειθαρχεί ως μανάδες και να επιτηρεί τις οικογένειες τις εργατικής τάξης, με πρόφαση την μάχη ενάντια στο έγκλημα.
Μεγάλα κινήματα: Σε διαφορετικό, αλλά εξίσου ζοφερό μουντ, σχολιάζουμε την εξ αριστεράς ορμάμενη συζήτηση για τα “κινήματα” της μεταπολίτευσης ως συσκότιση του πραγματικού ρόλου της, που είναι να χτίζει την εθνική ενότητα, να ενισχύει την πίστη στο κράτος και να λοιδορεί τις εργατικές αρνήσεις.
Μικρούλια κινήματα 😉: Σε αυτό το φοβερό τέυχος, 2 σε 1, θα βρείτε ακόμα, αυτούσια την προκήρυξη που μοιράστηκε από την αντιφασιστική συνέλευση autonome antifa με τίτλο “Γιατί δεν είμαστε πατριώτες”.
Εξωτερική πολιτική: Όταν Κυπατζίδες και δημοσιογράφοι (δηλαδή το κράτος) αρχίζουν να μας ξαναλένε τι πιστεύουν ότι συνέβη στην Κύπρο το ’74, στην πραγματικότητα, μέσα από το παρελθόν, μας μιλάνε για τις σημερινές βλέψεις του ελληνικού κράτους στους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Και όπως θα δείτε στον αντίστοιχο άρθρο, μόνο για καλό δεν είναι (άλλος ένας λόγος να μην είμαστε πατριώτες).
Κουλτούρα: Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως δημιουργείται μια μουσική τάση; Εμείς προσπαθήσαμε να απαντήσουμε το ερώτημα αυτό, κοιτώντας την ιστορία της μουσικής βιομηχανίας και της κρατικής της χρησιμότητας τόσο για την συνοχή του εσωτερικού, όσο και για την πολιτισμική κυριαρχία στο εξωτερικό.
Ιστορία των αυτόνομων: Το β’ μέρος τις σειράς 20 χρόνια αυτονομία είναι γεγονός! Εδώ αφηγούμαστε τη γέννηση των πρώτων antifa ομάδων, αρχικά ως προσπάθεια οργάνωσης απέναντι στη φρίκη ενός πογκρόμ, αλλά μας απασχολούν κυρίως οι οργανωτικές ανακαλύψεις και διέξοδοι που μας πρόσφερε στη συνέχεια η επιλογή αυτή.
Με όλες αυτές τις θεματικές θα λέγαμε πως το τεύχος 93 παραμένει επίκαιρο, αν όχι πιο επίκαιρο από ποτέ!
Και αν τα περιεχόμενα του παλιού τεύχους είναι τόσο επίκαιρα, σκεφτείτε τι έχει να γίνει στο επόμενο!
