Για κάποιο λόγο, τώρα τελευταία το περιοδικό antifaTM τείνει να εξαντλεί όλα του τα τεύχη.
Γιατί άραγες; Ιδέα δεν έχουμε!
Παρόλ’ αυτά, στο τεύχος που κυκλοφορεί, έχουμε:
– Σπάνια χειροποίητη εξωφυλλάρα από διάσημο γκραφιτά, απ’ αυτούς που γίνονται διάσημοι με τη δουλειά τους, δηλαδή βανδαλίζοντας ασύστολα τοίχους, όχι σαν τον πασόκο τον Μπάνκσυ που έγινε διάσημος μέσω κονέ με τον Γκάρντιαν.
– Εξήγηση, για άλλη μια φορά, με ακόμη πιο απλά λόγια, της παλαιάς σχέσης μεταξύ κινήματος και ξεπλύματος (τι νομίσατε; ότι βαρεθήκαμε;).
– Επισήμανση ότι το περιοδικό Τεφλόν εξακολουθεί να υποστηρίζει την παιγνιώδη γραπτή παράθεση λέξεων, παρότι, για να το κάνει, αναγκάζεται να παραβαίνει κάποια από τα αναγκαία μέτρα (αλλά λίγο).
– Υποψίες περί των σχέσεων μεταξύ του κινήματος metoo και της αριστερής μερίδας των Ελλήνων κυπατζήδων (ντάξει, δεν είναι όλα τα κινήματα ξέπλυμα, υπάρχουν και χειρότερα).
– Υπενθύμιση ότι κάτι Περιστεριώτες πιτσιρικάδες σε αυτοάμυνα βαρέσανε ένα φασίστα σταθμάρχη και μετά όλοι οι επαγγελματίες υποστηρικτές της εργατικής τάξης κάνανε το κουνέλι (μη μας πείτε ότι το ‘χατε ξεχάσει!).
– Αναδρομή σε μια πανδημία που δεν έκατσε, σε κάτι εμβόλια που δεν δούλευαν και στην καριέρα του Δημήτρη Αβραμόπουλου τότε που ήταν Υπουργός Υγείας και μαχόταν μη χαθεί καμιά ανθρώπινη ζωή – εν έτει 2009 (Πως; Υπήρχε τότε ελληνικό κράτος; Αφού το είχαμε «νικήσει στρατιωτικά»!).
– Προβληματισμοί περί του κατά πόσο πρέπει να συμπάσχουμε με τους Έλληνες μαγαζάτορες και τους υπόλοιπους συριζαίους του τόπου (μαντέψτε το συμπέρασμα…).
– Περιήγηση στους τρόπους καταγραφής πληθυσμών που συνηθίζονται στην μακρινή Κίνα με ξενέρωτο τίτλο (γιατί δεν έχει Φουκωικό high tech υπονοούμενο – έπρεπε να το λένε «Επιτελώντας τηνΑλγοριθμική Βιοηθική μέσω big data και ο μηχανικός αργαλειός του Cartwright και Κίνα ναουμ’», αλλά ο συγγραφέας δεν πειθόταν με τίποτα).
– Τεκμηρίωση της σχέσης μεταξύ Μπιν Λάντεν – Γκρέτα Τούνγκμπρεν – Νίκου Χαρδαλιά – Μάρεϊ Μπούκτσιν – Αμπντουλάχ Οτσαλάν – Ανδρέα Παπανδρέου (Ήδη φαντάζεστε με ποιο τρόπο… Τι; όχι; Απαράδεκτο!).
– Ανάλυση των ανησυχιών περί υγιεινής διατροφής που διακατείχαν τους Μπενίτο Μουσολίνι, Αδόλφο Χίτλερ, μαζί και κάτι γιατρούς που ήταν πεισμένοι φασίστες, ως μεθόδων στήριξης του εμπορικού ισοζυγίου και προετοιμασίας για πόλεμο (ευτυχώς που τώρα πια τέτοια πράματα δεν γίνονται).
Και τέλος,
– Παράθεση των πεπραγμένων των αυτόνομων το Γενάρη και το Φλεβάρη (για να μην κουράζονται οι σκατόμπατσοι να σκάβουν στο σάιτ) και μπόνους ανάλυση (α) των λόγων που κάποιοι σε τούτη τη χώρα συμπεριφέρονται έτσι και (β) των τρόπων με τους οποίους τα καταφέρνουν να συμπεριφέρονται έτσι (τα κάνετε, αλλά ξέρετε πώς και γιατί τα κάνετε; Α, ώστε ξέρετε ε; Είχαμε τέσσερις κενές σελίδες, τι θέλετε τώρα).
Αυτά. Το ξέρουμε ότι περιμένατε να δικαιολογηθούμε που άργησε, αλλά σιγά μη δικαιολογηθούμε. Δε φτάνει που βγαίνει και αναγκαζόμαστε να το πιάνουμε και δεν ξέρουμε ποιος άλλος το ‘χει πιάσει και μετά δεν μπορούμε να πιάσουμε το πρόσωπό μας για δεκατέσσερις μέρες και μένουμε με τη μάσκα φορεμένη και πιάνει σάλια, θέλετε και τα ρέστα, κακομαθημένοι.
