Τι έχουν τα έρμα και τα δέρνουν; (δημοσιεύθηκε στο antifascripta.net, 10/10/2018)

Εντάξει τώρα που μιλάμε, οι εθνικοσοσιαλιστές… σόρυ: οι αριστεροί της χώρας, έχουν ανακαλύψει για άλλη μια φορά την «κυριαρχία των ναζί στα σχολεία». Η μεθοδολογία είναι τόσο ρουτινιάρικη που πλέον μπορεί κανείς να προβλέψει τι θα γίνει από πριν. Τα αποτελέσματα είναι τόσο σιχαμένα που χρειάζονται δραμαμίνες. Καθώς η κατάσταση αναλύεται τώρα που μιλάμε από ειδική υποομάδα αναλυτών της συνέλευσης autonome antifa, θα κάνουμε δύο πράγματα για να δείτε ότι από δυνατότητες άμεσης απόκρισης στα διαδίκτυα, απλά σκίζουμε.

Το πρώτο που θα κάνουμε είναι να σας πούμε το τελικό συμπέρασμα: οι εθνικοσοσιαλιστές, σόρυ, οι αριστεροί, έχουν αποφασίσει να οργανωθούν ιδεολογικά γύρω από τον ταξικό ρατσισμό. Αυτό βολεύει για διάφορους λόγους και καταρχήν γιατί, έπειτα από τα τελευταία κατορθώματα των αριστερών με τις μάσκες και τις καραντίνες, σημαντικά τμήματα της εργατικής νεολαίας έχουν φτάσει να τους σιχαίνονται με τρόπο ανησυχητικά πηγαίο – το βλέπουμε όποτε βγαίνουμε για μοίρασμα:

– Δε θέλω προκηρύξεις ρε.

– Κοίτα να δεις, δεν είμαστε αριστεροί, το antifa είμαστε.

– Α ντάξει, φέρε.^[1]Αυτός ο διάλογος έχει επαναληφθεί τουλάχιστον τέσσερις φορές με παραλλαγές όπως «τι προκήρυξη ρε, δε θέλω … Continue reading

Ναι, έτσι ακριβώς. Το δεύτερο που θα κάνουμε είναι να υπενθυμίσουμε την προηγούμενη φορά που οι αριστεροί ανακάλυψαν τους φασίστες. Ήταν το Φθινόπωρο του 2018. Και δεν είναι δύσκολο να θυμηθούμε τι είχε γίνει τότε, γιατί εδώ ήμασταν και γράφαμε, ως συνήθως. Το γράψιμο και το διάβασμα συνεχίζουν να αποτελούν την καλύτερη θεραπεία για την κοντή μνήμη.

Άρα:

Το κείμενο που ακολουθεί είχε δημοσιευτεί στο προηγούμενο site, οπότε τώρα το ‘χει φάει το σκοτάδι. Είχε γραφτεί στις 10 Οκτωβρίου του 2018, όταν ακόμη η αντιφασιστική μάχη της αριστεράς περιοριζόταν σε μια τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στο ευρωκοινοβούλιο και μια μικρή επιδημία ξύλου από ναζί σε αριστερούς. Είναι κρυπτικό γιατί το πράγμα δεν είχε φτάσει στα σημεία που έφτασε τους επόμενους μήνες, και ακόμη κι εμείς δυσκολευόμασταν να φανταστούμε ως πού μπορούσε να φτάσει. Είναι διαφωτιστικό αν διαβαστεί υπό το φως των όσων ακολούθησαν, και θα φροντίσουμε να γίνει ακόμη πιο διαφωτιστικό στα επόμενα posts, όπου θα θυμίσουμε ολόκληρη τη διαδικασία ανακάλυψης των σχολικών ναζιστών το 2018, δίχως να πούμε λέξη παραπάνω από όσα είχαμε πει το 2018. Το εγχείρημα αποκατάστασης της μνήμης θα ολοκληρωθεί με την έκδοση του τεύχους 77 του περιοδικού antifa, οπότε θα μάθουν κι οι φασαίοι τι πρέπει να λένε για να μη γίνονται εντελώς Σύριζα (τι Σύριζα; έτσι που το πάνε κινδυνεύουν να γίνουν εντελώς Εκάλη).

Ορίστε, και όσο το διαβάζετε κοιτάξτε να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι δεν έχει γραφτεί τώρα:

Τι έχουν τα έρμα και τα δέρνουν;

(δημοσιεύθηκε στο antifascripta.net, 10/10/2018).

Ένα σφοδρό στατιστικό παράδοξο ρίχνει τη βαριά σκιά του επί της ελληνικής επικράτειας.

Θα το περιγράψουμε με αριθμούς:

Από την άγια ημέρα που επιλέξαμε το Σύριζα για να μας σώσει από το Σόιμπλε, μεσολαβούν περίπου 1345 ημέρες.

Από την εξίσου άγια ημέρα που ο εθνικοσοσιαλιστής πρωθυπουργός μας κατήγγειλε στο Ευρωκοινοβούλιο την πανευρωπαϊκή άνοδο του φασισμού, και συγκεκριμένα τον επί της γης προφήτη της, Κυριάκο,^[2]«Ο ευρωπαϊκός τύπος για την ομιλία του Α. Τσίπρα στο ευρωκοινοβούλιο», cnn.gr, 11/9/2018. μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, μεσολαβούν 14 ημέρες.

Κι όμως, μέσα σε αυτές τις 14 ημέρες, ήδη πρόλαβαν να συμβούν δύο «δολοφονικές επιθέσεις φασιστών» εναντίον οργανωμένων συριζαίων! Η πρώτη έλαβε χώρα στις 16 του Σεπτέμβρη στο Πέραμα εναντίον «μέλους της νεολαίας Σύριζα», η δεύτερη στις 23 Σεπτεμβρίου στην Καλαμάτα εναντίον του βουλευτή Πέτρου Κωνσταντινέα.

Σουμάρουμε:

1331 ημέρες – δύο επιθέσεις εναντίον οργανωμένων συριζαίων (βάζουμε ένα νούμερο στην τύχη)

14 ημέρες – άλλες δύο επιθέσεις εναντίον οργανωμένων συριζαίων!

Η κατά Πουασόν κατανομή των τυχαίων συμβάντων στο χρόνο σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά στο παράδοξο και τρέχει να κρυφτεί ντροπιασμένη. Προσοχή όμως! Δεν πρέπει να αφήσουμε την εύλογη λαχτάρα σωτηρίας του Σιμεόν Πουασόν να μας οδηγήσει στα σκοτεινά λιβάδια της συνωμοσιολογίας! Ο Σύριζα ποτέ δεν θα πλήρωνε ναζιστές για να δέρνουν Συριζαίους· από τη μια γιατί η υπόθεση θα μπορούσε να αποκαλυφθεί με άγνωστες συνέπειες, και από την άλλη γιατί τα ζητήματα αυτού του είδους έχουν ήδη επιλυθεί μέσω της μακράς πείρας των αριστερών κομματικών οργανώσεων.

Πράγματι, χρόνια τώρα, όποτε οι αριστερές καθοδηγήσεις αποφασίζουν ότι τα μέλη πρέπει να φάνε λίγο ξύλο ώστε κατόπιν το γεγονός να καταγγελθεί σε φιλικούς δημοσιογράφους, φροντίζουν να αμολάνε τα μέλη ξυπόλυτα στ’ αγκάθια με όποιον τρόπο υπάρχει πρόσφορος. Ας πούμε, πρώτα λανσάροντας μια ιδεολογία περί μη βίας ή κάτι τέτοιο, κι έπειτα στέλνοντας ανήξερους να μοιράσουν προκηρύξεις δυο-δυο σε επιλεγμένα σημεία με υψηλή πιθανότητα φάπας.

Αν μάλιστα η διαδικασία επαναληφθεί αρκετές φορές, α. η συγκεκριμένη πρακτική διαποτίζει το συλλογικό νου της οργάνωσης και β. οι φασίστες πέρνουν χαμπάρι τη φάση. Από εκεί και μετά, το όλο πράγμα αποκτά μια όψη άρρητα συμβιωτική, αλλά και αυτοτροφοδοτούμενη, και μετατρέπεται σε μια από τις αγαπημένες τελετές της μεταπολίτευσης: οι φασίστες δέρνουν και χαίρονται, οι αριστεροί παθαίνουν συλλογική άγνοια κινδύνου, καταγγέλουν και επίσης χαίρονται. Δηλαδή είναι όλοι χαρούμενοι, εκτός από αυτούς που τρώνε το ξύλο. Αλλά αυτοί, είτε είναι ανήξεροι, αλλιώς δεν θα έκαναν ό,τι μαλακία τους λέει η καθοδήγηση, είτε έχουν ήδη ανακαλύψει τα υλικά οφέλη της λήψης ξύλου. Η πρώτη κατηγορία, αν έχει λίγο μυαλό, γρήγορα παρατάει «αυτούς τους μαλάκες» και πυκνώνει τις γραμμές του κολοσιαίου turnover των αριστερών οργανώσεων. Η δεύτερη κατηγορία δεν μας ενδιαφέρει, αλλά καμιά φορά κάνει ιδιαιτέρως αισθητή την παρουσία της. Για παράδειγμα:

Η επίθεση στον βουλευτή έγινε μπροστά σε στέκι των οργανωμένων οπαδών «Bulldogs» (…) Είναι γνωστό σε όλη τη Μεσσηνία ότι οι φανατικοί οργανωμένοι οπαδοί της Καλαμάτας έχουν σχέση με την ακροδεξιά και ούτε οι ίδιοι το κρύβουν.

Ο βουλευτής είχε παρακολουθήσει τον αγώνα Καλαμάτα – Πάμισος και στη συνέχεια έφυγε από το γήπεδο πεζή. Στον δρόμο βρέθηκε έξω από το στέκι των οργανωμένων οπαδών και κάπου εκεί ξεκίνησε το επεισόδιο (…).^[3]Δημήτρης Τερζής & Δημήτρης Κουκλουμπέρης, «Οι Ακροδεξιοί δεν Κάνουν Διακρίσεις», Εφημερίδα των Συντακτών, … Continue reading

Ας σημειωθεί ότι ο αριστερός της δεύτερης κατηγορίας κατά κανόνα κανονίζει να εξέλθει της διαδικασίας έχοντας υποστεί πολύ λιγότερα από από ό,τι θα υφίστατο ο αντίστοιχος αριστερός της πρώτης κατηγορίας. Οπότε: αν τυχόν διαβάζετε αυτές τις γραμμές και υποπτεύεστε πως ανήκετε στην πρώτη κατηγορία (π.χ. δεν έχετε ιδέα πού, από ποιους και με ποια κριτήρια επιλέγεται ο τόπος και ο χρόνος των κινητοποιήσεων στις οποίες συμμετέχετε), κοιτάξτε να ενταχθείτε στο turnover το γρηγορότερο δυνατόν. Οι καιροί είναι παράξενοι και ο καλός κύριος Πουασόν δε σας φταίει σε τίποτα για να τον ξεφτιλίζετε.

Ο Simeon Poisson, γνωστός για την «κατανομή Poisson» που περιγράφει την κατανομή ισοπίθανων συμβάντων στο χρόνο. Τελικά, τα συμβάντα που μας απασχολούν εδώ δεν είναι ισοπίθανα, γιατί η καθοδήγηση κανονίζει να φας ξύλο βάσει πολιτικών προτεραιοτήτων, οπότε η κατανομή Poisson σώζεται και μπορεί να επιστρέψει στις αρχικές της εφαρμογές. Όπως ο αριθμός νεκρών από κλωτσιά αλόγου στον πρωσικό στρατό ανά έτος (σκατά ισοπίθανο! οι καραβανάδες θα στέλναν πίσω από το άλογο όποιον δεν γουστάρανε).