Ο Κούλης, το πλαστικό χρήμα και το τεύχος Ιουλίου

Ήταν 2 Αυγούστου του 2015. Η πρώτη φορά αριστερά είχε κορυφώσει τη μάχη της με το Σόιμπλε, εξασφαλίζοντας το «ταξικό όχι» σε ένα δημοψήφισμα όπου κανείς δεν είχε καταλάβει ποια ήταν η ερώτηση. Οι τράπεζες είχαν κλείσει και τα ATM βγάζανε μόνο τρία εικοσάρικα τη φορά, και άμα. Τελικά ο Αλέξης είχε προχωρήσει στη γνωστή και ξεχασμένη «προδοσία» και οι Έλληνες αριστεροί είχαν απομείνει εντελώς ζαβλακωμένοι να περιμένουν τις επόμενες εκλογές για να πράξουν το καθήκον τους.^[1]Όλα αυτά αναλύονται στο «Έθνη Κράτη, Καπιταλιστική Κρίση και τα ΑΤΜ που Περίσσεψαν από τον Δεκέμβρη», Antifa #47, … Continue reading

Μέσα σε όλα αυτά, κάποιοι από τους συντελεστές του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας, τα είχαν καταφέρει να πάνε διακοπές. Στο καράβι διαβάζαμε –τι άλλο- την αγαπημένη μας Καθημερινή. Εκεί περιλαμβανόταν ένα σύντομο άρθρο του Κυριάκου Μητσοτάκη, τότε κοινοβουλευτικού εκπρόσωπου της ΝΔ, με τίτλο «Πλαστικό Χρήμα ή Μετρητά;».

Θυμηθήκαμε αυτό το άρθρο και την εντύπωση που μας έκανε, καθώς ετοιμάζαμε το τεύχος Ιουλίου του περιοδικού Antifa. Παρότι είναι τεύχος Ιουλίου, οπότε παραδοσιακά δεν θα το διαβάσει κανένας, αυτό το τεύχος θα περιέχει τις τελευταίες μας ιδέες περί της οικονομικής λειτουργίας του «τρομερού ιού» και της εμβολιαστικής εκστρατείας.^[2]Ωπ! Τώρα που το είπαμε, θα το διαβάσουν τουλάχιστον οι φασαίοι που τα βουτάνε και μετά τα λένε για δικά τους! … Continue reading Η κατάθεση σκέψης του Κούλη που ακολουθεί είναι εξαιρετικά σχετική.

Για να μην σας πιάσουμε εξαπίνης όμως, σκεφτήκαμε να παραθέσουμε το πρωτότυπο, και με την ευκαιρία να προχωρήσουμε στον καθιερωμένο καλοκαιρινό μας διαγωνισμό, ώστε να προσανατολιστούν οι νευρώνες σας καταλλήλως.

Λοιπόν, διαβάστε το σύντομο άρθρο του Κυριάκου και απαντήστε στις ερωτήσεις:

1. Αυτός που γράφει είναι ο Κούλης ή κάποιος σύμβουλος;

2. Αυτός ο σύμβουλος λέτε να είναι τώρα υπουργός;

3. Ποιο ήταν τέλος πάντων το πρόβλημα με τα μετρητά;

4. Το πρόβλημα με τα μετρητά, όποιο και να ‘ταν, ήταν αποκλειστικό κόλλημα του Κούλη;^[3]Εδώ μπορείτε βοηθητικά να ανατρέξετε στο «Το κόλπο Δραγασάκη με το πλαστικό χρήμα», Iapopsi.gr, 15/5/2015, εδώ … Continue reading

5. Πώς πάνε τα εθνικοσοσιαλιστικά σχέδια του 2015 σήμερα, έξι χρόνια μετά; Η έλευση του τρομερού ιού προκάλεσε πισογύρισμα ή μήπως όχι;^[4]Βοηθητικό εδώ θα είναι το «Μόνο μέσω Τραπεζών η Πληρωμή Μισθών στον Ιδιωτικό Τομέα», Καθημερινή, 20/5/2017, εδώ … Continue reading

6. Σκεφτείτε τις σχέσεις μεταξύ «των γιαγιάδων μας» (ο Κούλης χρησιμοποιεί τον ειλικρινέστερο κωδικό «συνταξιούχοι») και των ATM, όπως αυτές εξελίσσονται τα τελευταία δέκα χρόνια. Γιατί ο Κούλης ενδιαφέρεται; Εντοπίζετε κάποιο κεντρικό μοτίβο;

Αυτά. Στείλτε τις απαντήσεις σας στη διεύθυνση [email protected].

Και μην ξεχάσετε να αγοράσετε το τεύχος Ιουλίου. Αποφασίσαμε να δηλώσουμε μεικτή επιχείρηση, οπότε το τεύχος απευθύνεται και σε ανεμβολίαστους.

Κυριάκος Μητσοτάκης, Πλαστικό Χρήμα ή Μετρητά;^[5]Κυριάκος Μητσοτάκης, «Πλαστικό Χρήμα ή Μετρητά;», Καθημερινή, 2/8/2015. Εδώ: https://www.kathimerini.gr/opinion/825899/plastiko-chrima-i-metrita/

Καθημερινή, 2 Αυγούστου 2015

Οι Ελληνες έχουμε μια δυσλειτουργική προσκόλληση στα μετρητά. Παρότι εκτιμάται ότι σε ετήσια βάση ξοδεύουμε περισσότερα από 80 δισ. ευρώ, από αυτά μόνο τα 6 δισ. δαπανούμε μέσω πλαστικού χρήματος (πιστωτικές – χρεωστικές κάρτες).

Αυτή είναι άλλη μια ελληνική ιδιαιτερότητα, καθώς σε χώρες με βιοτικό επίπεδο αντίστοιχο του δικού μας η χρήση πλαστικού χρήματος είναι πολύ πιο διαδεδομένη. Πολλοί Ευρωπαίοι συμπολίτες μας σπάνια πιάνουν χρήμα στα χέρια τους, αφού ακόμη και μικρές καθημερινές συναλλαγές (αγορά σπίρτων, αμοιβή υδραυλικού, κομμωτήριο, λαϊκή αγορά) γίνονται με χρεωστικές κάρτες. Στις ΗΠΑ ήδη κερδίζει έδαφος το «ηλεκτρονικό πορτοφόλι» που ενεργοποιείται μέσω κινητών.

Τα πλεονεκτήματα της χρήσης πλαστικού χρήματος για όλες τις συναλλαγές είναι πολλά τόσο για τον πολίτη όσο και για το κοινωνικό σύνολο. Οι συναλλαγές γίνονται ασφαλέστερες, εξαλείφεται ο κίνδυνος κλοπής και πατάσσεται η φοροδιαφυγή. Οσο περισσότερο χρησιμοποιείται λοιπόν το πλαστικό χρήμα για τις συναλλαγές τόσο μεγαλύτερο το όφελος για όλους.

Η πρόσφατη εμπειρία των κεφαλαιακών ελέγχων ανέδειξε τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα του πλαστικού χρήματος. Με 60 ευρώ μετρητά από το ΑΤΜ (και πολλές ώρες στην ουρά), είναι πολύ περιορισμένες οι συναλλαγές που μπορεί να κάνει ένας πολίτης. Αντίθετα, με μια χρεωστική κάρτα μπορεί να κάνει όλες του τις συναλλαγές δίχως να χρειάζεται μετρητά. Μια σχετική εμπειρία βίωσαν ειδικά οι συνταξιούχοι, καθώς οι τράπεζες εξέδωσαν χιλιάδες χρεωστικές κάρτες ως μερικό αντίδοτο στην τραπεζική αργία. Θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε αυτή την πρόσκαιρη προσαρμογή που οι κεφαλαιακοί έλεγχοι και η τραπεζική αργία μάς επέβαλαν, προκειμένου να υιοθετήσουμε σε μόνιμη βάση τη χρήση πλαστικού χρήματος.

Προς αυτή την κατεύθυνση θα πρότεινα να ξεκινούσε μια εφαρμογή εναλλακτικού τρόπου καταβολής της μισθοδοσίας δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων, όπου το 50% του μισθού ή της σύνταξης θα πιστωνόταν σε μια νέα προπληρωμένη κάρτα μόνο για «ηλεκτρονική» χρήση και το υπόλοιπο 50% στους λογαριασμούς των δικαιούχων σε μετρητά. Το συνολικό κόστος μισθών και συντάξεων για το κράτος είναι 42 δισ. Αν τα 21 δισ. από αυτά πληρωθούν μέσω χρεωστικών καρτών, το αποτέλεσμα θα είναι ταυτόχρονα ευνοϊκό για όλους τους δικαιούχους αλλά και για το κράτος συνολικά. Κατ’ αρχήν όλοι οι έμποροι και πάροχοι υπηρεσιών (από τον περιπτερά μέχρι τον ηλεκτρολόγο και από αυτόν που νοικιάζει ξαπλώστρες στην παραλία μέχρι τον πλανόδιο παγωτατζή) θα προμηθεύονταν τερματικά αποδοχής καρτών (POS). Αν κάποιος επισκεφθεί σήμερα μια λαϊκή αγορά, δεν θα συναντήσει POS. Μόλις όμως εφαρμοστεί το μέτρο που προτείνω, είναι βέβαιο ότι σε ελάχιστο χρόνο θα προμηθευτεί POS και ο τελευταίος μικροπωλητής.

Σε μια οικονομία όπου οι συναλλαγές σε μετρητά εκτιμάται ότι υπερβαίνουν τα 74 δισ., η συνήθεια της χρήσης πλαστικού χρήματος θα συνέτεινε αποφασιστικά στη διευκόλυνση των συναλλαγών και ταυτόχρονα στην εξάλειψη της φοροδιαφυγής. Ειδικά για την είσπραξη του ΦΠΑ, η χρήση του πλαστικού χρήματος μπορεί να αποβεί καταλυτική, καθώς οι απώλειες από τη μη είσπραξή του εκτιμώνται σε πάνω από 9 δισ. τον χρόνο στην Ελλάδα. Αντί λοιπόν να εφευρίσκουμε αμφιλεγόμενα κίνητρα, όπως έκπτωση φόρων από συλλογή αποδείξεων, λοταρίες κ.λπ., θα μπορούσαμε να χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του με την ευρεία χρήση προπληρωμένων χρεωστικών καρτών. Ταυτόχρονα, αυξάνοντας την εισπραξιμότητα του ΦΠΑ, θα μπορούσαμε να μειώσουμε άλλα «ισοδύναμα μέτρα», όπως για παράδειγμα την άμεση φορολογία. Εκτιμώ ότι η υλοποίηση της πρότασής μου θα αποφέρει αμέσως έσοδα αντίστοιχα του ΕΝΦΙΑ.

Προτείνω να ξεκινήσει η εφαρμογή από το Δημόσιο, αλλά σε επόμενη φάση να επεκταθεί και στη μισθοδοσία του ιδιωτικού τομέα. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το μέτρο θα επιτύχει. Τα πλεονεκτήματα είναι προφανώς πολλά και η εφαρμογή τεχνολογικά εύκολη και φθηνή, καθώς ένα POS κοστίζει από 150 ευρώ, ενώ και οι τράπεζες θα είχαν κάθε λόγο να εκδώσουν τις απαιτούμενες πλαστικές χρεωστικές κάρτες. Υπάρχει αντίλογος;

* Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ.